بررسی روزنامه های صبح تهران " یکشنبه ۱۶ مرداد
+0
رأی دهید
-0
بررسی روزنامه های صبح تهران – یکشنبه ۱۶ مرداد
روزنامه های امروز صبح تهران در صدر اخبار و گزارش های خود از بورس آمریکا و سقوط بهای سهام در آن نوشته و در عین به یادآوری وضعیت سوریه و سرکوب مردم آن کشور خواستار تغییراتی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی شده اند. حمله رییس دولت به آئین نامه داخلی مجلس و تردید در آمار اشتغال از جمله دیگر مطالب روزنامه هاست که شادی را حق جوان ها دانسته و نسبت به دستگیری آب بازان ابراز نگرانی کرده اند.
به مردم سوریه هم فکر کنیم
روزگار در گزارشی با نقل جمله از یک عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس که گفته جریان هایی در سوریه از طریق دلارهای سعودی کنترل و هدایت می شود و با دیگر انقلاب های منطقه که ریشه مردمی دارند، متفاوت است نوشته است در همین حال وزیر خارجه قیام مردم سوریه را با قیام های مردمی در بحرین و مصر و تونس در یک ردیف توصیف کرده است.
ابتکار هم در سرمقاله خود نوشته اکنون روز به روز اوضاع در سوریه بحرانی‌تر می‌شود. دیگر قادر نیستیم چشم خود را بر حقایق ببندیم. خورشید را نمی‌شود به گِل اندود. غرب و اسرائیل با تبلیغات وسیع خویش ایران را در برابر مردم معترض سوریه قرار می‌دهند. متأسفانه در سوریه سیاست سرکوب بر اقناع مردم غلبه کرده است.
به نظر نویسنده سرمقاله این روزنامه، نتیجه چنین سیاستی از دو حالت خارج نیست: یا معترضان با مقاومت و دادن خون‌های بیشتری ذهنیت داخل و خارج را به دولت اسد و حزب حاکم منفی‌تر و مشروعیت آنان را ضعیف‌تر و ضعیف‌تر می‌کنند و درنتیجه بهانه غربی‌ها برای حمله به سوریه قوی‌تر و قوی‌تر می‌شود و آنچه دوست نداریم اتفاق خواهد افتاد یا اینکه به‌طورکلی آتش اعتراضات را سرکوب و آن‌را به زیر تلی از خاکستر خاموشی پنهان می‌کند، دراین‌صورت هم روزی خشم‌های خفته فوران و نتیجه اولی را حتمی می‌کند که در هر دو صورت نتایج خوشایندی حاصل نخواهد شد.
ابتکار پرسیده موضع ما در قبال حوادث سوریه به کدام سمت می‌رود؟ اگر همچنان معترضان سوری را از معترضان بحرینی، یمنی، مصری و... متمایز کنیم و آنان را بد و عوامل غرب و اسرائیل به‌شمار آوریم و رسانه‌های ما از انعکاس اوضاع سوریه خودداری کنند، بی‌شک صحت رفتار سیاسی دولت و رسانه‌ها مورد تردید واقع می‌شود. نباید خودمان را فریب بدهیم. کثیری از مردم کشورمان از راه‌های گوناگونی نظیر ماهواره، اینترنت و... اخبار و اطلاعات جهان را به‌دست می‌آورند.
حمله دوباره دولت به مجلس
"پیشروی دولت در زمین مجلس" تیتر اول شرق است، اعتماد نوشته: "اعتراض احمدی نژاد به آئین نامه مجلس" و روزگار از "تلاش دولت برای گریز از نظارت مجلس" نوشته است.
سروش فرهادیان در گزارش اصلی شرق نوشته پیشروی دولت تا عمق خاک مجلس؛ این جمله شاید بتواند بیانگر آخرین کنش دولت نسبت به مجلس باشد؛ کنشی که ریشه در تاریخ دارد؛ تاریخی به بلندای همزمانی شش ساله دولت و مجلس اصولگرایان. وقتی فهرست جدل‌های دولت نهم و دهم با مجلس هفتم و هشتم را مرور می‌کنیم سه کلمه بیش از همه خودنمایی می‌کند؛ چنان که گویی اینها کلمه‌های کلیدی رابطه دولت و مجلس است: "مجلس"، "دولت" و البته "قانون" این سومی کلیدی‌تر از دو کلمه نخست است.
