سعید عبدالمجید: آری هان چون یهودی بود از پرسپولیس اخراج شد
سعید عبدالمجید
مهدی رستم پور
پس از دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ایران، موجی پرشتاب از خروج خبرنگاران آغاز شد که همچنان ادامه دارد. روندی که محدود به خبرنگاران حوزه سیاست نمی شود و سایر عرصه ها، حتی ورزش را نیز در برمی گیرد.
سعید عبدالمجید آخرین خبرنگار ورزشی است که از ایران خارج شده و درخواست پناهندگی کرده است.
او در گفت و گو با رادیو فردا، درباره سوابقش در رسانه های ورزشی می گوید: «از سال ۷۹ با هفته نامه فانوس به سردبیری آلبرت کوچویی شروع به همکاری کردم. پس از آن به پیشنهاد دکتر انصاری فرد (مدیر روابط عمومی وزارت ورزش) در روزنامه پیروزی مشغول بکار شدم. سپس در اکثر روزنامه ها از جمله البرز، ۹۰، نگاه ورزشی، استقلال جوان، افتخار و ... قلم زدم.»
سعید عبدالمجید که مدتی در بخش ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان و خبر جام جم بوده، در چند باشگاه لیگ برتری نیز به عنوان مشاور مدیرعامل یا مشاور مطبوعاتی فعالیت کرده است.
او به طور مشخص از باشگاه های ملوان بندر انزلی در دوران مدیریت سعدالله طهماسبی، شیرین فراز کرمانشاه با مدیریت فرمان کریمی، پرسپولیس (در دو دوره مدیریت انصاری فرد و داریوش مصطفوی)، داماش گیلان (امیر عابدینی)، استیل آذین با حسین هدایتی و هما تهران (رضا درویش) نام می برد.
علت خروج شما از ایران و درخواست پناهندگی تان چه بود؟
این روزها خروج از ایران دلیل نمی خواهد و پرداختن به آن تکرار مکررات است. نگاهی به کارنامه من نشانگر قلم انتقادی ام است. متاسفانه یا خوشبختانه آنقدر از رخدادهای پشت پرده اطلاع داشتم که برای آقایان دردسر ساز شوم.
حرفه روزنامه نگاری برای حکومت ایران ضد ارزش است، مگر آنان که از جنس خودشان و مجیز گوی ولایت باشند. متاسفانه من به عنوان یک شهروند هم قادر به بازگشت نیستم، زیرا پس از انتخابات دستگیر و راهی زندان اوین شدم. پس از سپردن وثیقه و آزادی با توجه به حکم سنگین صادر شده، قید وثیقه ام را زده و از ایران خارج شدم.
آیا از بین همکاران شما در رسانه های مختلف، خبرنگاران دیگری هم هستند که با مشکلات مشابهی مواجه باشند و قصد خروج از ایران را داشته باشند؟
قریب به اتفاق همکارانم که از جنس مردم هستند، به دنبال روزنه امیدی برای خروج از ایران می گردند. یقیناً اگر بستر مناسب مهیا باشد جمع کثیری از همکاران و حتی مردم ترک دیار می کنند.
آیا در حوزه کاری شما که ورزشی است، اخبار یا مسائلی وجود دارد که امکان پوشش آن در ایران وجود نداشته باشد؟
مسائل بسیاری که نمی توان در ایران پوشش داد را در دل دارم. پشت پرده هایی مثل لابی های متعدد مدیران رده بالا و البته سیاسی، فساد های رنگارنگ از ابتدایی ترین تا حساس ترین اتاق های فدراسیون و باشگاه ها، فساد های پر رنگ در کمیته داوران، فساد های برجسته کمیته انضباطی. یا روابط میان مدیران و بازیکنان و با اهرم های بیرون گود.
شما در ایران از منتقدان قطع همکاری مبهم پرسپولیس با آری هان سر مربی سرشناس هلندی این تیم بودید که اتفاقاً نتایج خوبی کسب کرده و از آن مهم تر، فوتبال تماشاگر پسندی ارائه می کرد. آیا ماجرای رفتن او هم به سرفصل هایی که در سوال قبلی ذکر کردید، ارتباط داشت؟
هنوز چند هفته از حضور این سرمربی پرآوازه در ایران نگذشته بود که حذف او کلید خورد. یک روز برچسب دلالی بر پیشانیش چسباندند، سپس او را متهم به فساد جنسی کردند و در آخر هم به بهانه یهودی بودنش از اطلاعات و حراست نامه آمد که او باید هر چه سریعتر از ایران برود.
