قدرت بینایی و لامسه در ناشنوایان

قدرت بینایی و لامسه در ناشنوایان

قدرت بینایی ناشنوایان بسیار بیشتر از قدرت بینایی افراد عادی است. همچنین افرادی که مشکل شنوایی دارند، حس لامسه به آنان کمک می کند تا بهتر بشنوند.

دلیل بالا بودن قدرت بینایی ناشنوایان

نورولوژیست های کانادایی در بررسی های خود کشف کردند که چرا قدرت بینایی ناشنوایان بسیار بیشتر از قدرت بینایی افراد عادی است.

تیم تحقیقاتی استفان لامبر از دانشگاه اونتاریوی غربی با آزمایش بر روی گربه هایی که از بدو تولد ناشنوا بودند، روشی را یافتند که با کمک آن مغز می تواند برای هدر نرفتن نورون ها، خود را دوباره قالب ریزی کند.

به نظر می رسد افرادی که از ناشنوایی مادرزادی رنج می برند توانایی بینایی بیشتری نسبت به سایر افراد داشته باشند. همچنین افراد با نابینایی مادرزادی از توانایی شنوایی بالاتری نسبت به مردم بینا برخوردار هستند.

دانشمندان کانادایی در این بررسی ها نشان دادند که در مدل های حیوانی با ناشنوایی مادرزادی، این پدیده منجر به قالب ریزی دوباره کورتکس شنوایی مغز می شود.

به طوری که در این قالب ریزی دوباره، کورتکس شنوایی قادر می شود به جای عملکردهای شنوایی، عملکردهای بینایی را کنترل کند. به این ترتیب مغز با این اقدام از هدر رفتن فضاهایی که کارایی ندارند جلوگیری می کند.

براساس گزارش "بی. بی. سی"، این محققان در آزمایشی بر روی گربه های ناشنوا به طور موقت کورتکس شنوایی پسین مغز آن ها را غیرفعال کرده و مشاهده کردند که مزیت درک بینایی جانبی که در این منطقه مغزی وجود داشت حذف شد. درحالی که با غیرفعال کردن موقت کورتکس شنوایی پشتی، مزیت ارزیابی حرکت از بین رفت.

استفان لامبر در این خصوص توضیح داد: " اگر شما فردی باشید که قادر نیستید سرعت نزدیکی یک خودرو را به صورت شنیداری درک کنید، بی شک استفاده از یک میدان دید جانبی وسیع تر می تواند، برای دیدن آن خودرو که از دور وارد می شود، برای شما بسیار مفید باشد."

با حس لامسه گوش کنیم

پژوهشی جدید در دانشگاه بریتیش کلمبیا شهر ونکوور، نشان داد که اگر شنونده جریان هوای ناشی از باز دم سخنان گوینده را برروی پوست خود دریافت کند، می تواند بهتر بشنود.

تا امروز تمام تمرکز دانشمندان بر نشانه های تصویری و صوتی کلام گوینده متمرکز بوده است.

نتایج این پژوهش می تواند برای مخترعان روش های جدید کمک به ناشنوایان مفید واقع شود.

پژوهشگران هجاهایی نظیر "پا" یا "با" که بیشتر از حلق گوینده ادا می شود و نمی توان آن ها را از روی لب خوانی به خوبی شناسایی کرد، مورد آزمایش قرار داده اند.

آن ها به این نتیجه رسیده اند که اگر جریان بازدم ناشی از این هجاها بر پشت دست شنونده یا پشت گردن او احساس شود، می تواند به دریافت درست تری بیانجامد.

دریافت حس پوستی حروف "بی صدا" ممکن است به کسانی که مشکل شنوایی دارند کمک کند تا آن ها این حروف را نظیر حروف "باصدا" از یکدیگر تمیز دهند و بدین ترتیب همراه با دریافت نشانه های تصویری و صوتی گوینده، به ادراک کامل تری دست یابند.

دکتر برایان گیک و همکارانش هم اکنون در پی این هستند که از نتایج این پژوهش در ساخت ابزارهای جدید کمک به شنوایی استفاده کنند.

دکتر رالف هلم، مدیر مرکز تحقیقات ناشنوایی و کم شنوایی می گوید: "برخورداری از نشانه های تصویری و لب خوانی سود مند ترین روش حاضر برای کمک به کسانی است که مشکل شنوایی دارند. هر چند برخی حروف باصدا نظیر"ب"،"پ"،"ت" و "د" شکل واحد و یکسانی بر لب به وجود می آورند که ادراک آن ها را تنها با اتکا به لب خوانی مشکل می کند."

بدین ترتیب ممکن است در آینده ابزاری ابداع شود که مانند سمعک بتواند با بازسازی دم و بازدم های ویژه هر حرف و هجا، به کسانی که مشکل شنوایی دارند کمک کند تا دریافت کاملی از سخنان گوینده داشته باشند.