به نوشته این روزنامه، در میان بحث‌های دو قوه که با دیدگاه‌های اصولگرایانه اداره شده و می‌شوند دو موضوع همواره ثابت بوده؛ گلایه‌های مجلس و بی‌توجهی‌های دولت؛ مجلسی که نظارتش بر دولت را باید نمونه بارز سیاست "شل کن، سفت کن" دانست؛ اما دولت به ندرت گام که چه عرض کنم نیم‌گامی به عقب رفته. برخی از نمایندگان مجلس هشتم می‌گویند علت این است که روح حاکم بر مجلس هفتم آن‌گونه که باید و شاید اصرار بر اجرای قانون توسط دولت نبوده است.
اعتماد در گزارش اصلی خود نوشته محمود احمدی‌نژاد بار دیگر به لاریجانی و نمایندگان مجلس نامه داده و به بهارستان‌نشین‌ها در جای جای این نامه گفته "حق نظارت" شما به معنی دخالت در کار رییس‌جمهور است.
به نوشته این گزارش این نوع نامه دادن‌های رییس جمهور به مجلس اصولگرا که سبب تنش‌بین دو نهاد می‌شود دیگر در دولت نهم و دهم مرسوم شده اما این‌بار دولتی‌ها یک ابتکار هم به خرج داده‌اند، چرا که یک گام جلوتر گذاشته‌اند و دیگر به قوانینی که مجلس تصویب می‌کند کاری ندارند، بلکه این دفعه می‌گویند "برنامه کاری" شما ایراد دارد که سبب می‌شود مدام در کار دولت دخالت شود و به همین دلیل باید "آیین‌نامه داخلی‌‌تان" را تغییر دهید تا شاید برای نخستین‌بار در تاریخ ایران باشد که رییس‌جمهور حتی پیشنهادهایش برای تغییر برنامه عملکرد نمایندگان مجلس را هم مطرح می‌کند.
اعتماد نوشته، احمدی‌نژاد در این سال‌ها رسم کرده که هر از گاهی به لاریجانی و نماینده‌های مجلس نامه بدهد و بگوید چرا فلان قانون را تصویب کردید و من به فلان دلایل این قانون را اجرایی‌نمی‌دانم. همیشه این نامه‌ها حاشیه‌ساز شده و عموما با وساطت مقامات ارشد نظام یا در نهایت کوتاه آمدن مجلس موضوع فیصله پیدا کرده است. اما انگار دولتی‌ها نشستند و این‌بار ریشه‌یابی کردند که مشکل از کجاست که مجلس کارهایی می‌کند که به قول آنها فراتر از محدوده اختیارات‌شان است.
چای تقلبی با عطر چینی برای حمایت داخلی
جهان صنعت در گزارش اصلی خود نوشته پیگیری‌های چند ساله برای ساماندهی بازار چای بی‌نتیجه بوده است. این موضوع را هم چایکاران می‌دانند و هم خود مسوولان از این‌رو معلوم نیست در بازار و باغات چای چه می‌گذرد مشکلات چایکاران یکی، دو تا نیست و در این بین به غیر از چایکار، مصرف‌کننده نیز از این آشفته‌بازار مصون نمانده است.
به نوشته این گزارش تا چندی پیش اخباری داشتیم مبنی بر فرار کشاورزان از باغات چای، دعوای چایکار و کارخانه‌دار، عدم حمایت دولت در خرید تضمینی برگ سبز، واردات بی‌رویه و حالا هم فروش چای‌های انباری 30 ساله به مردم به نام چای خارجی. در اینکه سال‌هاست چای داخلی را با چای خارجی مخلوط می‌کنند و به خورد مردم می‌دهند شکی نیست اما اینکه چای فاسد انباری خودمان به مصرف‌کننده قالب شود بحثی است که به راحتی نمی‌شود از کنار آن گذشت، اگرچه این خبر در وهله اول ناامیدکننده به‌نظر می‌رسد اما واقعیت این است که وضعیت بازار چای کشور قرمز است و در این وانفسا هر اتفاقی ممکن است رخ دهد.
