امیر حاج رضایی گفت: مشکل پرسپولیس علی دایی نیست و باید مجموعه این تیم را بررسی کرد. اما موضوع این است که ما سرمایههایمان مثل دایی را به حراج گذاشتهایم.
کارشناس فوتبال درباره عملکرد پرسپولیس و تیمهای ایرانی در رقابتهای این فصل لیگ قهرمانان آسیا اظهار کرد: آمار نشان میدهد که در آسیا شرقیها در سالهای گذشته شرایط بهتری داشتهاند وبیشتر فینالیست بوده یا قهرمان شدهاند و به طور کلی غرب آسیا جا مانده است.
وی ادامه داد: البته کشورهای عربی از نظر سختافزاری و تجهیزات پیشرفته، رشد زیادی داشتهاند و میزبانی قطر در جام جهانی 2022 نیز حیرتها را بیشتر کرده است. با این حال در این کشورها نیروی انسانی نیست که بتواند آنها را تغذیه کند. عکس این قضیه در ایران حاکم است. ما نیروی انسانی داریم اما مدیریت درست و امکانات سختافزاری مناسب نداریم. اگر مدیریت صحیح و برنامهریزی شده داشته باشیم فوتبال ما جایگاه خود را بدست میآورد. این نمای کلی فوتبال ما و فاصلهای است که با دیگران داریم.
حاج رضایی درباره ارزیابیاش از نتایج این فصل تیم فوتبال پرسپولیس و حذف این تیم از لیگ قهرمانان آسیا، گفت: برای اینکه بتوانیم در مورد یک تیم قضاوت کنیم باید با آن زندگی کنیم. ما فقط پرسپولیس را از صفحه تلویزیون میبینیم و این قضاوت ما را به یک سری مسائل فنی و گاهی غیرفنی میرساند. در هر باشگاه سرفصلهای سه گانهای وجود دارد به اسم مدیریت، سرمایهگذاری و برنامهریزی. یک مساله این است که باشگاههای بزرگ ما ماهها با سرپرست اداره شدهاند و نه مجمعی داشتهاند و نه مدیر عاملی، در حالی که اینها ارکان یک باشگاه هستند. تصمیمگیریها باید در مجمع انجام شوند و کارها یک روال نظاممند داشته باشند.
وی افزود: به طور کلی فوتبال را دو عامل تهدید میکند؛ عوامل درونی و عوامل بیرونی. یک زمان تیم مشکل درونی دارد که مربوط به مسایل فنی تیم میشود و در واقع عوامل مرئی هستند که ما میتوانیم آنها را ببینیم. اما یک وقت عوامل بیرونی در یک تیم تأثیرگذار هستند که بیننده کمتر آنها را میبیند. خود فیفا میگوید که تیم بیرونی باید قویتر از تیم درونی باشد. بنابراین تلفیق عوامل درونی و بیرونی است که یک تیم را میسازد.
حاج رضایی با اشاره به برخی ضعفهای ساختاری در باشگاههای ایران به ایسنا گفت: ما در بحث سیستم و نظام باشگاهی ضعفهایی داریم که اصلا در دنیا وجود ندارد. مگر میشود باشگاهی بدون مجمع یا هیئت مدیره یا مدیرعامل باشد. بدین ترتیب اگر انگشت اتهام به سمت کادر فنی یا بازیکنان یا هر بخش دیگری برود اشتباه محض خواهد بود. اگر چه هر کدام از آنها ممکن است اشتباهاتی داشته باشند. میخواهم بگویم نظام باشگاهداری ما در پرسپولیس و استقلال مختل شده است. اگر این صحبت مطرح میشود به منزله تضعیف این دو باشگاه نیست. من معتقدم اگر پرسپولیس و استقلال قدرتمند باشند به نفع فوتبال ماست و تردیدی هم در آن ندارم هر چند که از نوجوانی هیچ علاقهای به این دو باشگاه نداشتم.
این کارشناس فوتبال گفت: بنابراین من از جنبه کلان به موضوع نگاه کردم و اینطور نیست که اگر مثلا دایی از پرسپولیس برود مربی جایگزین او همه را قلع و قمع کند. مطمئنا مشکل باشگاهی مانند پرسپولیس نیز در فرد نیست، بلکه در جمع است. چون هر باشگاه یک مجموعه است و باید مجموعه را بررسی کرد.
