پیدا شدن اثر یک لاکپشت گالاپاگوسی بعد از ۱۵۰ سال
لاک پشت گالاپاگوس در جزیره ایزابلا
دانشمندان می گویند، یکی از انواع لاکپشتهای غول پیکر گالاپاگوس که ۱۵۰ سال است دیده نشده، احتمالا هنوز منقرض نشده است.
این نوع از لاک پشتها که به کلونویدیس الفانتوپوس (Chelonoidis elephantopus) شهرت دارند، در جزیره فلورینا از جزایر گالاپاگوس زندگی میکردند. تعداد زیادی از آنها توسط شکارچیان نهنگ شکار شدند.
آنها میگویند ممکن است از طریق تولید مثل و طی چند نسل بتوانند این نوع از لاکپشتها را دوباره زنده کنند.
برخی از این لاک پشتها تنها ۱۵ سال سن دارند و احتمال زنده بودن والدین آنها وجود دارد.
لاک پشتها گاهی تا ۱۰۰ سال هم عمر میکنند.
این نوع لاکپشتها به داشتن لاکهای زین مانند شهرت دارند در حالی که لاکپشتهای جزایر اطراف لاکهایی گنبدی شکل دارند.
گیسلا کاکن، سرتیم گروه تحقیقاتی میگوید: "در اطراف آتشفشان ولف، یک چیز عجیبی وجود داشت. لاک پشتها با لاکهای گنبدی شکل، زین مانند و حتی با لاکهایی بینابینی دیده میشدند. در اصل با نگاه کردن به ژن آنها متوجه شدیم که لاکپشتهای کلونویدیس الفانتوپوس باید هنوز وجود داشته باشند تا این نوع لاکپشتها به وجود آمده باشند."
گفته میشود که احتمالا برخی از این لاکپشتها توسط کشتیهای شکار نهنگ به جزیره ایزابلا آورده شدهاند.
وزن این لاکپشتهای غول پیکر به نیم تن هم میرسد اما به گفته دکتر کاکن پیدا کردن آنها کار سادهای نیست.
"دسترسی پیدا کردن به زمینهای اطراف آتشفشان ولف بسیار سخت است. پر از گیاهای ضخیم و بوتههای خاردار است. لاک این لاک پشتها هم نیمه شفاف است و باید چشمانتان برای پیدا کردن لاکهایشان آموزش دیده باشد."
بررسی گوناگونی در شکل لاکپشتهای غول پیکر جزایر گالاپاگوس به چارلز داروین، دانشمند معروف بریتانیایی، کمک کرد که نظریه تکامل را مطرح کند.
گفته میشود لاک پشتهای گالاپاگوس با شنا از سواحل آمریکای جنوبی به جزایر گالاپاگوس رسیده بودند، اما هر یک از هم دور افتادند و مسیر متفاوتی را در تکامل پیش گرفتند.
در حال حاضر گروه تحقیقاتی دانشگاه ییل به فکر آن است که آیا تحقیقات خود را به جزایر گالاپاگوس توسعه دهند یا به برنامه تولید مثل این لاکپشتها بپردازند.