تغذیه در بیماران مبتلا به ذات الریه
تغذیه در بیماران مبتلا به ذات الریه
ذات الریه یا سینه پهلو که به پنومونی(pneumonia) نیز معروف است، یک بیماری عفونی التهابی ریه است. شروع بیماری به صورت حاد است و معمولا بیماران دچار تب بالا و ضعف عمومی بدن می شوند.
علاوه بر رژیم دارویی خاص بیماری، رعایت رژیم غذایی مناسب باعث کاهش شدت بیماری و تقویت بدن برای مقابله با بیماری می شود.
نکته ی مهم این است که رژیم غذایی بیماران باید به گونه ای باشد که هنگام بلع موجب تحریک سرفه نشود. همچنین باید از حجم کمتری برخوردار باشد تا با افزایش حجم معده موجب تشدید تنگی نفس نشود.
در این بیماران در صورت وجود حالت تهوع باید به سرعت آن را درمان کرد تا منجر به بروز استفراغ نشود.
در دوره ی حاد بیماری مصرف شیر، عصاره ی گوشت، سوپ و سفیده ی تخم مرغ توصیه می شود و در نقطه ی مقابل، غذاهای نشاسته ای و شیرین باید برای مدتی کنار گذاشته شوند.
مصرف مایعات نباید فراموش شود و حتی مصرف مایعات خنک هم برای این بیماران بلامانع هستند. مصرف مایعات باعث می شود تا کلیه ها آسان تر بتوانند مواد زائد را از خون خارج کنند.
مایعات گازدار برای کاهش غلظت خلط مفید هستند و تا حدی که موجب اتساع شدید معده نشوند، می توان از آن ها استفاده کرد.
غذاها باید به گونه ای باشند که به راحتی توسط دستگاه گوارش بیمار قابل هضم باشند.
برای جایگزینی مایعات از آبمیوه نیز می توانید استفاده کنید، بهتر است از میوه هایی که حاوی ویتامین C بیشتری هستند مانند آناناس، پرتقال و سیب استفاده کنید. میوه و سبزیجات تازه حاوی آنتی اکسیدان هایی هستند که به زدودن سموم بدن کمک زیادی می کنند.
در ضمن مصرف نوشیدنی های محرک مانند قهوه، نسکافه و چای پُررنگ را تا پایان بیماری متوقف کنید.
ذات الریه می تواند خیلی شدید و تهدید کننده ی حیات باشد، بنابراین بهتر است اقدامات پیشگیرانه را رعایت کنید تا دچار این بیماری نشوید. از جمله ی این موارد می توان به شستن مکرر دست ها با آب و صابون یا ژل های ضدعفونی کننده اشاره کرد.
سیستم ایمنی خود را با انجام فعالیت بدنی منظم و رژیم غذایی مناسب، قوی نگه دارید تا بتواند از بدن در مقابل عوامل بیماری زا به خوبی محافظت کند.
در صورتی که به ذات الریه مبتلا شدید، تماس با دوستان و اقوام را محدود کنید تا از انتقال بیماری به آن ها پیشگیری شود و همچنین همواره هنگام سرفه یا عطسه، بینی و دهان خود را بپوشانید.
برخی افراد ظرف یک هفته فعالیت های روزانه ی خود را از سر می گیرند در حالی که در برخی دیگر دوره ی بیماری طولانی شده و گاهی تا یک ماه به طول می انجامد. در مورد زمان برگشت به فعالیت های عادی روزانه با پزشک خود مشورت کنید.