خبرساز شدن تغییر ملیت ورزشکاران در آستانه المپیک
نمایی از پل معروف لندن که با نشان المپیک آذین بندی شده است.
تغییر ملیت ورزشکاران و شرکت در مسابقات بین المللی زیر پرچم یک کشور دیگر پدیده تازه ای نیست. اما افزایش تعداد این موارد در آستانه برگزاری مسابقات المپیک لندن خبرساز شده است.
خبرگزاری رسمی بلغارستان در گزارشی نوشته است: بریتانیا میزبان المپیک لندن، به خاطر دادن تابعیت به تعداد زیادی از ورزشکاران خارجی در مواردی مورد انتقاد قرار گرفته است. این افراد که به تازگی تابعیت بریتانیایی دریافت کرده و به جمع ورزشکاران این کشور پیوسته اند عبارتند از «یامیله آلدما» قهرمان پرش سه گام که متولد کوبا است و در المپیک ۲۰۰۴ نیز با پرچم سودان در مسابقات شرکت کرد، «شارا پروکتور» قهرمان پرش طول که متولد آنگولا است و «فیلیپ هیندس» دو چرخه سوار اهل آلمان.
علاوه بر این ها فدراسیون های دو و میدانی بریتانیا سه ورزشکار متولد آمریکا را نیز به صف ورزشکاران خود افزوده است که عبارتند از: «مایکل بینگهام» و «شانا کاکس» در رشته دو چهارصد متر و «تیفانی پورتو» در رشته دو صد متر با مانع.
منتقدان، این گروه از ورزشکاران را به طنز «بریتانیایی های پلاستیکی» لقب داده اند. اما روش جلب ورزشکاران کشورهای دیگر و دادن تابعیت به آنها در سایر کشورهای جهان نیز رایج است. به عنوان مثال کشورهای سابق اتحاد جماهیر شوروی و به خصوص کشورهایی نظیر آذربایجان که با درآمد نفت ثروت زیادی به دست آورده اند از سالها پیش ورزشکاران خارجی را به خدمت گرفته اند.
از میان پنجاه ورزشکاری که زیر پرچم آذربایجان در مسابقات المپیک لندن شرکت خواهند داشت تقریبا نیمی از آنها خارجی هستند. یکی از موارد بسیار جنجالی و خبر ساز آن مربوط به دو نوجوان وزنه بردار اهل بلغارستان است. در سال گذشته بلغارستان در ازای دریافت مبلغی حدود پانصد هزار دلار پذیرفت که این دو برای تیم آذربایجان وزنه بزنند.
بلغارستان بعدا خواستار پرداخت مبلغ بیشتری شد چون به ادعای این کشور در توافق اولیه بین دو طرف قرار نبوده که این دو ورزشکار جوان در المپیک لندن شرکت کنند. پس از ماهها کشمکش بین دو طرف بالاخره بلغارستان عقب نشینی کرده و با شرکت این دو ورزشکار در المپیک لندن و زیر پرچم آذربایجان موافقت کرده است.
ورزش دوستان از گسترش این شیوه ناراضی اند و می گویند نشانه بسیار بدی از تجاری شدن ورزش ملی است و به همین خاطر مردم نسبت به ورزشکاران وارداتی هیچ حس همبستگی ندارند.
رییس کمیته بین المللی المپیک در اظهار نظرهای خود در ماه مارس گفت که برخی از ورزشکاران به خاطر دلایل بسیار مشروعی مثل پیوندهای خانوادگی و یا ضعف و نبود امکانات ورزشی لازم در کشور خود به اردوهای ورزشی کشورهای دیگر می پیوندند.
قزاقستان نیز یکی دیگر از کشورهای سابق اتحاد شوروی است که مثل آذربایجان اردوهای ورزشی خود را با جلب خارجیان گسترش داده است.
در سال ۲۰۰۸ پنج تنیس باز روس به قزاقستان پیوستند و در سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ نیز دو نفر دیگر این راه را درپیش گرفتند. علاوه بر این چهار وزنه بردار متولد چین نیز به قزاقستان رفته که تمامی آنها در مسابقات المپیک لندن شرکت خواهند داشت. این چهار نفر حتی نام های خود را به اسامی متداول در قزاقستان تغییر داده و تابعیت این کشور را گرفته اند.
مسئولان فدراسیون وزنه برداری قزاقستان امیدوارند که این چهار وزنه بردار چینی تبار بتوانند برای قزاقستان مدال بیاورند. علاوه بر این آنها می گویند که حضور چنین ورزشکاران موفقی در اردوی قزاقستان باعث شده که روحیه و عملکرد ورزشکاران جوانتر و بومی نیز بهبود پیدا کند.
اما بسیاری از مردم قزاقستان با چنین ارزیابی مخالف هستند و می گویند که مسئولان ورزش این کشور به جای صرف هزینه های سنگین برای جلب ورزشکاران خارجی باید امکانات آموزشی و ورزشی را برای جوانان این کشور بهبود ببخشند.
عده ای معتقدند که پیروزی ورزشکاران خارجی از نظر همبستگی ملی و یا الهام بخشیدن به نسل جوانتر هیچ تاثیر مثبتی نخواهد داشت چون همه می دانند که این مدال ها و پیروزی ها محصول واقعیت های ورزشی کشور نیست.در عین حال مردم و ورزش دوستان مهاجرت ورزشکاران خود به کشورهای ثروتمند تر را تقبیح می کنند.