گاهشمار: لحظات تاریخی حضور آمریکایی ها در عراق
نظامیان آمریکایی در عراق (۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱):
تلاش آمریکا برای اثبات این موضوع که صدام حسین سلاح های تخریب جمعی دارد، سرانجام به حمله هوایی و تهاجم به عراق انجامید.
سربازان آمریکایی از سال ۲۰۰۳ تاکنون در خاک عراق بوده اند.
اکنون و در زمان ریاست جمهوری باراک اوباما پایان حضور نظامی آمریکا در عراق فرا رسیده است.
در صفحه های بعدی نگاهی به رویدادهای مهم از آغاز جنگ عراق تاکنون می اندازیم
پایانی برای ماموریت (اکتبر ۲۰۱۱):
باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا اعلام کرد که حضور نظامی آمریکا در عراق پایان می یابد. او وعده داد که نیروها تا کریسمس به آمریکا باز می گردند.
این موضوع به دنبال عدم توافق مقامات آمریکایی و عراقی بر سر مصونیت قضایی برای نیروهای آمریکایی در عراق، اعلام شد.
بنا بر این، قرار شد که تا پایان قرارداد نظامی فعلی بین دو کشور یعنی ۳۱ دسامبر ۲۰۱۱، نیروهای آمریکایی از عراق خارج شوند
خروج نیروهای رزمی آمریکا (۳۱ اوت ۲۰۱۰):
آخرین نیروهای رزمی عراق را ترک کردند، ولی ۵۰ هزار نیروی خدماتی در پست های مشاوره ای، آموزشی و کمک دهی به ارتش عراق در این کشور ماندند.
برای نشان دادن پایان عملیات رزمی، نام عملیات نظامی آمریکا در عراق از "عملیات آزادی عراق" به "عملیات طلوعی تازه" تغییر یافت.
خروج سربازان بریتانیایی (۳۰ آوریل ۲۰۰۹):
نظامیان بریتانیایی پرچمشان را در شهر بصره پایین کشیدند تا نشان دهند که عملیات نظامی آنان به پایان رسیده است.
در سال ۲۰۱۱، آخرین گروه ۸۱ نفره از سربازان بریتانیایی، ملوانانی بودند که در بندر ام القصر وظایفشان را به نیروی دریایی عراق واگذار کردند.
در مجموع ۱۷۹ نظامی بریتانیا جان خود را در جنگ عراق از دست دادند.
اعزام سربازان بیشتر (ژانویه ۲۰۰۷):
در واکنش به حمله های رو به افزایش گروه های مسلح، آمریکا شمار بیشتری از سربازان را به این کشور اعزام کرد و گشت زنی در مناطق آسیب پذیرتر را افزایش داد.
این برنامه، تحت رهبری ژنرال دیوید پترائوس، مسیر جدیدی را برای نظامیان آمریکایی باز کرد که در آن تاکید بیشتری بر جلب حمایت فکری و قلبی مردم شده بود.
تا سال ۲۰۰۸، خشونت ها در بعضی مناطق تا ۸۰ درصد کاهش یافت.
در آن زمان تمرکز بر انتقال مسئولیت حفظ امنیت به ارتش عراق بود.
دولت جدید عراق (مه ۲۰۰۶):
نوری المالکی، نخست وزیر عراق، به دنبال گرفتن تایید مجلس برای نخستین دولت کامل عراق پس از سقوط صدام بود، هر چند پست های وزیر دفاع و وزیر کشور تا آن زمان هنوز خالی مانده بود.
در ماه ژوئیه، برای نخستین بار نیروهای ائتلافی کنترل استان المثنی را به مقامات محلی عراق سپردند
گسترش حمله های انتحاری (۲۰۰۵):
حمله های انتحاری در سال ۲۰۰۵ به بالاترین تعداد در مقایسه با هر زمان دیگری، رسید. در آن سال ۴۷۸ حمله انجام شد.
تمرکز شورشی ها از حمله به نیروهای نظامی به حمله به غیرنظامیان تغییر یافت و کشور به سمت نزاع فرقه ای پیش می رفت.
علامت بارز عملیات سنی ها، حمله های انتحاری علیه شورشیان بود.
عکس: صحنه بعد از یک حمله انتحاری در عراق
رسوایی ابوغریب (آوریل ۲۰۰۴):
تصاویری از سربازان آمریکایی در حال استهزاء و شکنجه زندانیان جنگی در زندان ابوغریب عراق ابتدا در برنامه خبری "۶۰ دقیقه" در آمریکا و سپس در همه جهان منتشر شد.
