در صورتی که در بدبختیها و کاستیهای خود دنبال مقصر بگردیم، چیزی جز سر شکستگی و شکست بیشتر نصیبمان نمیشود. آنچه که میگویم شعار نیست واقعیتی است که باید درک شود. ما با رشد آگاهیمان کم کم میفهمیم آنچه که هستیم و آنچه در زندگی ما رخ میدهد همه و همه نتیجه افکار و عملکردهای خودمان است.
قصد ندارم بگویم که اگر کسی خواسته یا ناخواسته به ما آسیب رساند یا ما را فریب داد، مقصر نیست و گناهی مرتکب نشده، اما منظورم این است که به جای تمرکز بر روی گناه و تقصیر دیگران که نگرشی مخرب است و ما را به هیچ نتیجهای نمیرساند بهتر است به درون خود بنگریم تا ببینیم کجای کار اشتباه کردیم که این بلا سرمان آمد.
اگر کسی به شما خیانت کرد یا فریبتان داد یا به شما ضربه زد، اولین سوالتان این باشد که چه درسی در این ماجرا برای من هست؟
حس مسوولیتپذیری را جایگزین احساس گناه کنید. نه خودتان و نه دیگران را سرزنش نکنید. در زندگیتان دنبال مقصر نباشید.
اشتباهات و مشکلات را به فرصتهایی برای یادگیری و رشد تبدیل کنید.
شاید الان میدانید و شاید در آینده به این موضوع پی ببرید که همه چیز از درون خود ما میآید و ما و فقط ما مسوول همه آنچه هستیم، هستیم.
اگر خوش بخت شویم یا بدبخت فقط باید مسوولیت آن را متوجه خودمان بدانیم. اگر کسی به این سطح از آگاهی برسد و بیاموزد که دیگران را به خاطر کاستیهایش سرزنش نکند او فرد خوشبختی است.
خبرگزاری ایسنا