چک سفید امضا برای احمدینژاد
بهمن احمدی امویی، روزنامه نگار منتقد دولت و نویسنده دو کتاب اقتصادی، در نامه‌ای به نمایندگان مجلس، با اشاره به شرایط اقتصادی ایران، از عملکرد دولت محمود احمدینژاد انتقاد کرد.
آقای احمدی امویی پس از انتخابات ریاست جمهوری بازداشت و به پنج سال و چهار ماه زندان محکوم شد. این روزنامه نگار منتقد دولت در زندان اوین زندانی است.
به نوشته سایت کلمه، مهم‌ترین اتهام بهمن احمدی امویی، مقاله‌هایی بود که در نقد عملکرد اقتصادی دولت محمود احمدینژاد و فسادهای مالی برخی از نهادهای وابسته به دولت او نوشته بود.
او در نامه خود به نمایندگان مجلس با عنوان «چه کسی چک سفید امضا به احمدینژاد داد و چرا؟» با انتقاد از عملکرد اقتصادی دولت محمود احمدینژاد نوشته است که ریاست جمهوری‌اش در سال ۸۴ با سوء استفاده‌های عظیم مالی در شهرداری تهران تحت مدیریت او زمینه سازی شد.
این روزنامه نگار اشاره کرده که هزینه این سوء استفاده در حدود ۳۲۵ میلیارد تومان بوده است.
ادعایی که آقای احمدی امویی به آن اشاره کرده، از سوی برخی از چهره‌های سیاسی جمهوری اسلامی ایران در طول سال‌های اخیر نیز تایید شده است. اما تاکنون به این موضوع رسیدگی قضایی نشده است.
بهمن احمدی امویی در نامه خود همچنین به موارد دیگری از عملکرد دولت احمدینژاد، از جمله تخطی از قانون برنامه پنج ساله سوم و چهارم، ناچیز دانستن مجلس در ارائه ندادن گزارش عملکرد دولت، هزینه کردن بودجه عمرانی سال ۸۵ در شش ماه، دستور به کاهش غیر منطقی، غیر اصولی و غیر کار‌شناسی نرخ بهره به رغم هشدارهای مکرر اشاره کرده است.
این روزنامه نگار زندانی نتیجه این اقدامات را استفاده از منابع و نقدینگی نظام بانکی توسط نزدیکان و وابستگان به قدرت دانست و در این ارتباط، به پرونده سه هزار میلیارد تومانی اشاره کرد که به گفته او، تنها یکی از قله‌های کوه یخ فسادی است که بنیان آن درآن زمان بنا نهاده شد.
افزایش میزان مطالبات نظام بانکی کشور به رقمی چند برابر سال ۸۴، تغییرات شدید و پی در پی نظام بانکی برای کاهش قدرت تصمیم گیری و توان کار‌شناسی، افزایش وابستگی بانک‌ها به لابی‌های سیاسی و دسته بندی گروه‌های ذی نفوذ، از دیگر انتقادهای آقای احمدی امویی از عملکرد دولت احمدینژاد است.
او نابودی نظام برنامه ریزی و کار‌شناسی متمرکز کشور در سازمان برنامه و بودجه را یکی از برنامه ریزی شده‌ترین اقدامات دولت احمدینژاد دانست که هدفی جز نابودی ساختار اقتصادی، صنعتی و فکری کشور نداشته است.
این روزنامه نگار زندانی به موارد دیگری در مورد عملکرد دولت احمدینژاد پرداخته است؛ از جمله، دستکاری غیر قانونی تعرفه‌های کالاهای وارداتی، تغییر پی در پی و غیر کار‌شناسی مدیران صنعتی و اقتصادی کشور، ارائه نشدن اطلاعات درباره چگونگی هزینه کردن ۵۰۰ میلیارد دلار درآمد نفتی از سال ۸۴ تاکنون.
نابودی زیر ساخت‌های اقتصادی و موقعیت گردشگری کشور، از دست دادن بازارهای کشورهای حوزه تمدنی ایران در عراق، افغانستان و آسیای مرکزی، نابودی کشاورزی و صنعت ایران از طریق واردات گسترده و افزایش وابستگی هر چه بیشتر اقتصاد و بودجه دولت به درآمدهای نفتی نیز در نامه بهمن احمدی امویی به نمایندگان مجلس مورد انتقاد قرار گرفته است.
این روزنامه نگار زندانی با ذکر این موارد و انتقاد‌ها، خطاب به نمایندگان مجلس نوشته است که آنچه را آنان و قوه قضاییه گاهی این روز‌ها در باره دولت احمدینژاد می‌گویند، او و البته تعدادی دیگر از روزنامه نگاران و اقتصاددانان منتقد در این سال‌ها گفتند و نوشتند.
بهمن احمدی امویی در این نامه همچنین به حمایت‌های برخی از نمایندگان مجلس از دولت احمدینژاد اشاره کرده و نوشته است که آنان به عنوان نمایندگان مجلس، جدا از وجدان، باید در برابر ملت و تاریخ نیز پاسخگو باشند.
این روزنامه نگار زندانی همچنین از نماینگان مجلس خواسته است تا از خود بپرسند آن همه حمایت‌های به گفته او، قانونی، غیرقانونی، امنیتی، اطلاعاتی و نظامی، به چه منظور و توسط چه کسانی به محمود احمدینژاد اعطا شده است و او در سایه این چک سفید امضا، چه خدمتی باید ارائه می‌داد و بابت آن خدمات چه رقمی در آن نوشته است.