به راحتی هر چه تمام تر، پول هنگفتی هدر رفت تا آری هان به خانه باز گردد. بارها به اتفاق مصطفی قنبرپور (بازیکن سابق پرسپولیس) و جعفر سعیدی (سر مربی فوتسال پرسپولیس) به محمدحسن انصاری فرد مدیرعامل پرسپولیس گفتیم تحمل کند تا فشار ها کم شود، اما این دلیل آخر یعنی یهودی بودن آری هان، جایی برای پافشاری باقی نگذاشت.
به این ترتیب آری هان پس از حضوری کوتاه با انواع و اقسام اتهام های اخلاقی و مذهبی، ناگزیر شد از ایران برود. حمایت های همه جانبه من از آری هان در مطبوعات باعث شد پس از برکناری انصاری فرد مدتی اجازه ورود به ساختمان باشگاه پرسپولیس را نداشته باشم. حتی از طرف آقای بیادی (رئیس هیات مدیره وقت پرسپولیس) و حبیب کاشانی به دفتر شورای شهر تهران احضار شدم و ایشان با صراحت از منع حضورم در پرسپولیس گفت.
زلاتکو کانچار هم در پرسپولیس سرمربی موفقی بود، ضمن این که پیشینه درخشانی داشت. کاشانی چرا او را برکنار کرد؟
کرانچار سرمربی پرآوازه کروات به دلیل اتهام اعتیاد به الکل جای خود را به علی دایی داد. همین کرانچاری که سپاهان را از نیمه راه لیگ این فصل، به صدر جدول رسانده است.
بحث دلالی و فساد مالی در فوتبال ایران همیشه پر رنگ بوده و توجه رسانه ها را به خود جلب کرده، در این باره چه صحبتی دارید؟
دلالی و فساد مالی که در این روزها همه از آن سخن می گویند، موضوع تازه ای نیست. منتها این روزها بنا به اقتضای شرایط و برای منحرف کردن افکار عمومی، بیش از حد به آن پرداخته می شود. بدنه اجرایی فوتبال ایران در دستان همین دلالان است، دلالانی که یقیناً دستشان در دستان مدیران بالایی است. البته این معضل مخالفانی هم دارد. انسان های شریفی همچون دکتر سیار کارشناس توانای داوری که فقط به جرم اعتراض به فساد برخی داوران و افشای اسنادی در این خصوص، به کل از صحنه فوتبال و داوری آن هم به دستور همین مدیران به ظاهر مخالف دلالی، حذف شد!
علت ورود نظامیان و روحانیون به عرصه فوتبال را چه می دانید و چرا حضور آنها در فوتبال از بقیه رشته های ورزشی پر رنگ تر است؟
وقتی با فوتبال ثروت، شهرت و مقام را یکجا به دست بیاوری، چه کسی حاضرخورتر از نظامیان سپاه پاسداران و روحانیون. جالب اینکه باشگاه های خصوصی که این روزها خیلی از آنها گفته می شود هم توسط همین نظامیان و سیاسیون پیشین اداره می شود.
همین افرادی که امروز خادمین فوتبال خصوصی خوانده می شوند، من می دانم که ثروتشان از چه راهی به دست آمده و هر روز هم بیشتر می شود. لازم به ذکر است حاضر به اثبات ادعاهایم با ادله مستند هستم.
افرادی از جمله حجت الاسلام علیپور که حتی پس از افشای فساد های چند گانه مالی اش، همچنان صندلی خود را حفظ کرد.
گفتید با حسین هدایتی هم در استیل آذین همکاری داشته اید. درباره او، میزان ثروت و فعالیت های اقتصادی اش مطالب ضد و نقیضی در رسانه ها منتشر شده. چه توضیحی درباره او می توانید به مطالبی که تاکنون منتشر شده است، اضافه کنید؟
هدایتی را انسان خوبی دیدم. ثبات شخصیتی داشت اما او علیرغم زرنگی های خاص خودش در دنیای فوتبال ساده لوحی بیش نبود و برای همین هیچ وقت موفق نیست. خودش چیزی از گذشته بروز نمی داد.
اما این را مطمئن هستم که شغل های او از جمله تجارت استیل، آهن، قماش و غیره بیشتر جنبه نقاب دارد. هدایتی در اکثر پروژه های عظیم، جزو سهامداران عمده به حساب می آید. پی بردن به ثروت او کار ساده ای نیست اما همین بس که او مدت ۴۰ ماه یکی از مسئولان خرید تسلیحات جنگی ایران در جنگ با عراق بوده است.
در چه صورتی حاضرید به ایران بازگردید؟
من با افتخار فریاد می زنم که یک ایرانی هستم، کشوری که قدمتی بیش از هفت هزارسال دارد. یقین داشته باشید روزی که ایران آزاد شود لحظه ای برای بازگشت درنگ نمی کنم.