اکونومیست: شنود مکالمات مشایی، سرآغاز اختلاف احمدی‌نژاد و مصلحی

هفته نامه « اکونومیست» در تحلیلی از تنش های اخیر در درون حکومت ایران می نویسد که اکنون رقابت بین رییس جمهور و رهبر ایران کاملا علنی شده است.

اختلاف را در محیط خانواده حفظ کنید

هفته نامه « اکونومیست» خاطر نشان می کند که آقای احمدی نژاد و جناح هوادار وی خود را برای انتخابات آینده مجلس که سال آینده برگزار خواهد شد آماده می کنند. این انتخابات می تواند زمینه ساز فعالیت های بعدی این جناح برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۳ باشد که دوران ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد به پایان خواهد رسید.گفته می شود آقای احمدی نژاد تمایل دارد که اسفندیار رحیم مشایی ، که پدر زن پسر آقای احمدی نژاد است در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی برسد.

اما آقای مشایی در سالهای اخیر در صف محافظه کاران دشمنان زیادی برای خود تراشیده است. تازه ترین بهانه حملات و اعتراضات آنها نظریات و تبلیغات رییس دفتر رییس جمهوری در مورد اسلام ایرانی است.

هفته نامه « اکونومیست» در پایان می نویسد قاعدتا رهبر ایران نباید در جزییات مجادلات و اختلافات بین افراد و نهادهای مختلف حکومتی دخالت کند. او چند هفته پیش در سخنرانی خود در شهر شیراز و درست پس از وقایع مربوط به برکناری و ابقاء حیدر مصلحی وزیر اطلاعات، ضمن تجلیل از خدمات دولت گفت که او فقط در مواردی در امور کشور دخالت می کند که احساس کند « مصلحت نظام نادیده گرفته شده است.»

اما هر بار که محمود احمدی نژاد آیت الله خامنه ای را مجبور می کند که در امور روزمره و کوچک دخالت کند عملا موضع رهبر ایران شکننده تر می شود. رهبر ایران دیگر بر فراز محمود احمدی نژاد قرار ندارد بلکه به بخشی از رقابت ها و جدال روزانه بر سر کسب قدرت بدل شده است.

کشمکش بین محمود احمدی نژاد رییس جمهور و آیت الله خامنه ای رهبر ایران در دالان های تاریک ساختار قدرت سیاسی ایران به طور پیوسته تشدید و تلخ تر می شود. موج تازه این کشمکش ها در ماه آوریل آغاز شد زمانی که محمود احمدی نژاد دریافت که به دستور حیدر مصلحی وزیر اطلاعات دفاتر اسفندیار رحیم مشایی مشاور اصلی و رییس دفتر رییس جمهوری کنترل و مکالمات آن توسط ماموران وزارت اطلاعات شنود می شود.

محمود احمدی نژاد ، حیدر مصلحی را برکنار کرد ولی آیت الله خامنه ای که با اسفندیار رحیم مشایی به شدت مخالف است به سرعت آقای مصلحی را در مقام خود ابقا کرد. احمدی نژاد در واکنش به این اقدام رهبر ایران حدود ده روز در جلسات هیئت دولت و محل کار خود حاضر نشد، سفر از پیش برنامه ریزی شده به شهر قم را لغو کرد و از حضور در هر گونه مجمع علنی امتناع کرد.

در نهایت پس از تنظیم نامه ای که حدود سیصد تن از نمایندگان مجلس آن را امضا کرده و از وی خواستند که به دستورات رهبری احترام بگذارد آقای احمدی نژاد به سر کار خود بازگشت. در همین روزها برخی از نمایندگان مجلس حتی از طرح استیضاح رییس جمهور در مجلس صحبت می کردند.

هفته نامه « اکونومیست» می افزاید که بعید است آقای احمدی نژاد به این زودی ها از کوره به در برود . او هنوز هم در مجلس ایران به حد کافی همفکران و هم پیمانهایی دارد که معمولا با اعمال فشار و جنجال آفرینی می توانند رقبای وی را به عقب نشینی وادار کنند. بخش عمده ای از فرماندهان میانی سپاه پاسداران و بخش قابل توجهی از نیروی بسیج هنوز از وی حمایت می کنند و تعدادی از روحانیون ارشد نیز از حامیان وی هستند. در مقابل هنوز یک اتحاد یا ائتلاف منسجم در میان حکومتیان علیه وی شکل نگرفته است.

هفته نامه « اکونومیست» سپس خاطر نشان می کند که این وضعیت ممکن است تغییر کند. محمود احمدی نژاد در ماههای اخیر در راستای اجرای طرح حذف یارانه ها، سوبسید بسیاری از کالاهای اساسی از جمله سوخت، آب و برق و حتی نان را قطع کرده و یا به شدت کاهش داده است. حدس زده می شود که از این طریق دولت قادر خواهد بود سالانه رقمی حدود صد میلیارد دلار صرفه جویی کند. اما در مقابل مردم عادی به شدت تحت فشار افزایش بهای کالاها قرار گرفته اند.

در هفته های اخیر در موارد متعددی شاهد تظاهرات کارگران در برابر دفتر ریاست جمهوری و یا مجلس بوده ایم. کارگران برخی از کارخانجات و صنایع شیمیایی در جنوب ایران دست به اعتصاب زدند. مشکل اکثر آنها حقوق های پرداخت نشده و فلاکت اقتصادی ناشی از عدم تعادل بین سطح دستمزد و هزینه زندگی است.

مهمترین نکته این است که از این به بعد رییس جمهور دیگر نمی تواند روی حمایت آیت الله خامنه ای حساب کند که به عنوان رهبر طبق قانون اساسی در بسیاری از مهمترین عرصه های سیاست داخلی و خارجی نظر وی تعیین کننده است. در گذشته محمود احمدی نژاد در مواردی که به آیت الله خامنه ای و یا نظرات و دخالت های وی مربوط می شده با احتیاط گام برداشته است. هم رییس جمهور و هم رهبر ایران در جناح بندی تاکنون در طیف محافظه کاران قرار داشته اند. البته آنها در مواردی مثل بحران هسته ای ایران و یا سیاست های منطقه ای آن کشور اختلافاتی دارند. ولی در مجموع کشمکش و اختلافات آنها چه در عرصه اقتصاد و چه عرصه سیاست یک جنگ درونی است.