مرور روزنامه صبح تهران: چهارشنبه ۳۰فروردین

روزنامه های امروز صبح تهران از لغو مصاحبه تلویزیونی زنده احمدی نژاد خبر داده اند که قرار بود برای اعلام فاز دوم هدفمند کردن یارانه ها برگزار شود و از زبان نمایندگان مجلس اعلام داشته اند که برای چنین کاری نیاز به مصوبه مجلس هستند. کاری که دولت اعتقادی به آن ندارد.

ابراز نگرانی از گرانی، وضعیت سینما، از دیگر مطالب این روزنامه ها که همچنان در تعلق جزایر سه گانه خلیج فارس به ایران می نویسند و جمهوری اسلامی را برنده مذاکرات هسته ای می دانند و غرب را در حال عقب نشینی توصیف می کنند

عکس مسعود حسینی برنده جایزه پولیتزر - روزنامه شرق

لغو مصاحبه، فاز دوم و مسابقه برای گرانی

"لغو مصاحبه تلویزیونی دیشب احمدی نژاد" تیتر اول شرق است، ابتکار نوشته "لغو ناگهانی مصاحبه مطبوعاتی احمدی نژاد" و اعتماد از "علت لغو گفتگوی احمدی نژاد" خبر داده است.

اعظم ویسمه در شرق نوشته چند ساعت قبل از آنکه قرار بود احمدی‌نژاد در تلویزیون، حاضر شود معاون اول رییس‌جمهوری خبر داد «دستور رسمی اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها را دکتر احمدی‌نژاد صادر خواهد کرد.»

پایگاه اطلاع‌رسانی دولت در خبری اعلام کرد گفت‌وگوی تلویزیونی سه‌شنبه‌شب رییس‌جمهوری با مردم که قرار بود پس از خبر ۲۱ از شبکه اول سیما انجام شود به زمان دیگری موکول شد.

به گزارش این روزنامه محمدرضا رحیمی دیروز در گفت‌وگو با خبرنگاران در پاسخ به سوالی درخصوص اعلام جزییاتی از نحوه اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها، تنها به این جمله که «همه را آقای رییس‌جمهور اطلاع خواهند داد» بسنده کرد. در واقع به نظر می‌رسد بیان این جمله از سوی رحیمی ساعاتی قبل از حضور احمدی‌نژاد در رسانه ملی برای سنجیدن فضا با توجه به مخالفت‌های شدید مجلس بوده است.

اعتماد نوشته دیگر برای اصحاب رسانه عادی شده که حضور احمدی‌نژاد در برنامه زنده تلویزیونی در دقیقه نود لغو شود. این ‌بار در حالی که روز دوشنبه از سوی دفتر رییس‌جمهور اعلام شد محمود احمدی‌نژاد شب سه‌شنبه بعد از اخبار ساعت ۲۱ سیما در برنامه زنده تلویزیونی حضور پیدا خواهد کرد، بار دیگر چند ساعت مانده به گفت‌وگوی رییس دولت با مجریان صدا و سیما، اعلام شد احمدی‌نژاد در قاب جعبه جادویی ظاهر نمی‌شود.

این چندمین بار است که حضور احمدی‌نژاد در یک برنامه زنده تلویزیونی با مشکلاتی همراه شده است؛ آخرین بار در ۲۷ شهریورماه و در آستانه سفر احمدی‌نژاد به نیویورک بود که به یک‌باره اعلام شد رییس‌جمهور به دلیل فشردگی برنامه‌هایش امکان شرکت در گفت‌وگوی تلویزیونی را ندارد.

اعتماد درگزارشیبا عنوان "آزمون دموکراسی در هرم سبز" نوشته در محیطی کاملا مبتنی بر مخالفت و موافقت آرام، طرح علی مطهری برای پاسخگو کردن رییس‌جمهور به سوال‌های مجلس و امکان استیضاح در صورت عدم پاسخگویی در حال پیش رفتن است در مجلس. مخالفان می‌گویند نکنیم کاری را که اگر مجلسی مثل مجلس ششم در کشور برقرار شد یک رییس‌جمهور اصولگرا گرفتار شود با این طرح؛ ‌اما آن طرف موافقان می‌گویند چون هراس داریم یکی از همین نمایندگان کنونی بشود رییس‌جمهور آینده و نقض قانون مستمر باشد به شیوه کنونی، باید یک قانون داشت تا رییس‌جمهوری که هم نقض قانون می‌کند و هم پاسخگو نیست بتواند با استیضاح متوقف شود.

