شرمساری تهران و اعتراض ها در سوریه
+0
رأی دهید
-0
شرمساری تهران و اعتراض ها در سوریه
نشنال، روزنامه انگلیسی زبان امارات متحده عربی زیر عنوان "ناآرامی سوریه زیر ذرّه بین ایران" می نویسد ایران تظاهرات در سوریه را بی رنگ جلوه می دهد حال آنکه شورش و اعتراض در دیگر نقاط جهان عرب را به عنوان یک "بیداری اسلامی" تحسین می کند.توانائی تهران برای قدرت نمائی در جهان عرب در صورتی که سوریه دگرگون شود، و یا رئیس جمهوری آن جای خود را به رهبری بسپارد که تمایلات دوستی کمتری داشته باشد، به میزانی قابل توجه کاهش خواهد یافت.
فعلا چنین بنظر می رسد که مقامات دولت ایران به توانائی مقامات دولت سوریه برای درهم شکستن تظاهراتی مسالمت آمیز که آن کشور را به خروش آورده است اطمیمان دارند.
مقامات آمریکائی هفته گذشته گفتند ایران برای تضمین چنین نتیجه ای تجهیزات ویژه سرکوبی تظاهرات به سوریه فرستاده است، و در همین حال هیلاری کلینتون ایران را به ریاکاری و دو روئی متهم کرد.
وزیر امور خارجه آمریکا گفت تهران سعی می کند خود را با بعضی از قیام های مردمی در جهان عرب همراه و هم ترازجلوه دهد، حال آنکه همزمان می کوشد جنبش های دمکراسی طلب را در ایران و سوریه عقیم و خنثی کند.
درهمین حال تهران مدعی است قدرت های غربی ناآرامی در سوریه را با هدف لطمه زدن به ایران تحریک می کنند، زیرا ایران از مقاومت بشار الاسد رئیس جمهوری سوریه در مقابل اسرائیل جانبداری می کند.
تهران تا کنون ضمن استقبال از دگرگونی ها در خاورمیانه ای جدید و رو به ظهور آنها ها را ضربه ای به آمریکا و دستاوردی در جاه طلبی های منطقه ای خود توصیف کرده است.
ایران همچنین به درآمدهای نفتی بادآورده ای دست یافته است که حاصل آشفتگی های منطقه ای است و از آنها به عنوان ابزاری با ارزش درکاستن از فشار تحریم های تحت رهبری آمریکا استفاده می کند.
سوریه برای ایران راه گشای مناسبات در خاورمیانه بوده است، و در تماس و ارتباطات با جنبش حزب الله مورد حمایت ایران در لبنان نیز که حضور نیابتی تهران در مرز با اسرائیل را ممکن می کند، نقشی حیاتی دارد.
سوریه و ایران همچنین از گروه ستیزه گر فلسطینی حماس در نوار غزه حمایت می کنند و ارزش سرمایه گذاری های ایران در سوریه سر به میلیاردها دلار می زند.
اشتراک و اتفاق نظر میان تهران و دمشق، در نگاه اول، غیر محتمل بنظر می رسد. ایران غیرعرب، یک جمهوری اسلامی شیعه تندرو است. سوریه، دولت عرب کاملا سکولاری است که اکثریت جمعیت آن را سُنیّ ها تشکیل می دهند، هرچند که خاندان آقای اسد و گردانندگان اصلی رژیم او از اقلیت علوی هستند - که یک شاخه انشعابی از شیعه محسوب می شود.
ناآرامی در سوریه موجبی برای شرمساری عمیق مقامات دولتی ایران در صحنه داخلی است. هنگامی که شورش در جهان عرب شروع شد، توجیه این بود که فقط دولت های متحد و نزدیک به آمریکا با چالش ملت هایشان روبرو می شوند . بنابراین سوریه امن بود، و حتی خود ایران، چرا که استدلال می شد حکمرانان هر دو کشور در اعتراض های ضد آمریکائی با معترضین همراه وهم رای اند.
مقامات دولتی ایران سکوت خود را در باره اعتراض های مردمی در سوریه هنگامی شکستند که پشتکار معترضین و گسترش دامنه اعتراض ها به حدی غیر قابل انکار رسیده بود. اما در آن موقع نیز، به گونه ای قابل پیش بینی، اعتراض ها و معترضین را آنطور که سوریه معرفی می کرد، جلوه دادند: کوچک و پراکنده وتحریک شده توسط غرب برای کمک به اسرائیل.
|
|
|
|
|
|
|
|