امیر حاجرضایی با اشاره به علی دایی گفت: می خواهم دیدگاه خود درباره علی دایی را بگویم، زمانی که در دهه 70 مربیگری میکردم در دو مقطع با علی دایی کار کردم. یک بار در باشگاه بانک تجارت و یک بار هم زمان مربیگری علی پروین در تیم ملی. می دانم که دایی مربیگری را دوست دارد و انتخاب خودش هم هست. من برای دایی احترام زیادی قایلم و به او علاقه دارم که این علاقه هم از همان زمان که با هم کار میکردیم، ناشی میشود. این موضوع را از جنبه حیثیت ملی میگویم که توصیه من به دایی این است که در پستهای مدیریتی کار کند. چرا که تحصیل کرده است و یک چهره بینالمللی دارد. دایی شبیه به "میشل پلاتینی" است. پلاتینی در سال 1992 مربی تیم ملی فرانسه بود، اما بعدا به جایی رفت که تواناییهایش بروز پیدا کرد و حالا رییس اتحادیه فوتبال اروپا(یوفا) است. علی دایی برای فوتبال ما یک وزنه است . حرف من این نیست که دایی مربی خوبی نیست، اما می خواهم بگویم که چنین فردی با آن همه سابقه و تحصیلات در سطح دنیا و آمار خوب، در درجه اول برای فوتبالمان و بعد برای خودش حیف است که روی نیمکت بنشیند.
حاجرضایی افزود: زمانی که یک لمپن به دایی حمله و او را مضروب کرد و وقتی که جامعه فوتبال ایران در قبال این موضوع کاملا منفعل عمل میکند و فقط مینشیند و نگاه میکند و حتی یک بیانیه هم صادر نمیکند، اصلا فوتبال ما رشد نمیکند. بحث دیگر این که چرا علی دایی باید توسط یکی از نازلترین سطوح فوتبال ملی مضروب شود. این اصلا برای دایی خوب نیست. او یک آدم خود ساخته است. البته من فقط نظر خودم را میگویم و دایی میتواند به حرف من گوش کند، اما به آن عمل نکند. انتخاب با خود اوست. چرا فردی که میتواند در فوتبال آسیا و جهان برای ما آبرو بخرد باید روی نیمکت بنشیند و متاسفانه ما این گونه او را به حراج بگذاریم؟
وی با بیان این که ما سالیان پیش هم سرمایههای مان را درست هزینه نمیکردیم به ایسنا گفت: سالها پیش مرحوم تختی را هزینه کردند، او نباید پس از المپیک 1964 کشتی میگرفت، اما این اسطوره را باز هم به تشک کشتی فرستادند و در سال 1966 کار به جایی رسید که الکساندر مدوید -حریف مستقیم او- گفت نگذارید تختی کشتی بگیرد. ولی تختی سی و چند ساله را به جنگ با جوانی بیست و یک ساله فرستادند. نه تنها تختی باخت و دنیای کشتیاش با تلخی تمام شد، بلکه میلیونها هوادار او از جمله من برایش اشک ریختیم و این بزرگترین آسیبی بود که به این چهره دوست داشتنی رساندند. با علی دایی هم همین کار را کردیم. او را به عنوان یک چهره نامدار سرمربی تیم ملی کردیم تا افکار عمومی را ساکت کنیم. بعد دایی در تهران به عربستان باخت و ناکام شد و ما باز هم دایی را برکنار کردیم تا افکار عمومی را آرام کنیم. علی دایی را تبدیل به دیازپام کردیم تا مردم بخورند و آرام شوند.
وی افزود: خیلی دلم میخواهد این حرف را بزنم و پشت حرفم هم هیچ چیزی نیست، من مدتها علی دایی را ندیدهام. خیلی دلم میخواهد این را به خود دایی بگویم که من دوست دارم او کار مدیریتی بکند. هم سوادش را دارد و هم تجربهاش را .
امیر حاجرضایی در پایان گفت: آیا ما یک چیز گرانقیمت و با ارزشمان را میگذاریم دم دست که بشکند؟ اگر این کار را بکنیم باید در عقلمان تردید کنیم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|