به نوشته این روزنامه مخالفان کلیات طرح اصلاح روند سوال و استیضاح رییس‌جمهور معتقد بودند این اصلاحیه باعث ایجاد تنش‌ها اجتماعی و دامن زدن به اختلافات قوا می‌شود اما موافقان آن تاکید می‌کردند که با این اصلاحیه رییس‌جمهور در مقابل ملت پاسخگو خواهد شد و مجلس هشتم موظف به این اصلاح است.

راست و چپ انتخابات - دو وزیر پیشین - صفحه اول اعتماد

پیروزی بر غرب، بر همسایگان و در دور زدن تحریم ها

"حضور نمایندگان ۴۴ کشور جهان در نمایشگاه صنایع نفت ایران" عنوان اول جوان است، "هشدار مجلس به گستاخی امارات" خبر اصلی رسالت است و کیهان از "موج جدید جابه جائی قدرت در کشورهای حاشیه خلیج فارس" نوشته است.

مهدی فضائلی درسرمقاله رسالت و در پاسخ این که مذاکرات هسته ای چرا مثبت خوانده می شود نوشته این مذاکرات از سوی ایران به دلایل متعددی مثبت ارزیابی شد؛ از جمله اینکه بدون کوچک‌ترین عقب‌نشینی از مواضع کشورمان در موضوع هسته‌ای و بدون خدشه‌ای به اقتدار ملت بزرگ ایران، طرف دیگر مذاکره حاضر شد مطابق حقوق مصرح در NPT با ایران روبه‌رو شود، چون ۱+۵ پذیرفت در برابر هر اقدام جمهوری اسلامی ایران، اقدام مثبتی را انجام دهد؛ علت دیگر فاصله گرفتن غربی‌ها از ادبیات تعلیق بود.

به نوشته این مقاله غربی‌ها چاره‌ای جز برخورد مثبت در این مذاکرات نداشتند، چراکه نخست شرایط داخلی ۱+۵ شرایط ویژه‌ای است و اعضای آن در حداقل همگرایی به سر می‌برند. و در عین حال در صورت عدم برخورد مثبت باید روند مذاکرات را به سمت حادتر شدن می‌بردند که نه‌تنها در این باره وفاق نداشتند، بلکه پس از آن گزینه‌ای هم نداشتند. و سوم اینکه غرب می‌داند خواسته‌هایش غیرقانونی و اعمال فشار در مورد ایران تاکنون ناموفق یا حتی همراه با زیان‌های بسیار بوده است.

در انتهای سرمقاله رسالت آمده که هرچند رویکرد جدید ۱+۵ را نمی‌توان به راحتی تغییر راهبرد دانست، اما قطعا حداقل در این مرحله عقب‌نشینی از مواضع نابخردانه گذشته است و انتظار می‌رود ولو در سطح تاکتیک ادامه یابد و شرایط را برای خود دشوارتر نسازد. به هر حال از هر جایی می‌توان جلوی ضرر را گرفت. اما نکته بسیار قابل توجه در این مذاکرات، توجه ویژه به فتوای رهبر معظم انقلاب مبنی بر حرمت ساخت و استفاده از سلاح اتمی بود.

چه خبر از لیبی

عباس عبدی در مقاله ای در اعتماد پرسیده سال گذشته این موقع را به یاد دارید؟ مهم‌ترین خبر رسانه‌های منطقه و جهان چه بود؟ لیبی، قذافی، سیف‌الاسلام، ناتو، طرابلس، مصراته، انقلابیون، جنایت، کشتار و... ولی امسال هیچ خبری از لیبی نیست. گویی که آنجا در امن و امان است، نه کشتاری هست و نه ناامنی. رفاه برقرار شده، حکومت مشغول انجام کارها شده، سرهنگ و فرزندانش یا در زیر خاک دفن‌اند، یا در زندان‌اند یا در خارج به انتظار سرنوشت شوم خود نشسته‌اند و پرونده چهل و چندساله استبداد برای همیشه بسته شده است.

