ماندلا گفتههای رییس دفتر علی خامنهای را دروغ خواند
آقای ماندلا ضمن اظهار تأسف از بیان وارونه این خاطرات ایشان مسائل دیگری را هم در رابطه با دیدار سال ۱۹۹۲ (تیرماه ۱۳۷۱) با رهبر ایران مطرح کرد؛ از جمله اینکه در آن دیدار فقط برای آقای خامنهای یک صندلی گذاشته شده بود و مابقی دیدار کنندگان بروی زمین نشسته بودند که آقای ماندلا به محض ورود به اتاق ملاقات به علت ناراحتی پایشان اظهار داشتند بروی زمین نمیتوانند بنشینند و برای ایشان نیز یک صندلی آورده شد.
به دنبال اظهارات محمدی گلپایگانی، مسئول دفتر خامنهای مبنی بر اینکه وقتی ماندلا به دیدار رهبری آمد “دو زانو و با ادب” روی زمین نشست و آقای خامنهای را “رهبر” خود خطاب کرد، خانم بریدگت ماسانجو مسئول دفتر نلسون ماندلا در ژوهانسبورگ در مصاحبهای با «صبح امروز» این موضوع را خندهدار خواند و گفت آقای ماندلا بعد از شنیدن این موضوع اتفاقاً به بیهوده بودن تلاشهایاش در دو سفری که به ایران داشته اشاره کرد و گفت که در سال ۲۰۰۴ دعوت دولت ایران برای سفر به آن کشور را به همین دلیل نپذیرفتم.
نلسون ماندلا ملقب به «داور جهان» دوبار به ایران سفر کرده که مسئولان سابق و فعلی جمهوری اسلامی روایتهای گوناگونی از آن را بیان کردهاند. محمدی گلپایگانی مسئول دفترخامنهای گفته وقتی ماندلا به دیدار رهبری آمد دو زانو و با ادب روی زمین نشست و آقای خامنهای را رهبر خود خطاب کرد. آقای خاتمی هم در مصاحبهای گفته بود که ماندلا همیشه از او با عنوان «رئیس جمهور من» نام میبرد.
وبسایت صبح امروز تلاش کرده است تا با نلسون ماندلا مصاحبهای درباره دیدار او از ایران تهیه کند که متأسفانه به دلیل مساعد نبودن حال ایشان میسر نشد اما در نهایت از طریق خانم «بریدگت ماسانجو» مسئول دفتر ایشان در ژوهانسبورگ، ماجرای دیدار نلسون ماندلا از ایران را جویا شدیم.
محمدی گلپایگانی مسئول دفتر خامنهای در اولین همایش تجلیل از نخبگان و ممتازان شاهد و ایثارگر حوزههای علمیه که در سالن همایش نهاد رهبری برگزار شد با اشاره به دیدار نلسون ماندلا خامنهای در تیرماه ۱۳۷۱ اظهار داشت: وقتی که ماندلا به دیدار رهبری آمد دو زانو و با ادب روی زمین نشست و خامنهای را رهبر خود خطاب کرد.
گلپایگانی البته پیشتر نیز در ۱۸ بهمن ماه سال ۱۳۹۰ در مراسم گرامیداشت روز نیروی هوایی ارتش با تکرار این اظهارات تاکید کرده بود که: یادم هست روزی نلسون ماندلا رهبر آفریقا خدمت ایشان {خامنهای} آمده بود و به ایشان میگفت رهبر من.
این اظهارات البته مختص محمدی گلپایگانی نیست و آقای خامنهای نیز در دیدار با جوانان و فرهنگیان در مصلای شهر رشت در اردیبهشت ۱۳۸۰ نیز عباراتی مشابه این اظهارات را داشته که: نلسون ماندلا قبل از آنکه در آفریقاى جنوبى به پیروزى برسد – زمانى که تازه از زندان آزاد شده بود – به ایران آمد و با من ملاقات کرد، راجع به اوضاع آفریقاى جنوبى از او سؤال کردم، چیزهایى گفت. من به او گفتم، ما تجربهاى داریم که گمان میکنم در کشور شما هم قابل عمل باشد؛ و آن تجربه عبارت است از اینکه انسانهای داوطلب – که اکثریت جمعیت کشور ما را تشکیل میدادند – زن و مرد، با جسمِ خودشان به خیابانها آمدند، نه با مشتشان، نه با سلاحشان، نه با نارنجکشان، نه با خانههاى تیمیشان، بلکه با تنِ خودشان آمدند؛ روى خود را هم نبستند، با صورتِ باز آمدند؛ لذا نظام را منفعل کردند و او هم دید نمی تواند بایستد، واقعاً بر چه کسى میخواست حکومت کند؟ گفتم به نظر من این الگو در آفریقاى جنوبى قابل عمل است. او سرى تکان داد و بعد از رفتن او، یکى دو ماه طول نکشید که خبرهاى تظاهرات عظیم مردمى در آفریقاى جنوبى را در روزنامهها خواندیم، من فهمیدم که این بذر، سبز شد.
