روحانیون همواره طبقه ای در ایران بوده و هستند که فقط و فقط مفتخوری, زالوگری, دزدی از تلاش و دسترنج مردم بر مبنای اغفال مردم بوده و هست. دستشان را هرگز به کاری آلوده نمیکنند و کار کردن را کسر شءنشان میدانند. با این وجود زبانشان دراز است و به هر گوشه و کنار وجود ما فضولی میکنند و اکنون بی شرافتی را بجائی رسانده اند که با سرنوشت ما ایرانیان به پست ترین طریق بازی میکنند. از نظر اینها ارزش یک انسان در ایران از ارزش یک حیوان هم کمتر شده است. میدانی چرا؟ برای اینکه خود ما احمق هستیم و به این کثافتها ارزش میدهیم. ایراد از خود ماست. وقتی که سرمان را در برابرشان خم میکنیم, باید هم منتظر تو سری خوردن باشیم. |