مذاکرات هسته ای: کارتون حسین کشتکار در جوان

به نظر این جامعه شناس وقتی واقعیت را از دریچه رسانه می‌بینیم، جز این نتیجه‌یی نمی‌توان گرفت زیرا بسیاری از رسانه‌ها نه انعکاس‌دهنده واقعیت که تولیدکننده آن هستند. در حالی که این حق همه مردم جهان است که بدانند در پی مجموعه اقداماتی که در لیبی انجام شد و آن را بهار عربی نامیدند، وضع مردم و رضایت آنان چگونه شده است؟ مردم باید بدانند اگر این تجربه مفید و مثبت بوده، آنان هم از آن پیروی کنند، وگرنه احتیاط کنند.

مقاله اعتماد تاکید دارد در جریان لیبی، شبکه الجزیره نه‌تنها جزو جریان مخالف رسانه‌یی محسوب نمی‌شد، بلکه به طور کامل همراه با این جریان بود. ولی سایر شبکه‌های تلویزیونی و خبری (از جمله شبکه‌های ایران) که می‌توانستند جریان اطلاع‌رسانی متفاوتی را پوشش دهند، آنقدر غیرحرفه‌یی هستند که معلوم نیست حضورشان در درک بهتر از واقعیت لیبی کمک کند. به همین دلیل است که چشم امیدمان باید به تک‌گزارش‌های روزنامه‌نگاران مستقلی باشد که در چنین شرایطی بتوان به معنای واقعی مستقل و روشنفکر بماند و از حقیقت دفاع کند. آن وقت به یاد روزنامه‌نگاران ایران افتادم که برای گرفتن ۲۰۰ دلار هدیه رییس دولت که از پول همین ملت هم هست، خود را به آب و آتش می‌زنند و گواهی عدم سوءپیشینه تهیه می‌کنند! آیا بعد هم باید منتظر باشیم که رسانه چنین روزنامه‌نگاری ما را از حقیقت جامعه و جهان آگاه کند! روشن است خانه‌یی که بر این آگاهی بنا شود، از خانه عنکبوت هم سست‌تر خواهد بود.

مسابقه مجلس و دولت بر سر گرانی

روزنامه جمهوری اسلامی از قول رییس مجلس نوشته "دولت بدون اجازه مجلس حق آغاز مرحله دوم هدفمند کردن یارانه ها را ندارد"، "فرمان اجرای فاز دوم هدفمندی صادر می‌شود" در صدر اخبار جهان صنعت آمده، "واکنش بازار به تحویل سکه ها" تیتر اول دنیای اقتصاد است و مردم سالاری از "افزایش ۲۰۰ هزار نفر به تعداد بیکاران" خبر داده است.

علی شمس‌اردکانی درمقاله اعتماد نوشته معاون اول رییس‌جمهور خبر داده که رییس‌جمهور در گفت‌وگویی تلویزیونی رو به روی مردم می‌نشیند و زمان اجرای فاز دوم قانون هدفمندسازی یارانه‌ها را اعلام خواهد کرد، اما به نظر من در فاز اول هدفمندسازی سرمایه‌های خرد به مصرف خانواده‌ها رسید که جبران آن برای اقتصاد بسیار سخت خواهد بود و مهم‌ترین مشکلی که به وجود خواهد آمد این است که با وجود از بین رفتن سرمایه‌ها، دولت چگونه می‌خواهد برای اشتغالزایی در کشور سرمایه‌گذاری کند؟

نویسنده اقتصاددان این مقاله مثال زده فرض کنید کشاورزی می‌خواهد زمینی را تبدیل به گندمزار کند. یکی از ملزومات تحقق و به ثمر رسیدن این مزرعه آن است که زارع بتواند آب مورد نیاز مزرعه خود را تامین کند. کشاورز با سیاست‌هایی چون زدن سد و ذخیره‌سازی آب در آب انبارها سعی می‌کند شرایط را برای تحقق اهداف خود آماده‌سازی کند و این ذخیره‌سازی آب نوعی سرمایه‌گذاری کشاورز مثال ما محسوب می‌شود. اما اگر این کشاورز آب را به جای ذخیره‌سازی و انباشتن، روانه زمین‌های لم‌یزرع یا کویر کند، سرمایه‌اش را بر باد داده است و کشت او به ثمر نخواهد نشست.

به نظر مقاله اعتماد رفتار دولت در فاز اول مشابه رفتار دوم مثال است. یعنی دولت سرمایه‌های تجمیع شده را که باید در بخش‌های مختلف هزینه می‌کرد تبدیل به یارانه نقدی کرده و به خانواده‌ها داده است، بنابراین در فاز اول هدفمندسازی حاصل مثبتی به دست نیامد.