جهان صنعت نوشته از اواخر سال گذشته دولت اعلام کرد برای کمک به چایکاران و برای تخلیه چای‌های انباری کاری می‌کند کارستان از این‌رو قرار شد چای ادارات دولتی و غیردولتی از چای داخلی تامین شود تا هم طعم چای ایرانی فراموش نشود و هم کمکی به کشاورزان شده باشد. اما حالا سرپرست سازمان چای با اشاره به اینکه اغلب چای‌های خارجی در واقع همان بی‌کیفیت‌ترین چای داخلی با اسانس‌های شیمیایی هستند، گفت: 90 درصد چای‌ها در ادارات و وزارتخانه‌ها چای‌های تقلبی است.
جملات تازه احمدی نژاد
علی میرفتاح در ستون خود در روزگار می نویسد که اگر دیدید که یک روز پزشکی، مریضی را بر مریض دیگر ترجیح داده و برای او کاری کرده که برای دیگری میتوانسته و نکرده، در قسمش شک کنید و به پزشکیاش نامطمئن شوید. بقیه مشاغل اجتماعی هم- به خصوص آنها که مازم سوگندند- از این قاعده مستثنی نیستند. چند شب پیش دکتر محمود احمدی نژاد رئیس جمهور قسم خورده کشور در مصاحبه با خبرنگار یورونیوز، در جواب سوال خبرنگار درباره وضعیت آقای موسوی و کروبی گفته: "آنها مسائلی با قوه قضائیه دارند. قوه قضائیه در ایران مستقل است. من حق دخالت در کار قضاوت را ندارم. قوانینی هست و افراد طبق آن قوانین میتوانند با قوه قضائیه تعامل داشته باشند."
روزگار نوشته این سخنان معقول و منطقی هستند اما اشکال اینجاست که وقتی چند هفته پیش قوه قضائیه مستقل شایع بود که قرار است بعضی افراد کابینه- یا نزدیک به شخص رئیس جمهور- را دستگیر کنند، رئیس جمهور شخصاً در برابر دوربین تلویزیون ظاهر شد و صراحتاً گفت: "اگر بخواهند با بهانه های گوناگون همکارانم را در کابینه متهم کنند، وظیفه اخلاقی، قانونی و ملی دارم بالاخره بایستم و از همکارانم دفاع کنم... کابینه خط قرمزی است که اگر به آن دستاندازی کنند باید وظیفه قانونی خود را انجام دهم." به نوشته این مقاله باید پرسید چه شد؟ آیا اینجا قوه قضائیه مستقل نیست؟
ابراهیم رها در ستون طنز اعتماد از نوشته تمام اظهارنظرهای احمدی‌نژاد حمایت کرده از جمله این اظهارنظرش: "در ایران کسی به خاطر اظهارنظر در زندان نیست." صحیح است. بدجوری صحیح است. واقعا اگر اینطور نبود خود احمدی‌نژاد نمی‌توانست بیرون باشد و اظهارنظر کند. اما طبعا یک عده در زندان هستند که تصور می‌شود دلیل آن عقاید و اظهارنظرهایشان است. اینطور نیست.
نویسنده در جهت تنویر افکارعمومی نوشته:
الف) آنها به علت خریدن ماهی دودی غیرمجاز در زندان هستند.
ب) آنها چون بیشتر از استانداردهای بین‌المللی بشکن زده بودند در زندان هستند.
ج) چون گردوی تازه!
طنزنویس اعتماد در ضمن اروپا را هم محکوم کرده و از قول احمدی‌نژاد نوشته در اروپا اصلا اجازه نمی‌دهند اپوزیسیون شکل بگیرد.
حرف حکیمانه ای است. این جمله احتمالا ادامه‌اش این است:
الف) اما در ایران می‌گذارند شکل بگیرد بعد از شکل می‌اندازندش از بیخ.
