پنجمین فیلم کوتاه محمد نوری زاد با نام شعبون بی مخ ها 3
شعبون بی مخ های بسیجی درحقیقت نقش آلودگی ایمانی را در جامعه ی ما بازی می کنند. آنهم آلودگی ایمانی درجمهوری اسلامی ای که دأب دین وخدا و پیغمبر دارد. این موجودات مالیخولیایی، به اسم اسلام، به اسم ولایت، به اسم حزب الله، و به اسم خدا می زنند و تخریب می کنند و بارانی از فحش های زشت را بر سر طرف مقابل خود می بارند. ریسمان اراده ی این جانوران حیات وحش را اگر بگیریم و دنبال کنیم به اتاق کار سرداران قطور و فربه می رسیم. یا حتی به خیابان پاستور. چرا که اگر ما را بر این توحش غلیظ انتقادی بود یک شبه بساطش را برمی چیدیم. سکوت رهبری در قبال اطوار پلشت شعبون بی مخ های بسیجی نشان دهنده ی رضایت وی از این روند عصر قجری است. من در این قسمت از مجموعه ی شعبون بی مخ ها، به شعبون بی مخ های مجلس نیز پرداخته ام. که یعنی شأن شعبون بی مخی محدود به اوباش و اراذل بسیجی نیست، یک نماینده ی مجلس هم می تواند شعبون بی مخ باشد. یا رییس مجلس نیز می تواند برتنور جهل بی مخ های مجلس و بیرون مجلس بدمد. در این فیلم کوتاه، جناب شهرام ناظری چه نیک می خواند با آن صدای آسمانی اش:
آن نور و طور و موسیِ عمرانم آرزوست
محمد نوری زاد – دوازدهم مرداد نود و یک
جهت نمایش ویدئو در یوتوب اینجا کلیک کنید.
جهت دانلود ویدئو اینجا کلیک کنید.
 |
لینک دانلود فیلم با کیفیت خوب – فرمت FLV – حجم ۸۰ مگابایت
لینک دانلود فیلم با کیفیت متوسط – فرمت MP4 – حجم ۵۳ مگابایت
لینک دانلود فیلم با کیفیت پایین – فرمت ۳GP – حجم ۸ مگابایت
متن مکتوب فیلم شعبون بی مخ ها – قسمت سوم:
محمد نوری زاد تقدیم میکند:
روی سخن من در این فیلم، رهبر جمهوری اسلامی ایران است:
شعبون بی مخ ها (۳)
(تصاویری از تجمع بسیجیان دم درب منزل سردار علایی و شعار دادن علیه وی بهمراه فیلم تخریب درب مراجع تقلید توسط بسیجیان)
محمد نوری زاد: ما با تغییر هویت بسیج، یک آلودگی ایمانی در بین مردمان خودمان ایجاد کردیم. بسیج خوب درخشید، هویت خوبی از خودش ابراز کرد. ما با تغییر هویت بسیج، یک آلودگی در ساحت دین و در ساحت انقلاب ایجاد کردیم.
(فیلمی از سخنرانی آقای سید محمد خاتمی در جماران که با هجوم شعبون بی مخ ها متوقف شد و مردم شعار حیدرحیدر سردادند.)
این ماجرای شعبون بی مخ ها به بسیجی ها و جوان هایی که از پایگاه های مختلف جهت تخریب و فحش دادن بلندگو به دست و گروه گروه و تک به تک و موتور سوار پشت مجلس و دم درب سفارتخانه ها میروند محدود نمیشود، حتی نمایندگان مجلس هم میتوانند شعبان بی مخ باشند و فحش و ناسزا بدهند و مرگ بر این و زنده باد بر آن بگویند.
(فیلمی از نمایندگان مجلس در حالیکه در صحن علنی مجلس شعار مرگ بر موسوی و کروبی را سرمیدهند.)
نماینده ای که کارش بحث و تحقیق کردن است، مثل لات ها شروع به راه پیمایی در صحن علنی مجلس میکند و زنده باد بر این و مرگ بر آن میگوید.