فرشاد مومنی درمقاله ای در شرق از انتشار گزارش ۲۲ بندی وزارت اقتصاد از وضعیت متغیرهای کلان اقتصاد ملی در سال ۸۹ خبر داده که پدیده جدیدی است. به‌خصوص آنکه در مقدمه گزارش تعهدی نسبی بر استمرار این کار و انتشار به موقع آن هم آمده است. اما با این وجود نکاتی در این گزارش وجود دارد که ارزش فکرکردن درباره آنها و بحث در زمینه مطالب مطرح‌شده را قابل تصور می‌سازد.

برای مثال در بند اول گزارش که درباره کشورهای توسعه‌یافته سخن رانده شده تصریح دارد که در آن کشورها اعمال سیاست‌های انبساطی مالی طی سال‌های اخیر پرهزینه بوده و ازجمله تجربه شکل‌گیری جمع بالایی از بدهی خارجی و کسری بودجه شده است. اما در متن گزارش هیچ اشاره‌ای درباره آثار بی‌سابقه‌ترین و افراطی‌ترین انبساط‌های مالی تجربه‌شده در کشورمان طی سال‌های اخیر نشده است. ارزش بی‌سابقه تجارت پول در کشور به طوری است که در ده سال ۸۰ تا ۸۹ تعداد بانک‌ها بیش از سه برابر شده‌اند و تعداد تقاضای مربوط به تاسیس بانک‌های جدید سه برابر بانک‌های موجود است.

نویسنده اقتصاددان تاکید کرده بهتر بود توضیح داده شود رشدهای ادعایی برای کشاورزی و صنعت که از یک‌سو در سال ۸۹ در معرض بحران نقدینگی قرار داشته است و از سوی دیگر فشارهای طاقت‌فرسایی را از طریق افراط در آزادسازی واردات تجربه می‌کرده‌اند چگونه حاصل شده است. ضمنا آنکه از همان اولین ماه طرح شاخص هزینه‌های تولید کننده در کشور بیش از ۳۰ درصد رشد را نشان می‌داد و این تا زمانی که شاخص مزبور در سایت بانک مرکزی قابل مشاهده بود همچنان به صورت فزاینده استمرار داشت.

اقتصاد ساخت چین: سعید صادقی در جام جم

حذف ۴ صفر از آمار بیکاران

محمدحسین روانبخش درمردم سالاری نوشته مسئولان جان بر کف و افتخار آفرین دولتی ، سال گذشته تلاش زیادی کردند تا داستان حذف ۴ صفر از پول ملی را برای مردم جا بیندازند. مثلا در این راه سایت بانک مرکزی مسابقه گذاشت و نظر سنجی کرد و...! اما با کمال تاسف ،آن طور که باید و شاید این قضیه جدی گرفته نشد. همان روزها این سوال در بسیاری از اذهان شکل گرفته بود که دلیل این همه تلاش و زحمت بیش از اندازه و خستگی ناپذیر دولت چیست ؟ و چرا باید داستان حذف ۴ صفر که مسلما به عمر باقی مانده دولت فعلی نمی‌رسد، این همه فداکارانه مورد توجه قرار می‌گیرد؟!

به نظر طنزنویس این روزنامه حالا، با پایان یافتن سال۹۰ ، کم-کم همه دارند جواب سوال خود را می‌گیرند و متوجه می‌شوند که دامن زدن به حذف ۴ صفر، برای دولت پرتوان ، ضروری و واجب‌تر از نان شب بوده است. مثلا دولتمردان پارسال تا جایی که نفس مبارکشان اجازه می‌داد از ایجاد ۲.۵ میلیون شغل سخن گفتند؛ آن هم در شرایطی که چنین داستانی حتی به درد فیلمهای علمی تخیلی هم نمی‌خورد! سخن دیگرمسئولان پرتوان این بود که ظرف دو سال بیکاری ریشه کن می‌شود اما سال ۹۰ که تمام شد، آمارهای خود دولت که کمی تا قسمتی در راستای مسئولان محترم است، حرف دیگری می‌زد! بر اساس خبرها، مرکز آمار ایران نرخ بیکاری سال ۹۰ را معادل ۱۲.۳ درصد اعلام کرد.