به غیر از این اظهارات البته چندی پیش نیز آقای خاتمی در مصاحبهای گفته بود که ماندلا همیشه از او با عنوان “رئیس جمهور من” نام میبرد البته ایشان اضافه نموده بود که او این تعبیر را برای رؤسای جمهور دیگر کشورهای جهان هم به کار میبرد.
به دنبال این اظهارات «صبح امروز» تلاش کرد تا با مصاحبهای با آقای نلسون ماندلا از کم و کیف این دیدارها و ماجرا باخبر شود که متأسفانه به دلیل مساعد نبودن حال ایشان میسر واقع نشد اما در نهایت از طریق خانم «بریدگت ماسانجو» مسئول دفتر ایشان در ژوهانسبورگ مسئله بیان این خاطرات از زبان آقایان خامنهای و گلپایگانی را به اطلاع ایشان رساند و خواستار تائید آنها شد.
خانم ماسانجو در نهایت گفت: موضوع به اطلاع آقای ماندلا رسانیده شد و ضمن اظهار تأسف از بیان وارونه این خاطرات ایشان مسائل دیگری را هم در رابطه با دیدار سال ۱۹۹۲ (تیرماه ۱۳۷۱) با رهبر ایران مطرح کرد؛ از جمله اینکه در آن دیدار فقط برای آقای خامنهای یک صندلی گذاشته شده بود و مابقی دیدار کنندگان بروی زمین نشسته بودند که آقای ماندلا به محض ورود به اتاق ملاقات به علت ناراحتی پایشان اظهار داشتند بروی زمین نمیتوانند بنشینند و برای ایشان نیز یک صندلی آورده شد.
خانم ماسانجو در رابطه با بیان اینکه آیا آقای ماندلا به آقای خامنهای خطاب نمودهاند “رهبر من” با خنده اظهار داشتند که بیان این مسئله حاکی از عدم شناخت فرهنگ آفریقایی و اخلاق و گفتار آقای ماندلا میباشد؛ چرا که خطاب رهبر من بیشتر یک تعارف و احترام است تا تبعیت سیاسی و الگو پذیری. به عنوان مثال من الآن برای احترام به شما میگویم از این مصاحبه متشکرم خبرنگار من.
خانم ماسانجو اظهار داشت: آقای ماندلا روز گذشته پس از شنیدن این اظهارات بیان داشت که وقتی یک رئیس جمهور منتخب در ایران به قدرت رسید [دوم خرداد ۱۳۷۶] من از حاکمیت مردمسالاری در ایران بسیار خوشحال شدم و با کمال میل هم دعوت آقای خاتمی را پذیرفتم و به ایران رفتم و در همان دیدار هم همه مسئولان ایرانی را به دوستی و صلح و احترام به ملت کشورشان و دیگر ملل دعوت کردم و از آقای خامنهای هم خواستم به رای ملت احترام بگذارد و میدان را برای تازه خواهان [احتمالاً منظور ایشان اصلاح طلبان بوده است] باز بگذارد اما متأسفانه چنین نشد و همین بیهوده ماندن صحبتهای من در آن دو سفر بود که باعث شد در سال ۲۰۰۴ دعوت دولت ایران را برای سفر به آن کشور نپذیرم و نروم.
خانم ماسانجو در پایان گفت: آقای ماندلا اخبار ایران و اعتراضات مردم به نحوه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پس از آن را به دقت دنبال میکند و آرزوی صلح و برقراری حکومت مردم در ایران را دارد، در همان ایام آقای ماندلا تا مدتها عکس آن خانمی که در خیابان توسط حکومت ایران کشته شده بود [ندا آقا سلطان] را در اتاقشان داشت و بسیار متأثر از وضعیت ایران بود.