در جلسه نمایندگان با خامنه ای چه گذشت؟

این متن عینا از نوار پیاده شده است.

خامنه ای(بعد از تعارفات اولیه): قصدم این بود که این جلسه را صبح اول وقت تشکیل دهم که نشد، حادثه دیروز در مجلس هم بنده را به شدت ناراحت کرد و هم به شدت نگران شدم، گاهی اوقات مسائلی پیش می آید که باید از آن به خدا پناه برد، ناراحتی ام به دلیل اهانت به رئیس جمهور بود، شما اهانت کردید به رئیس جمهور، شما می توانید به رئیس جمهور تذکر بدهید، سئوال کنید، استیضاح کنید ولی نمی توانید به هیچ کس توهین کنید، به خصوص به رئیس جمهور، رئیس جمهور یک مقام محترم است در قانون اساسی، نگاه به سابقه بکنید، همیشه روسای جمهور در مجالس مخالفینی داشته اند، کی اینطور توهین کردند به رئیس جمهور؟ این رفتار اهانت آمیز ظلم بود، ناحق بود، گناه بود، نگرانی ام نسبت به مجلس بود، حقیقتا نگران خود مجلس شدم، این چه وضعی است که مجلس که نمونه فضائل مردم معرفی شده است، "دو دو" کند و نگذارد کسی حرفش را بزند، من چند بار تاحالا به آقای لاریجانی گفتم که جلوی این کار را بگیرد، "دو دو" یعنی چه؟ همین مانده که یقه یکدیگر را بگیریم و بر سر و کله هم بزنیم مثل برخی کشورهای دنیا، من جدا نگران شدم، چیکار کنیم؟ علنی بگوییم که مجلس ظلم کرد و خلاف عدل کرد و گرفتار رذیلت شد، آن وقت مردم دلسرد می شوند و در انتخابات شرکت نمی کنند، اگر مجلس بخواهد به سمتی برود که کسی حرفش را نتواند بزند، خواه رئیس جمهور باشد یا هرکس دیگری، حرفش را نتواند بزند، چه خواهد شد؟

این حادثه بسیار کار بدی بود، حادثه بدی بود، این را باید علاج کنید، بنده  از آقای لاریجانی و معاونانش و نواب رئیس، گله دارم، دیروز وقتی "دو دو" کردند، آقای لاریجانی باید صبحت آقای رئیس جمهور را متوقف می کرد و به جماعت اقلیتی که دو-دو می کردند، حمله می کرد، اینها مجلس را جلوی مردم بی آبرو می کند، اینها که "دو-دو" می کنند از نظر تعداد اقلیت هستند، باید به اینها حمله می کردید، این اقلیت را به مردم معرفی کنید، باید آقای لاریجانی حمله می کرد به آنها، من اصلا اعتراض ندارم که چرا رای دادید یا ندادید، این تکلیف شماست، من جدا نگران هستم، برخورد با یک مقام دو جور است، نماینده قانونا حق دارد حرفش را بزند، منطقی و بدور از تهمت و جنجال حرفش را بزند، منتقد هستید از دولت، از رئیس جمهور، می توانید بگویید، حرفتان را بزنید و علاج جویانه وارد میدان شوید، یک جور هم برخورد خصمانه و کینه ورزانه است، معلوم است می خواهد ناخن بزند. خب، اعتراض به آقای صالحی این بود که چرا فلان کس را معاون کرد، استیضاح می کنید، من به استیضاح اعتراضی ندارم، اگرچه استیضاح وزیر خارجه در این شرایط، در مجموع مضر بود، بلاشک، به خصوص نزدیک کنفرانس ضدتروریستی، ولی من گفتم وارد نمی شوم، استیضاح را موجب اشکال نمی دانم، مجلس اعتراض دارد و می خواهد به اعتراض خویش، جنبه عملی بدهد، ولی آنچه مورد اشکال بود، آن معاون بود، وقتی که اشکال منتفی شد و استعفا کرد، دیگر جای ادامه نبود، من آقای توکلی را به دیانت و انقلابی بودن قبول دارم، سی سال است، سی و چندسال است که او را به دیانت و انقلابی گری، چرا یک صفحه نامه نوشتید که این کافی نیست و باید عزل می شد؟ این  برخورد نوع دوم است، خدا با شما اینطوری سخت گیری کند خوشتان می آید؟ اگر مجلس بخواهد از مرکز پژوهشها تحقیق و تفحص کند، شما اشکال ندارید؟ آقای صالحی مرد شریفی است، او آماده استیضاح شدن نبود، ترجیح می داد برود و نیاید، آن طرف سایه سنگین خود را برداشت از سر وزیر، دیگر دنبال نکنید، من این رفتارها را نمی پسندم، این شان شماها نیست، من جدا معترضم، این متناسب شما نیست، بساط این "دو-دو"ها را، این هوچی گری را از مجلس جمع کنید، حیف است که مجلس تبدیل شود به محلی برای هوچی گری، این را نمی پسندم، آدم می تواند تعابیر تندتری نسبت به مجلس به کار برد، این مجلس با این عظمت، آدم می تواند بگوید همه حرفهای یک فردی را قبول ندارد، حتی غیر منطقی هم بگوید، مهم نیست، مردم می فهمند غیرمنطقی است، ولی باید بتواند حرفش را بزند، این درست نیست که مجلس بنا کند هو کردن، این برای من، قابل قبول نیست، من از آقای لاریجانی و نواب رئیس و هیات رئیسه جدا توقع دارم که به نمایندگان بگویند هرکس دو-دو کرد، شناسایی کنند و به رئیس بگویید، آنها را به مردم معرفی کنید، این بود عرض بنده.