ب) اما در ایران اپوزیسیون را تکریم می‌کنند ناجور. منتها در معنی لغت تکریم کمی بحث است!
ج) اما در ایران قربان‌صدقه اپوزیسیون می‌روند. فقط گاهی در قربان‌صدقه رفتن زیاده‌روی می‌کنند!
د) کلا در ایران!
به مردم سوریه هم فکر کنیم
روزگار در گزارشی با نقل جمله از یک عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس که گفته جریان هایی در سوریه از طریق دلارهای سعودی کنترل و هدایت می شود و با دیگر انقلاب های منطقه که ریشه مردمی دارند، متفاوت است نوشته است در همین حال وزیر خارجه قیام مردم سوریه را با قیام های مردمی در بحرین و مصر و تونس در یک ردیف توصیف کرده است.
ابتکار هم در سرمقاله خود نوشته اکنون روز به روز اوضاع در سوریه بحرانی‌تر می‌شود. دیگر قادر نیستیم چشم خود را بر حقایق ببندیم. خورشید را نمی‌شود به گِل اندود. غرب و اسرائیل با تبلیغات وسیع خویش ایران را در برابر مردم معترض سوریه قرار می‌دهند. متأسفانه در سوریه سیاست سرکوب بر اقناع مردم غلبه کرده است.
به نظر نویسنده سرمقاله این روزنامه، نتیجه چنین سیاستی از دو حالت خارج نیست: یا معترضان با مقاومت و دادن خون‌های بیشتری ذهنیت داخل و خارج را به دولت اسد و حزب حاکم منفی‌تر و مشروعیت آنان را ضعیف‌تر و ضعیف‌تر می‌کنند و درنتیجه بهانه غربی‌ها برای حمله به سوریه قوی‌تر و قوی‌تر می‌شود و آنچه دوست نداریم اتفاق خواهد افتاد یا اینکه به‌طورکلی آتش اعتراضات را سرکوب و آن‌را به زیر تلی از خاکستر خاموشی پنهان می‌کند، دراین‌صورت هم روزی خشم‌های خفته فوران و نتیجه اولی را حتمی می‌کند که در هر دو صورت نتایج خوشایندی حاصل نخواهد شد.
ابتکار پرسیده موضع ما در قبال حوادث سوریه به کدام سمت می‌رود؟ اگر همچنان معترضان سوری را از معترضان بحرینی، یمنی، مصری و... متمایز کنیم و آنان را بد و عوامل غرب و اسرائیل به‌شمار آوریم و رسانه‌های ما از انعکاس اوضاع سوریه خودداری کنند، بی‌شک صحت رفتار سیاسی دولت و رسانه‌ها مورد تردید واقع می‌شود. نباید خودمان را فریب بدهیم. کثیری از مردم کشورمان از راه‌های گوناگونی نظیر ماهواره، اینترنت و... اخبار و اطلاعات جهان را به‌دست می‌آورند.
حمله دوباره دولت به مجلس
"پیشروی دولت در زمین مجلس" تیتر اول شرق است، اعتماد نوشته: "اعتراض احمدی نژاد به آئین نامه مجلس" و روزگار از "تلاش دولت برای گریز از نظارت مجلس" نوشته است.
سروش فرهادیان در گزارش اصلی شرق نوشته پیشروی دولت تا عمق خاک مجلس؛ این جمله شاید بتواند بیانگر آخرین کنش دولت نسبت به مجلس باشد؛ کنشی که ریشه در تاریخ دارد؛ تاریخی به بلندای همزمانی شش ساله دولت و مجلس اصولگرایان. وقتی فهرست جدل‌های دولت نهم و دهم با مجلس هفتم و هشتم را مرور می‌کنیم سه کلمه بیش از همه خودنمایی می‌کند؛ چنان که گویی اینها کلمه‌های کلیدی رابطه دولت و مجلس است: "مجلس"، "دولت" و البته "قانون" این سومی کلیدی‌تر از دو کلمه نخست است.