طنز مردم سالاری به این جا می رسد: با این شرایط ، دولتمردان پرتوان با این سوال مواجه می شوند که چه جوری با افزایش تعداد بیکاران ، بیکاری ریشه کن می شود؟! خیلی متین ومعقول به مردم شریف، اعلام کند که دولت، خود فداکاری کرده و داستان حذف ۴ صفر راجلوتر از مردم اجرا کرده است و به این ترتیب آن وعده ایجاد ۲.۵ میلیون شغل، با توجه به حذف ۴ صفر، در واقع تبدیل می شود به ایجاد ۲۵۰ عدد شغل !

برای ورشکست کردن سینما

علیرضا داوود نژاد درمقاله ای در اعتماد درباره سینمای ایران نوشته امکان ندارد افراد، اشخاص و گروه‌هایی که کسب و کار آنان در حوزه تولید فیلم ایرانی است، با موضوع بایکوت فیلم‌های دارای پروانه نمایش مخالف نباشند. کسانی که فیلم‌های پروانه نمایش‌دار ایرانی را بایکوت می‌کنند معمولا متعلق به جریانی هستند که چندان علاقه‌یی به تولید فیلم در ایران ندارند و ترجیح می‌دهند به جای تولید‌کننده بودن، واردکننده باشند و این جریانات از هر بهانه‌یی برای ضربه زدن به تولید فیلم‌های ایرانی و تولیدکنندگان استفاده می‌کنند.

به نظر این نویسنده و فیلمساز: مساله کیفیت بهانه است؛ این بهانه است چون اصولا واردات فیلم در شرایطی که قوانین کپی‌رایت وجود نداشته باشد، در ممالک شبیه ما بی‌دردسرتر از تولید داخلی است. جریانی هست که سال‌هاست سعی می‌کند زیرساخت‌های لازم و فضای مورد نیاز را برای چنین روزگاری فراهم کند؛ روزگاری که منجر به تقویت هرچه بیشتر سانسور شود و این تقویت سانسور به ذلیل‌تر شدن فیلم‌های ایرانی بینجامد و سینمای ایران را به سمت رکود، رخوت و ورشکستگی اقتصادی هدایت کند تا آنها بهانه بیشتری بیاورند برای اینکه نمایش فیلم خارجی منطقی‌تر از تولید فیلم داخلی است.

فقط میدان پاستور ایستگاه دارد

پوریا عالمی ستون کاناپه اعتماد را امروز برده روی پشت بام، ولو شده‌ روش، با دوربین وضعیت را رصد می‌کند وضعیت دوچرخه ها و اتوبوس ها و هواپیماها را می بیند هر کدام از دیگری بهتر. در بخش اتوبوسی‌هاککک

مردم توی خط ویژه برای اتوبوس دست تکان دادند، اما اتوبوس نگه نداشت و با سرعت گذشت. یک روز گذشت، دو روز گذشت، یک سال گذشت، چهار سال گذشت و از اتوبوس خبری نشد... وقتی اتوبوسی که چهارسال پیش رفته بود چهارسال بعد برگشت هنوز مردم توی ایستگاه منتظر بودند، باز هم دست تکان دادند. اتوبوس نگه داشت. مردم خواستند سوار شوند، راننده آمد پایین و گفت: «از ساعت چند اینجایید؟ ده؟ نه؟ هشت؟ هفت؟ شش؟ پنج؟ کی خسته‌س؟»

مردم گفتند: «ای آقا. چهارساله وایسادیم. کجای کاری؟ در را بزن سوار شویم، مردیم از خستگی و گشنگی و تشنگی و بیکاری و تورم و چیزهای دیگر»

در پایان این بخش از کاناپه آمده: راننده گفت: «این اتوبوس نمی‌کشد... نفس ندارد... بنزین هم که سهمیه‌بندی شده... همین جا وایسید تا من بروم نفت و بنزین را خودکفایی کنم و بیام... نروید ها... وایسید...» و پاش را گذاشت روی گاز و رفت. وقتی اتوبوس رفت، مردم دیدند روی شیشه‌ی عقب اتوبوس تابلو زده: «اتوبوس کابینه / فقط میدان پاستور ایستگاه دارد / بین راه نمی‌ایستد / بروید کنار باد بیاید.»

کارتون روز

کارتون سپیده انجم روز، در روزنامه شرق