جان بولتون: ایران حق عضویت در سازمان ملل متحد را ندارد

«جان بولتون» سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل متحد در مقاله مشترکی با « مارک والاس » و « کریستن سیلوربرگ » که در وال استریت جورنال منتشر کرده، می گوید که ایران به خاطر نقض مکرر قطعنامه های سازمان ملل متحد نمی تواند عضو این نهاد و یا نهادهای بین المللی دیگری مثل صندوق بین المللی پول باشد. خلاصه ای از این مقاله به شرح زیر است:

             

برنامه های هسته ای ایران حدود بیست سال است که ادامه دارد و در تمام این مدت قطعنامه های مکرر سازمان ملل متحد و تحریم های و مجازات های اقتصادی کشورهای مختلف جهان علیه ایران روی تغییر سیاست آن کشور هیچ تاثیری نداشته اند. بسیاری معتقدند که تنها را متوقف کردن برنامه های هسته ای ایران اقدام نظامی است ولی در حال حاضر به نظر می رسد که حکومت ایران حتی این تهدید را نیز جدی نمی گیرد.

جامعه بین المللی باید ایران را از عضویت در نهادهای بین المللی محروم کند. عضویت ایران در این نهادها ناقض اصول بنیادین آنها است. در منشور اصلی سازمان ملل متحد تاکید شده است که « کشورهای صلح دوست که موازین مندرج در این منشور را می پذیرند و حاضر هستند به تعهدات خود عمل کنند» می توانند به عضویت این نهاد در آیند.

ایران بارها خواستار نابودی اسرائیل شده و به خاطر یهودی ستیزی عملا منشور مربوط به نسل کشی مصوب سازمان ملل متحد را نقض کرده است. به خاطر تداوم برنامه های هسته ای بارها از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد محکوم شده و آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز اقدامات ایران را ناقض پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای دانسته است.

حکومت ایران از رژیم بشار اسد و کشتار بیرحمانه مردم سوریه حمایت می کند و بارها در ایران کنفرانس هایی در مورد کتمان نسل کشی یهودیان برگزار شده است.

با این وجود سازمان ملل متحد رهبران و مقامات ارشد ایران را به اشکال گوناگون مورد حمایت قرار می دهد . در سال ۲۰۱۰ ایران به اتفاق آرای به عنوان عضو کمیسیون بررسی حقوق زنان برگزیده شد. در حالیکه ایران از نظر نقض حقوق زنان جزو بدترین کشورهای جهان است. و یا در سال جاری ایران به عنوان یکی از اعضای هیئت رئیسه مذاکرات مربوط به کنترل تسلیحات در سطح جهان انتخاب شد در حالیکه ایران در تمام سه دهه گذشته جزو حامیان اصلی و تامین کننده تسلیحات گروههای تروریستی بوده است.

به عنوان مثال صندوق بین المللی پول در بانک مرکزی ایران حسابی دارد که حجم آن حدود یک میلیارد دلار است . دولت آمریکا و اتحادیه اروپا بانک مرکزی ایران را به خاطر پولشویی و مشارکت در تامین بودجه فعالیت های نظامی و هسته ای ایران تحریم کرده اند.

عضویت ایران در این نهادها غیر قابل پذیرش است. ایران به خاطر سرپیچی از اجرای مقررات بین المللی باید مجازات شود. در ماده ششم منشور سازمان ملل متحد با صراحت گفته شده که « اگر کشوری به طور مستمر مواد این منشور را نقض کند باید از سازمان ملل متحد اخراج شود.»

مجازات خفیف تر طبق ماده پنجم این منشور سلب حقوق و اختیارات یک کشور عضو است که به معنای ممنوعیت عضویت آن کشور در کمیسیون ها و نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد است. نمونه اجرای یک چنین مجازاتی در سال ۱۹۷۴ بود که سازمان ملل متحد بسیاری از اختیارات حکومت نژاد پرست آفریقای جنوبی را سلب کرد.

اجرای هر یک از این مجازات ها بسیار دشوار خواهد بود. به عنوان مثال تعلیق عضویت یک کشور به تاثیر شورای امنیت سازمان ملل متحد و رای دو سوم از کشورهای عضو نیاز دارد . ولی با پیشبرد یک چنین روشهای می توان حامیان ایران را به همه شناساند . آیا دولت های روسیه و چین همانطوری که اکنون از رژیم بشار اسد حمایت می کنند قطعنامه های مربوط به تعلیق عضویت ایران را نیز ونو خواهند کرد؟

دریک چنین حالتی ماهیت واقعی این حکومت ها برملا شده و حقیقت در مورد مناسبات پشت برده در چهارچوب ساختار سازمان ملل متحد روشن خواهد شد. بخش زیادی از هزینه های سازمان ملل متحد را مالیات شهروندان آمریکایی و کشورهای اروپایی تامین می کند. با این وجود در شرایطی که آمریکا و اتحادیه اروپا خواستار تحریم و انزوای بیشتر ایران هستند سازمان ملل متحد با استفاده از همین بودجه زمینه را برای تداوم فعالیت های مخرب ایران فراهم می کند.

عضویت ایران در نهادهایی مثل سازمان ملل متحد و یا صندوق بین المللی پول به رژیم جمهوری اسلامی مشروعیت بین المللی می بخشد و در عین حال منافع و سیاست خارجی غرب را تضعیف می کند.

در سپتامبر امسال نیز باری دیگر شهر نیویورک و مقر سازمان ملل متحد ناگزیر است حضور محمود احمدی نژاد رییس جمهور ایران را تحمل کند. وی طبق معمول هر سال از این موقعیت برای تکرار شعارهای ضد آمریکایی و ضد اسرائیلی استفاده خواهد کرد.

موضوع فقط نقض مقررات و یا منشور این نهادها توسط حکومت ایران نیست. مسئله مهمتر این است که این نهادها به طور مستقیم به تلاشهای دیپلماتیک و مالی ایران برای قرار از تحریم ها و یا مقابله با مجازات های بین المللی کمک می کنند.

تاکنون بسیاری از حکومت های جهان و شرکت های خصوصی با اتخاذ موضعی درست مناسبات با ایران را قطع کرده اند. وقت آن رسیده که نهادهای بین المللی نیز در یک چنین مسیری گام بردارند.