به نوشته این روزنامه، در میان بحث‌های دو قوه که با دیدگاه‌های اصولگرایانه اداره شده و می‌شوند دو موضوع همواره ثابت بوده؛ گلایه‌های مجلس و بی‌توجهی‌های دولت؛ مجلسی که نظارتش بر دولت را باید نمونه بارز سیاست "شل کن، سفت کن" دانست؛ اما دولت به ندرت گام که چه عرض کنم نیم‌گامی به عقب رفته. برخی از نمایندگان مجلس هشتم می‌گویند علت این است که روح حاکم بر مجلس هفتم آن‌گونه که باید و شاید اصرار بر اجرای قانون توسط دولت نبوده است.
اعتماد در گزارش اصلی خود نوشته محمود احمدی‌نژاد بار دیگر به لاریجانی و نمایندگان مجلس نامه داده و به بهارستان‌نشین‌ها در جای جای این نامه گفته "حق نظارت" شما به معنی دخالت در کار رییس‌جمهور است.
به نوشته این گزارش این نوع نامه دادن‌های رییس جمهور به مجلس اصولگرا که سبب تنش‌بین دو نهاد می‌شود دیگر در دولت نهم و دهم مرسوم شده اما این‌بار دولتی‌ها یک ابتکار هم به خرج داده‌اند، چرا که یک گام جلوتر گذاشته‌اند و دیگر به قوانینی که مجلس تصویب می‌کند کاری ندارند، بلکه این دفعه می‌گویند "برنامه کاری" شما ایراد دارد که سبب می‌شود مدام در کار دولت دخالت شود و به همین دلیل باید "آیین‌نامه داخلی‌‌تان" را تغییر دهید تا شاید برای نخستین‌بار در تاریخ ایران باشد که رییس‌جمهور حتی پیشنهادهایش برای تغییر برنامه عملکرد نمایندگان مجلس را هم مطرح می‌کند.
اعتماد نوشته، احمدی‌نژاد در این سال‌ها رسم کرده که هر از گاهی به لاریجانی و نماینده‌های مجلس نامه بدهد و بگوید چرا فلان قانون را تصویب کردید و من به فلان دلایل این قانون را اجرایی‌نمی‌دانم. همیشه این نامه‌ها حاشیه‌ساز شده و عموما با وساطت مقامات ارشد نظام یا در نهایت کوتاه آمدن مجلس موضوع فیصله پیدا کرده است. اما انگار دولتی‌ها نشستند و این‌بار ریشه‌یابی کردند که مشکل از کجاست که مجلس کارهایی می‌کند که به قول آنها فراتر از محدوده اختیارات‌شان است.
چای تقلبی با عطر چینی برای حمایت داخلی
جهان صنعت در گزارش اصلی خود نوشته پیگیری‌های چند ساله برای ساماندهی بازار چای بی‌نتیجه بوده است. این موضوع را هم چایکاران می‌دانند و هم خود مسوولان از این‌رو معلوم نیست در بازار و باغات چای چه می‌گذرد مشکلات چایکاران یکی، دو تا نیست و در این بین به غیر از چایکار، مصرف‌کننده نیز از این آشفته‌بازار مصون نمانده است.
به نوشته این گزارش تا چندی پیش اخباری داشتیم مبنی بر فرار کشاورزان از باغات چای، دعوای چایکار و کارخانه‌دار، عدم حمایت دولت در خرید تضمینی برگ سبز، واردات بی‌رویه و حالا هم فروش چای‌های انباری 30 ساله به مردم به نام چای خارجی. در اینکه سال‌هاست چای داخلی را با چای خارجی مخلوط می‌کنند و به خورد مردم می‌دهند شکی نیست اما اینکه چای فاسد انباری خودمان به مصرف‌کننده قالب شود بحثی است که به راحتی نمی‌شود از کنار آن گذشت، اگرچه این خبر در وهله اول ناامیدکننده به‌نظر می‌رسد اما واقعیت این است که وضعیت بازار چای کشور قرمز است و در این وانفسا هر اتفاقی ممکن است رخ دهد.
