امام نفرمود فرصت پخش سرودمان را بگیریم و به رژیم صهیونیستی بدهیم
آینده نیوز : در حالی که کمتر از یک سال به آغاز مسابقات المپیک باقی مانده است، بحث عدم رویارویی ورزشکاران ایران با نمایندگان رژیم صهیونیستی، حساسیت بالایی پیدا کرده و حتی برخی مسئولین در تلاشند با عدم دامن زدن به آن، خود را از خطر محرومیت نجات دهند و این در حالی است که ورزشکاران مطابق آرمانهای امام راحل و انقلاب اسلامی، بهخاطر به رسمت نشناختن رژیم صهیونیستی، مقابل این حریفان قرار نمیگیرند. در همین راستا با محمود خسروی وفا هم کلام شدیم. رییس فدراسیون جانبازان و معلولین که ریاست کمیته ملی پاراالمپیک را نیز برعهده دارد و معتقد است ما در این موضوع با تدبیر مناسب عمل نکردهایم. موضع محمود خسرویوفا با شناختمان از ایشان متفاوت بود و شما نیز پس از خواندن این مصاحبه با ما هم عقیده شوید. گفت و گوی خسروی وفا با مجله پنجره را در ادامه می خوانید.
موضع شما در مورد بحث عدم رویارویی ورزشکاران ما با نمایندگان رژیم صهیونیستی چیست؟
آنچه مسلم است اینکه صحبت حضرت امام خمینی (رحمتاللهعلیه) این بود که اسراییل یک غده سرطانی است که باید از بین برود. در راستای این فرمان امام، طبیعی است که ارکان سیستم کشور بر مبنای این امر سیاستگذاری و آن را اجرا کنند. تا به امروز ورزشکاران سعی کردند هم راستا با این موضع محکم بایستند، اما موضع من این است که ما متأسفانه از نظر حقوقی مسأله را حل نکردهایم. بیشتر از هر تشکیلات ورزشی شاید ما (ورزش جانبازان و معلولین) آسیب دیدهایم. تیم بسکتبال با ویلچر ما چهارسال محروم شد و یک سال از آن نیز باقی مانده است. تیم گلبال ما چند سال متوالی محروم شد و شرکت در چندین دوره المپیک را از دست داد. بارها ورزشکاران تیراندازی، پینگ پنگ، تیراندازی با کمان و... محروم شدند و خیلی خب حس میکنیم در این میدان چه برنامهریزیهایی صورت گرفته است.
منظورتان از عدم برنامهریزی چیست؟ چهکاری غیر از عدم رویارویی با نمایندگان رژیم صهیونیستی میتوان انجام داد؟
بحث من این است که حضرت امام خمینی فرمودند که اسراییل باید از بین برود، ولی ما با ظاهر نشدن خود در میادین بینالمللی و نداشتن یک ساختار حقوقی مناسب، بهمعنای این پیام امام عمل نکردهایم. ما در واقع خود را حذف کردهایم، نه اسراییل را. در این سالها فرصتهای بسیاری برای مطرح شدن اسراییل از طریق ورزش بهوجود آوردیم. ما همیشه از نظر استعداد ظرفیت بالایی داشتهایم، همانطور که مقام معظم رهبری گفتهاند جوان ایرانی برای قهرمان شدن هیچ چیز کم ندارد.
ما ساختار خوبی تدوین نکرده و نتوانستیم از نظر بینالمللی این مسأله حذف اسراییل را جا بیندازیم. کاری که میکنیم نامش عقبنشینی است و بهدنبال حذف خود هستیم. هرگز امام نفرمود که ما خود را از بین ببریم و فرصت پخش سرود مقدس جمهوری اسلامی را خود بگیریم و این فرصت را برای پخش سرود رژیم صهیونیستی متجاوز فراهم کنیم. ما نتوانستهایم سیستم مناسبی تعریف کنیم و به همین دلیل هم ورزشکار آسیب میبیند و هم جمهوری اسلامی ایران متضرر میشود. همه از مواضع ما آگاهی دارند و میدانند که ما هرگز مقابل نماینده رژیم صهیونیستی حاضر نمیشویم.
حتی خیلی از مواقع با تدبیر و به عمد، قرعهها را طوری میچینند که حتما نمایندههای اسراییل با ورزشکاران ایرانی برخورد کنند تا به این شکل ما حذف شویم و آنها به مراحل بالاتر برسند و حتی قهرمان شوند. فدراسیون جانبازان و معلولین تا به امروز از مواضع خود کوتاه نیامده است، ولی باید وزارت امور خارجه، وزارت ورزش و در نهایت مجلس و دولت راهکاری پیاده کنند که این فرصت را از اسراییل بگیریم، نه از ایران و این امر قطعی، شدنی است.
نگفتید باید چه کرد. به هر حال با توجه به آرمانهای انقلاب نمیتوان با این ورزشکاران روبهرو شد!
