ریزش موهای ابرو و مژه
بعضی از مهم ترین علل ریزش ابرو و مژه شامل برداشتن مکرر ابرو، بیماری های غدد درون ریز نظیر بیماری های تیروئید، مصرف داروهای هورمونی نظیر قرص های ضد حاملگی، عفونت های موضعی نظیر آلودگی های قارچی یا عفونت های سیستمیک نظیر سیفلیس است. آلودگی های انگلی نظیر شپش می تواند به شکل ریزش ابرو با خارش تظاهر نماید. بعضی سرطان های مهاجم و استفاده از روش شیمی درمانی نیز در این ریزش موثرند.
ابرو و مژه، دو عامل مهم حفظ زیبایی چهره هستند. مژه و ابرو علاوه بر زیبایی چشم و چهره، اثر حفاظتی داشته و مانع ورود گردوخاک و هر جسم خارجی و در نتیجه صدمه به چشم می‌گردند.
مژه‌ها خاصیت لمسی خیلی شدید دارند و تماس ذرات حتی بسیار ریز با مژه را به مغز خبر می‌دهند و مغز به محض اطلاع از اینکه یک جسم مضر نزدیک چشم شده است، فوراً و به طور اتوماتیک به پلک ها دستور می‌دهد بسته شوند تا آن ذره‌ی مضر وارد چشم نشود.
علل ریزش ابرو و مژه
- کم‌پشتی ابرو و مژه ممکن است مادرزادی یعنی ژنتیک و ارثی باشد.
- تصادفات و سوختگی مثل برخورد اشیای داغ و یا پاشیدن اسید
- عفونت های موضعی مژه و ابرو مانند زخم شدید و مقاوم در اثر استافیلوکوک در طی سرخک و آبله و آبله‌مرغان و زونا
- تراخم و عفونت های قارچی
- شپش ابرو و مژه
- گل مژه از علل عمده‌ی ریزش مژه است.
- ریزش ابرو و مژه ممکن است علامت بیماریهای بسیار مهم و خطرناکی مانند جذام و سل و سیفیلیس و سالک باشد.
- ریزش موی مژه و ابرو ممکن است نشانه‌ی بیماری های خطرناکی مثل ایدز باشد.
- بعضی از بیماری های خودایمنی نظیر بیماری لوپوس و برص (لک و پیس) نیز ممکن است به شکل ریزش ابرو و مژه تظاهر نمایند.
- مصرف بعضی از داروهای ضد فشارخون و داروهای روانپزشکی نیز می تواند باعث ریزش ابرو و مژه شود.
- مصرف بیش از حد و خودسرانه بعضی از ویتامین ها و مواد معدنی از جمله ویتامین B و مشتقات ویتامین A نیز می تواند منجر به ریزش ابرو و مژه شود.
- بیماری های غدد درون‌ریز مانند کم کاری یا پرکاری یا بیماریهای ایمنی غده‌ی تیروئید، یا کم کاری غده‌ی هیپوفیز و پاراتیروئید و غده فوق کلیوی
- رادیوتراپی، جراحی و شیمی درمانی از علل دیگر ریزش موی مژه و ابرو است.
- کم خونی های فقر آهن و اسید فولیک و بیماری های روده مانند سلیاک و سایر اختلالات جذب روده‌ای
- مداد ابرو که رنگ را با فشار وارد مو می‌کند، می‌تواند باعث ریزش و کم شدن ابروها شود. استفاده مداوم و هر روزه از مداد ابرو می‌تواند بسیار آسیب‌زننده باشد، به طوری که ابتدا به تنه مو صدمه می‌زند. سپس ریشه مو را از بین می‌برد و اگر این استفاده به صورت مکرر باشد، می‌تواند آسیب‌های بیشتری را داشته باشد.
- ریزش سکه‌ای مو است که جزو بیماریهای حاصل از اختلالات سیستم ایمنی است . در این بیماری سیستم ایمنی بدن موها را به غلط میکروب و یا جسم خارجی فرض کرده و به آنها حمله می‌کند.
- تمام انواع سرطان و تومورهای خوش خیم پلک و ابرو، سرطان غدد سباسه و لنفوم ممکن است سبب ریزش موی مژه و ابرو گردد.
- بعضی بیماری های عصبی مانند تیک عصبی و تریکوتیلومانیا که درآن شخص دچار فشار عصبی شدید و مقاومت ناپذیر می‌شود و تا موی ابرو یا مژه یا سر را نکند آرام نمی‌شود.
- تاتو کردن ابرو و مژه که در اثر فشار ماده خارجی و تنگ کردن جا برای پیاز مو و ضربه‌ی حاصل از تاتو و واکنش‌های آلرژی نسبت به آن سبب ریزش مو می‌گردد.
- برداشتن مکرر ابروها از علل کم پشتی ابرو در خانم‌ها است.
- آرایش مژه مثل زدن ریمل (خصوصا ریمل ضدآب)، فر کردن مژه، استعمال مژه مصنوعی و اکستنشن موهای مژه
- حاملگی و تغییرات هورمونی مانند یائسگی
- بعضی داروها مانند قرص جلوگیری از بارداری، هورمون پروژسترون، دانازول، تاموکسیفن، داروهای شیمی درمانی، کلشی سین واتان بوتول و داروهای بیولوژیک مانند اینترفرون و اینترلوکین.
درمان ریزش ابرو و مژه
اکثر انواع ریزش ابرو و مژه پس از مراجعه به متخصص پوست و تشخیص علت، قابل درمان است، اما اگر دارو موثر واقع نشود و پیاز مو از بین رفته باشد، با پیوند مو می‌توان مجددا ابرو و مژه برای بیمار درست کرد.
کاشت مژه و ابرو احتیاج به تبحر و حوصله و ظرافت بالایی دارد، زیرا زاویه موهایی که پیوند زده می‌شود، تراکم مورد نظر و نمای مورد نظر از فولیکول‌های تک‌مویی بسیار مهم است.
نکته دیگر اینکه جراح باید با آناتومی و تغییرات آن آشنا باشد.
پیوند ابرو هم برای پرپشت کردن ابروها و هم برای ایجاد ابروی جدید در محل جدید متناسب با خواست بیمار امکان‌پذیر است.
موهای پیوندی برای ابرو و مژه ممکن‌است از موهای پا و یا در درجه‌ی بعدی از موهای سر باشد.
پیوند ابرو ارتباطی به بیماری زمینه‌ای ندارد و هر فرد با سلامت عمومی معمولی می‌تواند پیوند ابرو را انجام دهد و موهای پیوندی تابع شرایط داخلی بدن نیستند.