آشپزی ایرانی و نگاه دیگران
+0
رأی دهید
-0
آشپزی ایرانی و نگاه دیگران
غذا بدون شک جزء مهمی از جاذبه های سفر است. آنقدر که وقتی گردشگران خارجی به یک منطقه سفر می کنند، برای شناخت فرهنگی محلی منطقه سراغ غذاهای بومی را می گیرند و البته تنها با یک جواب مواجه می شوند: کباب! توریست های خارجی «کباب» را تنها غذای ایرانی می‌دانند. غذایی که اگرچه سرشناس ترین و بهترین پیشنهاد سرآشپزها هستند اما جز تکرار برنامه غذایی گردشگران نتیجه دیگری ندارند.غلامرضا شهدادیان راهنمای گردشگری در این باره می‌گوید: «مشکل ما از همان اول با پسوند کباب آغاز میشود. چراکه جدای انواع کباب، بقیه مواد غذایی مانند ماهی را هم کباب میکنند و این برای مسافر نمایی از تنبلی آشپزی ایرانی است که نمی‌خواهند تنوع ایجاد کنند. این در حالی است که در کشورهای دیگر با ماهی انواع و اقسام سوپ و غذا را درست میکنند ولی ما فقط کباب آن را به مسافر می‌دهیم. درست است که در برخی مناطق غذایی مثل قلیه ماهی داریم ولی چیزی نیست که در رستوران ارائه شود.»
او دلیل این امر را جایگاه رستوران در میان ایرانیان می‌داند: «ایرانی برای لذت بردن به رستوران نمی‌رود و بیشتر به طرف غذاهایی مثل جوجه‌کباب یا انواع دیگر کباب می‌رود که تهیه آن در خانه مشکل است و غذایی مانند خورش سبزی را که خود به راحتی در خانه درست می‌کند،انتخاب نمی‌کند. به تبع رستوران‌ها هم انواع کباب را که مشتری دارد و بماند هم خراب نمیشود در ددمنو می‌گذارند. و این در تور مشکل‌زا میشود، حساب کنید در یک تور 15 روزه، هر روز با 5، 6 ردیف انواع کباب در منو مواجه می‌شوید. در جایی مانند دزفول که گنجشک می‌خورند، گنجشک‌کباب است و مسافر خنده‌اش می‌گیرد.»
-Advertisemnet-
شهدادیان می‌گوید: «اگر عده زیاد باشد مثلاً حدود 20 نفر اگر به رستوران قورمه سبزی سفارش بدهیم، می‌پذیرد ولی کمتر از این برایش به صرفه نیست و برخی از مسافران هم ممکن است به این غذا اعتماد نکنند. شده که برای همین عده دیزی سفارش داده شده و همه دوست داشتند.»
توریسم شکم چرانی!
توریسم آشپزی صنعتی نسبتا جدید در جهان است که از سال 2001 یعنی زمانی که برای اولین بار عبارت «گردشگری خوراک وپختنی ها» درمقاله ای توسط «اریک ولف» مدیر اتحادیه بین المللی توریسم غذا و پختنی منتشر شد، سر زبان ها افتاد تا دوسال بعد اتحادیه بین المللی توریسم آشپزی و خوراکی ها بنیان شود.
توریسم آشپزی، تجربه صرف غذا و آشنایی با سبک های آشپزی کشور، منطقه یا حوزه جغرافیایی خاصی است که بخش بسیار مهم و قدرتمندی از تجربه گردشگری برای هر توریست در تمام مقاصد توریستی جهان محسوب می شود.
با این حال این ژانر از گردشگری به معنی غذا خوردن در رستوران های پنج ستاره و گرانقیمت نیست. کسب تجربه خوراکی در رستوران های کوچک محلی و دوره گردهای دستفروش بخشی از این تجربه است که گردشگران را با آشپزی یک منطقه آشنا می کند.
توریستها چه غذایی دوست دارند؟
سامان شمعدانی یکی دیگر از راهنمایان گردشگری می‌گوید: «ایران از نظر تنوع غذایی مشکلی ندارد. توریست‌های مختلف ذائقه‌های متفاوتی دارند، اروپایی‌ها هم ذائقه خاصی دارند و برخی از میان آنها گیاه‌خوار هستند که طی سفر دچار مشکل می‌شویم. من مسافر گیاه‌خوار داشته‌ام، روزهای اول و دوم مشکلی نداشته ولی روزهای بعدی دیگر غذا تکراری میشود، کاری که کرده‌ام به آشپز گفتم سبزیجاتی مثل کلم، هویج، سیب‌زمینی را با هم ترکیب کند و سالادهای مختلف و میوه را به غذایشان اضافه کرده‌ام.»
او ادامه می دهد: «در مسیرهایی که رستوران مناسبی نیست، پیک‌نیک گذاشته و با میوه، خرما و پنیر پذیرایی کردم و گاهی هندوانه که خیلی خوششان آمده است. در شهرهای سنتی مثل یزد و اصفهان می‌توان غذاهایی مثل انواع خورش فسنجان، کرفس، سبزی و آلو را سفارش داد و معمولاً خیلی دوست دارند و دستور پخت را می‌پرسند. اما در شهرهایی غیر از تهران ممکن است، در کرمانشاه خورش خلال و در قزوین قیمه نسا سفارش داده‌ام اما در تهران چون شهر مدرنی است، به لحاظ حسی که باید به مسافر القاء کرد و همچنین موقعیت و زمان، محدودیت داریم.»
این راهنمای گردشگری معتقد است: «قسمتی از تور متعلق به جاذبه‌های غذایی و آشپزخانه ایرانی است و من این را همیشه به مسافران میگویم که این شانس را دارند تا از نزدیک آشپزخانه ایرانی را ببینند. ادویه‌ها و چاشنی‌ها را میتوانند بچشند، می‌بینند که زعفران چگونه در غذا استفاده میشود. دیزی یکی دیگر از جاذبه‌های آشپزخانه ایرانی است، نحوه پخت و خوردن آن برای مسافران خیلی جالب است. علاوه بر این، نان های سنگک و بربری هم از دیدنی‌های جذاب برای مسافران خارجی هستند.»
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|