به عقیده من مجلس شورای اسلامی باید بهطور جدی در این قضیه وارد شود و دولت نیز ساختاری تعریف کند که تیمهای ورزشی با قدرت در میادین بینالمللی ظاهر شوند. منظورم این نیست که با نمایندگان اسراییل مسابقه بدهیم، اما میتوان کاری کرد که با حریفان رژیم صهیونیستی مواجه نشویم. میتوانیم با نفوذ در فدراسیون جهانی و اعمال قدرت و همچنین حضور در مسابقاتی که رویارویی مستقیم صورت نمیگیرد، قدرتمندتر در مسابقات شرکت کنیم و روی سکو برویم. این فقط مسئولیت ورزش به تنهایی نیست و مجلس، دولت و وزارت خارجه باید وارد عمل شوند. حتی معتقدم کنفرانس کشورهای اسلامی نیز در این زمینه مسئولیت دارد. حتی کشورهای غیراسلامی زیادی نیز هستند که اسراییل را به رسمیت نمیشناسند. ما نباید بهخاطر بیتدبیریها تمام فشار را بر دوش ورزش بیندازیم.
میگویید باید اعمال نفوذ کنیم، اما مگر میتوان با اعمال نفوذ مانع رویارویی با نمایندگان رژیم صهیونیستی شد و قرعهها را تغییر داد؟
حداقل تدبیر این است که اگر قرار به هم گروهی با نمایندههای اسراییل باشد، از تهران حرکت نکنیم و به مسابقات نرویم.
اما در بسیاری رشتهها مثل کشتی، نمیتوان پیش از اعزام از قرعهها باخبر شد و پس از حضور در مسابقات و انجام وزنکشی، حریفان مشخص میشوند!
ساده است؛ پیش از اعزام مشخص میشود که مثلا اسراییل در چه اوزانی نماینده دارد. بهتر است در آن وزنها نماینده اعزام نکنیم، نه اینکه ورزشکار به مسابقات برود و در رقابتها شرکت نکند.
اتفاقی که اخیرا رخ میدهد این است که نمیتوان حتی به مسابقات رفت و به راحتی انصراف داد. باید به بهانه مصدومیت و غیره از رویارویی با نمایندگان رژیم صهیونیستی سر باز زد. این امر با آرمانهای ما تناسب دارد؟
اتفاقا برعکس. فکر نمیکنم حرف امام این باشد. در شأن جمهوری اسلامی نیست که برای عدم رویایی با نمایندگان اسراییلی بهانه بیاورد و از مصدومیت نفراتش خبر دهد. این واقعیتی است بسیار تلخ که پنهان مانده است. در واقع ما به اسراییلیها نمیگوییم که شما را قبول نداریم، میگوییم ورزشکار ما آسیب دیده و نمیتواند مقابل شما قرار بگیرد. به لاک داخلی فرو میرویم و بهجای اینکه از آرمانهای انقلاب و امام دفاع کنیم و محکم و با جسارت بگوییم که مقابل آنها قرار نمیگیریم، میگوییم که ورزشکاران ما بیمار شدهاند و این امر حتی به خوراک رسانهای خصوصا در داخل تبدیل میشود. خجالت میکشم که بگویم حتی برخی مواقع ورزشکاران خود را به زیر تیغ جراحی میفرستیم که ثابت کنیم برای عدم روبهرو شدن با نمایندگان رژیم صهیونیستی مشکل مصدومیت دارند!
ما باید سر خود را بالا نگه داریم. یا باید محکم بگوییم که مبارزه نمیکنیم و یا اینکه با تدبیر و از طریق اعمال نفوذ و جدول، فرصت را از آنها بگیریم، ولی متأسفانه در اکثر مواقع این فرصت را از خودمان گرفتهایم که در این زمینه باید خیلیها مواخذه شوند. فکر نمیکنم شهدا در این زمینه از این حرکتهای ما بگذرند. واقعا باید اینگونه رفتار کنیم و به مسابقات برویم و سر خورده شویم؟ اگر میدانیم که باید از منافع جمهوری اسلامی دفاع کنیم، حداقلش این است که از تهران حرکت نکرده و به مسابقات اعزام نشویم.
در صحبتهای خود عنوان کردید که باید در مسابقاتی که رویارویی مستقیم صورت نمیگیرد شرکت کنیم. یعنی موافقید که در رقابتهایی مثل شنا و قایقرانی با وجود حضور نمایندگان اسراییل در گروهها، نمایندگان ایران مسابقه دهند؟
من فکر میکنم برخی مسئولین کاستیهای خود را پشت بحث عدم رویارویی با نمایندگان اسراییل پنهان میکنند. در رشتههایی که مثال زدید، حریف مستقیم نیست و در واقع ورزشکاران با کورنومتر رقابت میکنند. بهتر است ما شرکت کنیم و قهرمان شویم و سرود جمهوری اسلامی را طنین انداز کنیم یا اینکه مثل المپیک شناگر ما اصلا مسابقه ندهد؟
به هر حال در گروه شناگر ما (محمد علیرضایی) نماینده اسراییل نیز حضور داشت.