جهان صنعت نوشته از اواخر سال گذشته دولت اعلام کرد برای کمک به چایکاران و برای تخلیه چای‌های انباری کاری می‌کند کارستان از این‌رو قرار شد چای ادارات دولتی و غیردولتی از چای داخلی تامین شود تا هم طعم چای ایرانی فراموش نشود و هم کمکی به کشاورزان شده باشد. اما حالا سرپرست سازمان چای با اشاره به اینکه اغلب چای‌های خارجی در واقع همان بی‌کیفیت‌ترین چای داخلی با اسانس‌های شیمیایی هستند، گفت: 90 درصد چای‌ها در ادارات و وزارتخانه‌ها چای‌های تقلبی است.
جملات تازه احمدی نژاد
علی میرفتاح در ستون خود در روزگار می نویسد که اگر دیدید که یک روز پزشکی، مریضی را بر مریض دیگر ترجیح داده و برای او کاری کرده که برای دیگری میتوانسته و نکرده، در قسمش شک کنید و به پزشکیاش نامطمئن شوید. بقیه مشاغل اجتماعی هم- به خصوص آنها که مازم سوگندند- از این قاعده مستثنی نیستند. چند شب پیش دکتر محمود احمدی نژاد رئیس جمهور قسم خورده کشور در مصاحبه با خبرنگار یورونیوز، در جواب سوال خبرنگار درباره وضعیت آقای موسوی و کروبی گفته: "آنها مسائلی با قوه قضائیه دارند. قوه قضائیه در ایران مستقل است. من حق دخالت در کار قضاوت را ندارم. قوانینی هست و افراد طبق آن قوانین میتوانند با قوه قضائیه تعامل داشته باشند."
روزگار نوشته این سخنان معقول و منطقی هستند اما اشکال اینجاست که وقتی چند هفته پیش قوه قضائیه مستقل شایع بود که قرار است بعضی افراد کابینه- یا نزدیک به شخص رئیس جمهور- را دستگیر کنند، رئیس جمهور شخصاً در برابر دوربین تلویزیون ظاهر شد و صراحتاً گفت: "اگر بخواهند با بهانه های گوناگون همکارانم را در کابینه متهم کنند، وظیفه اخلاقی، قانونی و ملی دارم بالاخره بایستم و از همکارانم دفاع کنم... کابینه خط قرمزی است که اگر به آن دستاندازی کنند باید وظیفه قانونی خود را انجام دهم." به نوشته این مقاله باید پرسید چه شد؟ آیا اینجا قوه قضائیه مستقل نیست؟
ابراهیم رها در ستون طنز اعتماد از نوشته تمام اظهارنظرهای احمدی‌نژاد حمایت کرده از جمله این اظهارنظرش: "در ایران کسی به خاطر اظهارنظر در زندان نیست." صحیح است. بدجوری صحیح است. واقعا اگر اینطور نبود خود احمدی‌نژاد نمی‌توانست بیرون باشد و اظهارنظر کند. اما طبعا یک عده در زندان هستند که تصور می‌شود دلیل آن عقاید و اظهارنظرهایشان است. اینطور نیست.
نویسنده در جهت تنویر افکارعمومی نوشته:
الف) آنها به علت خریدن ماهی دودی غیرمجاز در زندان هستند.
ب) آنها چون بیشتر از استانداردهای بین‌المللی بشکن زده بودند در زندان هستند.
ج) چون گردوی تازه!
طنزنویس اعتماد در ضمن اروپا را هم محکوم کرده و از قول احمدی‌نژاد نوشته در اروپا اصلا اجازه نمی‌دهند اپوزیسیون شکل بگیرد.
حرف حکیمانه ای است. این جمله احتمالا ادامه‌اش این است:
الف) اما در ایران می‌گذارند شکل بگیرد بعد از شکل می‌اندازندش از بیخ.
ب) اما در ایران اپوزیسیون را تکریم می‌کنند ناجور. منتها در معنی لغت تکریم کمی بحث است!
ج) اما در ایران قربان‌صدقه اپوزیسیون می‌روند. فقط گاهی در قربان‌صدقه رفتن زیاده‌روی می‌کنند!
د) کلا در ایران!