علی لاریجانی: من تشکر می کنم ما را خواستید و این فرمایشها را ارائه فرمودید، من فرمایش حضرتعالی را کاملا قبول دارم، باید جلوی این کار را بگیریم، وقتی نمایندگان این حال شما را بدانند، حتما تبعیت می کنند، موارد عدیده ای بود که نه امر بلکه نظر شما را پذیرفتند، قصد غلو ندارم نسبت به تبعیت مجلس، مثل رای اعتماد به وزراء که امر نفرمودید ولی مجلس تبعیت کرد، روز سه شنبه، احساس کردم که وضع مجلس عادی نیست و به طور ویژه از آقای احمدی نژاد، تکریم کردم و دوبار برایشان پا شدم، جلوی دو-دو را هم گرفتم ولی تلویزیون روی آن متمرکز شد و کار را برجسته کرد.

خامنه ای: به آقای ضرغامی بگویید، تلویزیون گناه کرد، هم گناه قانونی، هم گناه دینی.

لاریجانی: من این موضوع را حل شدنی می دانم ولی شما همه گله ها را می شنوید، من هم می خواهم ریشه های این رفتار مجلس را نیز بگویم، گرچه خجالت می کشم، نمایندگان گاهی در رای گیری، مشارکت کافی ندارند، چرا؟ چون حواسشان جای دیگری است، نمایندگان از سراسر کشور هستند، بی قانونی را رایج و شدید می بییند و دلسرد می شوند، ما قانونی خاص درباره عدم واردات محصولات کشاورزی داشتیم، در برنامه پنجم تاکید کردیم، ولی عمل نمی شود، وزیر کشاورزی را خواستم و گفتیم قانون خاص که تصویب کردیم، برنامه پنجم را هم که دادیم، آقا هم که فرمودند، چرا واردات می کنید؟ گفت: من تحت فشارم، شما به رئیس جمهور فشار بیاورید، در قصه یارانه ها، ما به توصیه حضرتعالی کار را تقریبا دربست در اختیار دولت گذاشتیم ولی عمل نمی کند، یک ریشه دیگر این برخورد ها فضای سیاسی کشور است، بدنه این مجلس با آقای احمدی نژاد بود، مخالفان در اقلیت بودند، برای او کار کردند، بعد از مدتی احساس کردند که اشتباه کردند، وقتی این وضع را می بینند و آن رفتار آقای احمدی نژاد را ملاحظه می کنند، سرخورده می شوند، نماینده ها با حزب اللهی ها در ارتباطند و از آنها متاثرند، این مجلس نمادی از احساسات مردم است.

خامنه ای: اینها را من می دانم، اینها کلمه ای بر اطلاعات من اضافه نمی کند، اینکه می گویم می دانم، نه آنکه همه شان را تصدیق می کنم، بعضی ها را تصدیق می کنم، بعضی ها را هم تصدیق نمی کنم، شما می خواهید بگویید مجلس با رئیس جمهور همراه نیست، خوب رای ندهند، حرفش را نپذیرند، حق ندارند که به او توهین کنند و کتکش بزنند، این قبیل حرفها را باید وقتی بزنند که رئیس جمهور هم باشد، من حرف دو طرف را بشنوم و قضاوت کنم، این از اصل، موضع من که در مجلس نباید هوچی گری باشد و همه باید بتوانند حرفشان را بزنند، جداست.