همانطور که گفتم رقابتی مستقیم وجود نداشت. چندین شناگر حضور داشتند و در یکی از خطها نماینده رژیم صهیونیستی هم حضور داشت. اگر ما توان این را داشته باشیم که رکورد بزنیم و مدال بگیریم بهتر است یا اینکه در چنین رقابتی شرکت نکنیم و فرصت را به دشمن بدهیم؟ آن هم دشمنی که تمام کشورهای اسلامی با او دشمنی دارند.
حتی خود یهودیهای آزاده دنیا نیز مخالف صهیونیسم هستند. باید بپذیریم که ما خوب کار نکردیم و بسیاری مواقع بهراحتی فرصت را در اختیار دشمن قرار دادیم. بیشتر مواقع ورزشکاران ما دچار آسیب میشوند. داوران ما نیز همینطور. داور ما به مسابقات میرود، اما تکلیفش مشخص نیست. نمیداند قضاوت مسابقاتی را که اسراییلیها نیز در آن حضور مییابند انجام دهد یا خیر. اگر قضاوت کند قطعا با آرمانهای ما جور در نمیآید و اگر انجام ندهد، ایران سکوها و کرسیهای بینالمللی را یکی پس از دیگری از دست میدهد. آیا این هم راستا با آرمانهای امام است؟ ما در حال حذف خود هستیم نه اسراییل.
در همین راستا بود که چندی پیش رییس فدراسیون کشتی (محمد یزدانیخرم)، از ارسال نامه رییس وقت سازمان تربیت بدنی (سعیدلو) به مقام معظم رهبری برای کسب تکلیف در این زمینه خبر داد؟
در این مورد باید نکتهای را یادآور شوم. گاهی بعضی فدراسیونها اعلام میکنند که این مشکل باید توسط مقام معظم رهبری حل شود. سئوال من این است که اگر کسی نسبت به آرمانها و اهداف نظام انجام وظیفه نکرد، باید موضوع را سوق بدهیم بهسمت رهبری؟ طبیعی است که موضع ایشان چیست. ما باید در راه آرمانهای رهبری که در مسیر امام راحل پرچم انقلاب را به دوش گرفتهاند، بهطور همهجانبه و حساب شده و جدی در صحنه بینالملل وارد شویم تا اسراییل را در تمام عرصهها حذف کنیم، نه اینکه فرار رو به جلو داشته باشیم. صحبت حضرت امام زنده و شفاف است و نیاز به استعلام نیست. باید در راه این آرمان حرکت کنیم و تدبیر داشته باشیم. کشیدن اینباربه تنهایی از عهده وزارت ورزش بر نمیآید و قطعا دیگر نهادها هم باید فعال بشوند. علاوهبر مجلس و دولت حتی بخش حقوق بشر و مسائل بینالملل قوه قضاییه نیز باید دست به دست هم دهند و سیاستی اتخاذ کنند که ما در میادین ورزشی در مقابله با این کشور غاصب چگونه عمل کنیم. مردمی که در روز قدس بهطور یک پارچه حاضر میشوند و با فرهنگهای مختلف فریاد «مرگ بر اسراییل» سر میدهند توقع دارند که مسئولان در ردههای مختلف ورزشی و غیرورزشی در این زمینه تدبیر داشته باشند. صرف ظاهر نشدن تدبیر صحیح نیست و نمیتوان پذیرفت که یک ورزشکار چهار سال برای المپیک زحمت بکشد و در حالیکه قهرمانی وی قطعی است، بهخاطر یک ورزشکار ضعیف اسراییلی حذف شود تا او با مسائل پشت پرده به مرحله بالاتر برسد.
در مورد انتقاد ایران به آرم مسابقات المپیک لندن و استفاده از واژه صهیونیستی zion از سوی طراح لوگوی المپیک چه نظری دارید؟
این بحثی نیست که کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش در آن وارد شوند. باید از طریق وزارت امور خارجه و حتی کنفرانس کشورهای اسلامی آن را پیگیری کرد. معتقدم ما نباید بدون مطالعه و پشتوانه حمله کنیم، چون شکست میخوریم. باید برنامهریزی داشته باشیم. با ظرفیت کشورهای اسلامی بهراحتی میتوانیم با این قبیل مشکلات برخورد کنیم، اما بهراحتی از کنار آن میگذریم.
و صحبت پایانی شما؟
امیدوارم صحبتهای مرا به منفیبافی ربط ندهید چراکه احساسی و در راستای آرمانهای انقلاب عقایدم را مطرح کردم. باز هم تأکید میکنم ما نباید از مواضع خود کوتاه بیایم و در عینحال باید برای حل مشکلات تدبیر داشته باشیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|