(فیلمی از نمایندگان مجلس در حالیکه در صحن مجلس شعار میدهند که موسوی و کروبی اعدام باید گردند بهمراه سخنان علی لاریجانی رئیس مجلس که میگوید: این مجلس خمینی است، این مجلس خامنه ای است.)
پس مجلس مستقل؟
در هیچ کجای دنیا نمونه یک چنین حرکت هایی پیدا نمیشود مگر در کشورهای ورشکسته، داغون، بدهکار، عقب مانده، بی فرهنگ، جاهل و جامانده. این ها از آثار شعبون بی مخی است. سازمان و تشکیلاتی است که ما خود اختراع کرده ایم تا دست به دست هم بدهند و برقراری و بقای ما را تضمین کنند.
(تصاویری از کتک خوردن دکتر سلیمی داماد میرحسین موسوی)
ادب، انسانیت، اسلام، شیعه، حریم خصوصی، قانون، جمهوری اسلامی ایران، ساعت سه نیمه شب، فحش های ناموسی با معترضان، با آیت الله ها، به نام دین، به نام اسلام، به نام ولایت، با رمز یازهرا، با فریاد یا حسین، فحش های ناموسی، دو نیمه شب، سه نیمه شب، پایگاه فلان مسجد، بسیجی، بسیجیان، مسلمانی، ادب، انسانیت، قانون، جمهوری اسلامی ایران.
(فیلمی از شیشه های شکسته شده ی ماشین های مردم در پارکینگ ها توسط شعبون بی مخ ها)
ما میخواهیم به کجا برویم؟ با این شعبون بی مخ ها میخواهیم چه چیزی را ثابت کنیم جز برقراری خودمان؟ جز منطقی که نداریم؟ و بیان منطقی که نداریم. ما با این شعبون بی مخ ها میخواهیم به کجا برسیم؟ میخواهیم چه چیزی را ثابت کنیم؟ در دنیایی که با فهم معادلات خود را بهم پیوند میزند، ما چرا دست به برآمدن جهل زده ایم؟ جز اینکه ما برای دنیای عقل، حرفی برای گفتن نداریم. تا از ما میپرسند چرا؟ بجای اینکه با منطق پاسخ بدهیم، با چوب و چماق به صحنه می آییم و شعبون بی مخ ها را بسیج میکنیم و میگوییم حرکت کنند برای اینکه فلان کس پرسیده چرا؟ بله این سرنوشتی است که برای نابودی ما پشت درب خانه های ما تق تق در میزند.
شما صدایی را نمیشنوید؟ گوش کنید. این صدا، صدای شکستن استخوان های ماست. صدای شکستن همه ی آن ساختمان های بلندی است که به نام انقلاب به دروغ بالا بردیم. ما یک روز قرار بود کارهایی بکنیم با دنیا. قرار بود یک روز به دنیا بگوییم اگر ادب ندارید بیایید از ما یاد بگیرید، قرار بود به دنیا بگوییم اگر بلد نیستید عدالت بورزید بیایید، ما از متن آموزه های دینی مان مغز عدالت را بیرون میکشیم.
آقا هرچی دزدی است، انواع و اقسامش در این جمهوری اسلامی برآمده و بخصوص در ساحت مسئولین.
ما همه را فریب دادیم.
ما به همه دروغ گفتیم. هم به خودمان، هم به مردمان دنیا و هم به تاریخ.
تمام منبرهای ما فرو ریخته.
آسمان ما به زمین آمده.
نفس مردم به تنگی افتاده.
اگر قرار بود با چهار درخت و پل و این ها به رخ جهانیان کشیده شویم که دیگران خیلی از این چیزها را دارند و جلوتر از ما هستند. ما قرار بود ادب را به صحنه بیاوریم، عدالت، انصاف و فهم را به صحنه بیاوریم.
گوش کنید، یک صدایی نمیشنوید؟ این صدا، صدای ورشکستگی ماست. بله، ورشکستگی ما.
(آواز شهرام ناظری: زین همرهان سست عناصر دلم گرفت، شیر خدا و رستم دستانم آرزوست.)
لینکهای مرتبط :