احمد توکلی: پیش از تشریف اوردن شما به جلسه، دکتر کاظم جلالی گفت جریان چیست؟ چرا ما را خواسته اند؟ تشر مشر در کار نباشد؟ من گفتم شما دلت می خواهد پدر فقط ناز کند، پدر تشر هم می زند، من چنین کاری نکردم، بلکه تلاش کردم استیضاح صورت نگیرد، چون  پیشتر دوبار کتبی و خیرخواهانه به اقای صالحی تذکر داده بودم و موثر شده بود، یکی توصیه به همراهی با شما بود، نه با رئیس جمهور، در یک مورد خاص و دیگری تشکر از وی به دلیل موضع گیری به نفع مکتب اسلامی در قبال مکتب ایرانی، این بار هم عصر شنبه وقتی خبر نصب ملک زاده را شنیدم، تلفنی به او گفتم این کار به مصلحت نیست، او گفت که این خیرخواهی را دیگران هم کردند ولی من سند ندارم، گفتم برو پیش آیت الله لاریجانی سند بگیر، برو پیش مصلحی، سند بخواه، او پذیرفت که با مصلحی تماس بگیرد، من به او گفتم اگر عزلش نکنی، فردا خودم استیضاح شما را امضا می گیرم،  عصر دوشنبه هم ده دقیقه تلفنی با او صحبت کردم و عرض کردم استیضاح نه به نفع شماست و نه به نفع وزارت خارجه و نه به نفع کشور، حالا که آقای مصلحی کتبا به شما نوشت که ملک زاده صلاحیت ندارد، عزلش کن، او مرا دعوت به صبر می کرد، صبح سه شنبه جمعی از امضا کنندگان جلسه تشکیل دادیم و جمع بندی را من کردم که اولا باید استیضاح انجام نشود ولی حالا که این فرصت پیش آمده، جلسه ای با صالحی بگذاریم و از ایشان تعهد اخلاقی برای عدم تبعیت از جریان انحرافی بگیریم و بعد استیضاح را پس بگیریم، این نظر اکثریت قاطع جلسه بود، تنها یک نفر غیر از این نظر داشت، البته این هم مورد تاکید بود که همین امروز کار تمام شود، وقتی داخل صحن رفتیم، جر و بحثی بین من و ابوترابی درگرفت، بعد که فکر کردم اگر اقای احمدی نژاد نگذارد صالحی بیاید، باز دعوای جدیدی شروع می شود، بنابراین ترجیح دارد قبل از جلسه با صالحی، استیضاح پس گرفته شود، رفتیم از همه امضاکنندگان اجازه گرفتم و نامه انصراف را نوشتم.

خامنه ای: اما آن را مشروط کردید.

توکلی: نخیر مشروط نبود، ما تلاش زیادی کردیم که استیضاح انجام نشود.

حسین فدایی: من شرمنده هستم که شما را در این وضعیت می بینم، خدا ما را ببخشد، بحمدالله رهبری خوب دقت دارند، ما روحا آزار دیدیم، طلب بخشش و دعا داریم بر اساس رابطه دینی، همچنین تجربه سیاسی که از شما داریم، ناراحتی و نگرانی شما باعث شرمندگی ماست، انشاءالله جبران می کنیم، جامعه نباید ملتهب شود، دعواها نباید منعکس شود که مردم احساس یاس کنند و دشمن استقبال می کند، امروز کشور نیاز به ارامش دارد.

خامنه ای: درست است.

فدایی: دشمن دسیسه می کند، باید بر خلاف خواست دشمن عمل کنیم، ما همه خود را مخاطب شما می دانیم، امیدوارم دوستان برنامه ریزی کنند و جبران کنند.

خامنه ای: حرف ما همین است که شما گفتید، من به آقای لاریجانی گفتم یک وقت شما کار خلافی می بینید و خلاف مصلحت می دانید، باید جوری برخورد کنید که مصلحت بزرگتری ضایع نگردد، من ظاهرش این است که در گوشه ای نشستم، با انواع طرق با مردم رابطه دارم، مردم دوست ندارند مسئولان با هم اختلاف داشته باشند.