پرونده جابه جایی وزیران در دولت احمدی نژاد

پرونده جابه جایی وزیران در دولت احمدی نژاد

عزل منوچهر متکی از وزارت امور خارجه، اولین جابجایی وزرای دولت دهم، یکبار دیگر علاقه محمود احمدی نژاد برای کنار زدن زیردستان ناهمسو را برجسته کرد.

با وجود انتقادها به جابجایی های گسترده، مخصوصا در دولت نهم، آقای احمدی نژاد می گوید که با هیچ وزیری تعارف ندارد و اگر آنها وظایف خود را درست انجام ندهند، نمی توانند در کنار او بمانند.

حامیانش این گونه برخورد را نشانه عزم و قاطعیت آقای احمدی نژاد برای اداره کشور می دانند، ولی مخالفان می گویند این جابجایی های متعدد ارکان مدیریت و برنامه ریزی کشور را متزلزل می کند.

آقای متکی هفتمین وزیری است که رسما توسط آقای احمدی نژاد عزل شده است. پیشتر پرویز کاظمی از وزارت رفاه و تامین اجتماعی، محمد ناظمی اردکانی (تعاون)، کاظم وزیری هامانه (نفت)، مصطفی پورمحمدی (کشور)، داود دانش جعفری (اقتصاد و دارایی) و غلامحسین محسنی اژه ای (اطلاعات) قربانی خشم رییس جمهوری ایران شده بودند.

علیرضا طهماسبی، وزیر پیشین صنایع و محمود فرشیدی، وزیر اسبق آموزش و پرورش نیز ناگزیر به استعفا از دولت نهم شده بودند. برخی از وزرای دولت نهم همانند محمد حسین صفار هرندی (وزیر پیشین ارشاد) پیش از تشکیل دولت دهم کنار گذاشته شدند.

فهرست جابجایی وزیران در دولتهای نهم و دهم جمهوری اسلامی از نظرتان می گذرد.

منوچهر متکی

سمت در دولت دهم: وزیر امور خارجه

پیشینه: آقای متکی پس از انقلاب، به عنوان نماینده وارد مجلس اول شد. سپس چهار سال سفیر ایران در ترکیه بود و پس از بازگشت در سال ۱۳۶۸، ابتدا معاون امور بین‌الملل و سپس معاون حقوقی وزارت خارجه شد. در سال ۱۳۷۳ به سفارت ایران در ژاپن رفت و از سال ۷۸ مشاور وزیر خارجه ایران شد. آقای متکی سال ۱۳۸۳ دوباره به مجلس شورای اسلامی بازگشت و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس هفتم شد. در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، منوچهر متکی ریاست ستاد انتخاباتی علی لاریجانی را به عهده داشت، اما پس از پیروزی محمود احمدی‌نژاد، به وزارت خارجه رفت.

سرنوشت: اختلافهای آقایان احمدی نژاد و متکی در دولت نهم و دهم بر کسی پوشیده نبود. بنا به برخی گزارشهای تایید نشده، ریشه این اختلاف، تحمیل شدن آقای متکی از سوی بیت آیت الله خامنه ای به دولت نهم اعلام شده است. هر چند هنوز دلیلی رسمی برای عزل آقای متکی بیان نشده، اما ناظران احتمال می دهند مخالفت او با اقدام آقای احمدی نژاد برای انتصاب نمایندگان وِیژه ریاست جمهوری در حوزه امور خارجه، از جمله اسفندیار رحیم مشایی، رییس دفتر ریاست جمهوری، در ۲۲ آذر ۱۳۸۹ بر وزارت او خط بطلان کشید.

غلامحسین محسنی اژه ای

سمت در دولت نهم: وزیر اطلاعات

سرنوشت: آقای اژه ای در چهارم مرداد ۱۳۸۸ بدون دلیلی رسمی برکنار شد. برخی منابع داخلی اعتراض او به آقای احمدی نژاد بخاطر یک هفته بی اعتنایی به فرمان آیت الله خامنه ای برای عزل آقای رحیم مشایی از معاون اولی ریاست جمهوری را دلیل این عزل اعلام کردند. آقای احمدی نژاد سپس آقای اژه ای را به قصور در مهار اعتراضهای پس از دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری متهم کرد. آقای اژه ای بعد از وزارت اطلاعات به عنوان دادستان کل کشور منصوب شد.