مقامات آمریکایی گفتند که این سوءرفتارها، کار عده ناچیزی از "افراد فاسد" بوده است.
ولی تحقیق و تفحصی که توسط کمیته نیروهای مسلح سنای آمریکا انجام شد، نتیجه گیری کرد که این اقدامات بخشی از یک فرهنگ کلی به کارگیری شیوه های تعرض آمیز است که مقامات دولتی آن را دنبال می کردند.
آغاز شورش ها (ژوئن ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴):
شورش ها در ابتدا سربازان تحت حمایت آمریکا را هدف قرار می داد و سپس درگیری بین نیروهای مسلح رقیب آغاز شد. نظامیان آمریکایی در آوریل و نوامبر ۲۰۰۴ علیه نیروهای مسلح در فلوجه دست به نبرد سختی زدند.
نبرد دوم در فلوجه از سوی آمریکا، بریتانیا و نیروهای عراقی برنامه ریزی شده بود، خونبارترین نزاع در طول جنگ بود. دست کم ۱۲۰۰ تن از شورشیان و ۸۰۰ غیرنظامی کشته شدند. نیروهای ائتلافی ۱۰۰ سرباز را از دست دادند و ۶۰۰ سرباز هم زخمی شدند. با درگیری خیابانی بین این نیروها و شبه نظامیان شورشی، زندگی برای غیرنظامیان سخت تر شد.
دستگیری صدام (۱۳ دسامبر ۲۰۰۳):
"خانم ها و آقایان، گیرش انداختیم".
این نخستین جمله ای بود که پل برمر، مسئول اداره امور عراق به روزنامه نگاران در بغداد گفت.
سربازان آمریکایی، صدام حسین را در جنوب تکریت، زادگاهش، در یک زیر زمین کوچک پیدا کردند. ورودی این زیرزمین با یک فرش پوشانده شده بود.
در سال ۲۰۰۶ در پی محاکمه صدام حسین توسط دولت تازه عراق، او به دلیل جنایاتی که در دوران زمامداری اش روی داده بود، مجرم شناخته و سپس به دار آویخته شد.
"ماموربت به انجام رسید" (اول مه، ۲۰۰۳):
دو ماه بعد از حمله به عراق، جورج بوش، رئیس جمهوری آمریکا سوار بر یک ناو هواپیمابر در نزدیکی سن دیه گو، کالیفرنیا، اعلام کرد که آمریکا در جنگ پیروز شده است.
دولت بوش اعلام کرد که منظور رئیس جمهوری اعلام رسمی پایان جنگ نبوده است، زیرا آنها هیچگاه آغاز جنگ را رسما اعلام نکرده بودند و از سوی دیگر، درگیری همچنان در آن کشور ادامه دارد.
حضور نظامی آمریکا در عراق تا هشت سال پس از آن ادامه یافت.
عکس: جورج بوش رئیس جمهوری آمریکا در یک سخنرانی در ماه مه ۲۰۰۳ اعلام کرد که آمریکا درجنگ عراق پیروز شده است.
سقوط بغداد (۳ تا ۱۲ آوریل ۲۰۰۳):
در کمتر از یک ماه تانک های آمریکایی به خیابان های بغداد پایتخت عراق رسیدند.
آری فلیشر، سخنگوی جورج بوش، درباره این لحظه چنین گفت: هر چند ریاست جمهوری از پیشرفت در عملیات نظامی خشنود است، ولی می داند که هنوز خطرات بزرگی پیش روست.
عکس: یک سرباز آمریکایی صورت مجسمه صدام را با پرچم آمریکا می پوشاند.
آغاز تهاجم نظامی به عراق (۱۹ تا ۲۰ مارس ۲۰۰۳):
جورج بوش رئیس جمهوری وقت آمریکا اعلام کرد که آمریکا "حمله به هدف های انتخاب شده" را در عراق آغاز کرده تا عراق را خلع سلاح کند.
"عملیات آزادی عراق" با تمرکز بر "ایجاد ترس و غافلگیری" آغاز شد.
در ابتدا بمب های سنگر شکن در یک مجتمع زراعتی در نزدیکی بغداد انداخته شد، زیرا به اشتباه اطلاع داده شده بود که صدام حسین ممکن است آنجا پنهان شده باشد.
بمباران بغداد تا دو روز بعد ادامه یافت.
عکس: ۲۰ مارس ۲۰۰۳، برخورد موشک هایی آمریکایی به بغداد، نشانه آغاز جنگ بود.