پرویز کاظمی

سمت در دولت نهم: وزیر رفاه و تامین اجتماعی

پیشینه: آقای کاظمی بعد از انقلاب ابتدا در موسسه حسابرسی بنیاد مستضعفان بود و بعد چندین سمت در شرکتهای خودروسازی و ماشین سازی گرفت. پس از آن که مجلس در ابتدای تشکیل دولت نهم به سید مهدی هاشمی برای وزارت رفاه رای اعتماد نداد، آقای احمدی نژاد در آبان ۱۳۸۴ پرویز کاظمی را به مجلس معرفی کرد.

سرنوشت: آقای کاظمی پس از کمتر از ده ماه وزارت بدلیل اختلاف با داوود مددی، رییس سازمان تامین اجتماعی، نخستین وزیر دولت نهم بود از کار کنار گذاشته شد. او سپس مدیر عامل مرکز توسعه سرمایه گذاری در ایران خودرو و مشاور اقتصادی-رفاهی وزارت آموزش و پرورش شد.

محمد ناظمی اردکانی

پیشینه: آقای ناظمی اردکانی پس از انقلاب در دادگاههای انقلاب، سپاه پاسداران و جهاد سازندگی فعالیت می کرد و در سال ۱۳۶۲ مدیرکل مخابرات استان تهران شد. سپس مدیرکل بازرسی و روابط کار وزارت صنایع سنگین، معاون بنیاد مسکن، قائم مقام معاون وزیر صنایع و معاون مؤسسه استاندارد بود. پس از آن که مجلس به علیرضا احمدی، گزینه نخست وزارت تعاون، رای نداد، آقای احمدی نژاد آقای اردکانی را ابتدا به عنوان سرپرست این وزارتخانه منصوب و بعد در آبان ۱۳۸۴ او را به عنوان وزیر به مجلس معرفی کرد.

سرنوشت: در دومین برکناری وزیر در دولت نهم، محمود احمدی نژاد در آبان ۱۳۸۵ آقای ناظمی اردکانی را بدون ذکر دلیل عزل کرد، اما بیش از ۱۵۰ نماینده مجلس در نامه ای از زحماتش در زمان تصدی وزارت تعاون تشکر کردند. او سپس ابتدا به ریاست سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی و بعد در اسفند ۱۳۸۶ به استانداری قم منصوب شد.

علیرضا طهماسبی

سمت در دولت نهم: وزیر صنایع و معادن

پیشینه: آقای طهماسبی در دوران جنگ هشت ساله محقق پروژه های دفاعی بود و بعد از جنگ برای ادامه تحصیل در رشته مهندسی مکانیک به کانادا رفت. پس از بازگشت، در وزارتخانه های جهاد سازندگی، نفت و صنایع مشغول به کار شد. او پیش از معرفی به مجلس در مرداد ۱۳۸۴ برای تصدی وزارت صنایع، در دفتر پژوهشهای مجلس فعالیت می کرد.

سرنوشت: در حالی که انتقادها از ضعف مدیریت آقای طهماسبی و افت رشد بخش صنعت از ده درصد به پنج درصد بالا گرفته بود، او در مرداد ۱۳۸۶ "استعفا" کرد.

کاظم وزیری هامانه

سمت در دولت نهم: وزیر نفت

پیشینه: آقای وزیری هامانه بخش عمده زندگی حرفه ای خود را در وزارت نفت سپری کرده و سمتهای مختلفی همچون معاون وزیر در امور اشتغال و معاون وزیر در پالایش و پخش داشته است. بعد از آن که مجلس به سه گزینه نخست محمود احمدی نژاد برای وزارت نفت رای اعتماد نداد، آقای وزیری هامانه در آذر ۱۳۸۴ به مقام وزارت رسید.

سرنوشت: در مرداد ۱۳۸۶ بدلیل اختلاف با محمود احمدی نژاد، عمدتا بر سر برخی انتصابهای تحمیلی، از مقام وزارت کنار گذاشته و به عنوان مشاور رییس جمهور در امور نفت و گاز منصوب شد.

محمود فرشیدی

سمت در دولت نهم: وزیر آموزش و پرورش

پیشینه: آقای فرشیدی که پیش از انقلاب در مدارس شیراز و تهران تدریس می کرد، بعد از انقلاب مدیرکل آموزش و پرورش استانهای کرمان و آذربایجان شرقی بود. در آبان ۱۳۸۴ بعد از آن که مجلس به گزینه نخست دولت نهم برای وزارت آموزش و پرورش (علی اکبر اشعری) رای اعتماد نداد، آقای فرشیدی برای این سمت به نمایندگان معرفی شد.

سرنوشت: شماری از نمایندگان مجلس در اردیبهشت ۱۳۸۶ در اعتراض به وضعیت معیشتی فرهنگیان، عدم اجرای برنامه ها و "توهین به پیامبر اسلام" در آزمون استخدامی وزارت آموزش و پرورش، اقدام به استیضاح آقای فرشیدی کردند ولی او توانست دوباره رای اعتماد بگیرد. این بقا، عمری کوتاه داشت، چون در آذر ماه همان سال بدلیل بروز اختلافات بین وی و آقای احمدی نژاد، استعفانامه خود را تسلیم کرد.

مصطفی پورمحمدی

سمت در دولت نهم: وزیر کشور

سرنوشت: بروز اختلاف با رییس جمهور، بخصوص بر سر نحوه برگزاری هشتمین دوره انتخابات مجلس، سبب شد آقای پورمحمدی در اردیبهشت ۱۳۸۷ کنار گذاشته شود. اما اندکی بعد در مقام رییس سازمان بازرسی کل کشور به یکی از منتقدان صریح سیاستهای اقتصادی آقای احمدی نژاد تبدیل شد، بطوری که دولت در آبان ماه ۱۳۸۷ اعلام کرد از وی بخاطر "ارایه آمار غیر واقعی" شکایت می کند.

داوود دانش جعفری

سمت در دولت نهم: وزیر اقتصاد و امور دارایی

محمد رحمتی

سمت: وزیر راه و ترابری

پیشینه: محمد رحمتی بعد از انقلاب ابتدا در جهاد دانشگاهی کار می کرد تا این که در سال ۱۳۷۶ قائم مقام مدیر عامل راه آهن شد و بعد به معاونت وزیر راه ارتقا یافت. پس از آن که مجلس هفتم در پاییز ۱۳۸۳ به احمد خرم، وزیر راه دولت محمد خاتمی رای عدم اعتماد داد، محمد رحمتی در بهمن ماه جانشین وی شد و در دولت نهم این سمت را حفظ کرد.

سرنوشت: در تیرماه ۱۳۸۷ سخنگوی دولت تایید کرد که آقای رحمتی قصد کناره گیری دارد. دلیل رسمی این تصمیم، فرا رسیدن زمان بازنشستگی او اعلام شد، هر چند برخی درباره این توضیح ابراز تردید کردند. آنچه به این تردیدها قوت می بخشید این حرف خودش بود که می گفت "من ۲۶، ۲۷ سال سابقه کار دارم"، یعنی سنوات خدمتش از مدت ۳۰ سال معمول برای بازنشستگی کمتر بود.

علی کردان

سمت در دولت نهم: وزیر کشور

پیشینه: علی کردان بعد از انقلاب ابتدا به عضویت سپاه پاسداران استان مازندران درآمد و تا فرماندهی اطلاعات و تحقیقات پیش رفت. سپس در چندین شهر دادیار و جانشین دادستان شد، از جمله در آمل در جریان درگیریهای ششم بهمن ۱۳۶۰. او پس از جنگ بیشتر سمت های اداری به عهده گرفت. آقای کردان علاوه بر فعالیت در چند سازمان از جمله صدا و سیما، در وزارتخانه های کار و نفت تا قائم مقامی وزیر ارتقا یافته بود.

سرنوشت: پس از برکناری مصطفی پورمحمدی، علی کردان در پانزدهم مرداد ۱۳۸۷ در جلسه ای جنجالی توانست از مجلس برای وزارت کشور رای اعتماد بگیرد ولی افشای جعلی بودن مدرک دکترای افتخاری وی زمینه ساز استیضاح او شد. آقای کردان در چهاردهم آبان ۱۳۸۷ با رای ۱۸۸ نماینده از مجلس شورای اسلامی رای عدم اعتماد گرفت.

جمال کریمی راد

سمت در دولت نهم: وزیر دادگستری

پیشینه: آقای کریمی راد در دادگاه های عمومی و انقلاب کردستان، زنجان و قزوین دادستان بود. او همچنین دادستان انتظامی قضات بود و در یک برنامه تلویزیونی به سوالات حقوقی مردم پاسخ می داد و همین کار از او چهره ای شناخته شده پدید آورد. او در سال ۱۳۸۲ سخنگوی قوه قضاییه شد و در سال ۱۳۸۴ با حفظ سمت، مسئولیت وزارت دادگستری را برعهده گرفت.

سرنوشت: آقای کریمی راد در هفتم دی ماه ۱۳۸۵ هنگامی که همراه خانواده اش از تهران عازم اصفهان بود، دچار سانحه شد و جان باخت. او به هنگام مرگ پنجاه سال سن داشت.