در روزهای اخیر، بیانیه هایی از سوی شماری از تشکل های دانشجویی به مناسبت روز ۱۶ آذر، روز دانشجو، در شهرهای گوناگون ایران انتشار یافته است.
از جمله این تشکل ها، انجمن های اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر، دانشجویان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل و دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تهران ( مرکز)، دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت تهران و فعالین دانشجویی دانشگاه های تبریزهستند.
در این بیانیه ها، با انتقاد از وضعیت جاری در ایران و سیاست های حکومت، بر زنده بودن جنبش دانشجویی ایران تاکید شده است.
سلمان سیما، فعال دانشجویی که در حال حاضر، مقیم ترکیه است، درباره این بیانیه ها به بهروز کارونی می گوید:
سلمان سیما: این نشان می دهد دانشگاه هنوز زنده است. سکوت قبرستانی را بر دانشگاه ها حاکم کردند و همچنین نظم آهنینی را با بازداشت و احضار به کمیته های انضباطی و صدور احکام سنگین قضایی و انضباطی بر دانشگاه ها حاکم کرده اند. این سکوت قبرستانی اکنون به هم خورده و اندکی متلاطم شده است و نشان می دهد دانشجو ساکت نمی شود.
با توجه به فشارهای شدید پس از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته، به نظر می رسد فعالان دانشجویی به روش های جدیدی در فعالیت های خود روی آورده اند. ارزیابی شما چیست؟
بله ما تا حدودی شاهد عوض شدن رویکردها هستیم و بدنه دانشجویی به حرکت های هزینه پرهیز روی آورده است.
با فشارهایی که به فعالان دانشجویی در ۱۷ ماه گذشته وارد شد، جنبش دانشجویی تکثیر شده و اکنون شاهد شکل گرفتن حلقه هایی هستیم در تمام دانشگاه ها. به خصوص با ورودی های جدیدی که در سنین دبیرستان و پیش دانشگاهی با جنبش سبز مواجه شدند و با تجربه نصفه نیمه سیاسی به فضای دانشگاه پا گذاشته اند.
حرکت های دانشجویی از جمله پخش تراکت ها، فیلم گرفتن از آن، پخش نشریه های دانشجویی مانند نشریه کلمه واعتماد ملی، برگزاری تجمعات کوتاه و حرکت های ضربتی و غافلگیر کننده حرکت های جدیدی است که تفاوت هایی با فعالیت های سنتی و کلاسیک گذشته دارد و بیشتر بر حرکت های هزینه پرهیز و تاثیرگذار متمرکز شده است.
ادامه تحرک در جنبش دانشجویی چه تاثیری بر بدنه جنبش اجتماعی و سیاسی ایران خواهد داشت؟
فعالیت دردانشگاه ها قطعا بر بدنه جامعه مدنی و فضای سیاسی ایران بی تاثیر نخواهد بود. جنبش سبز و یا جنبش دموکراسی خواهی ایران با جنبش دانشجویی تفاوت دارد، البته شاید در بعضی اهداف و آرمان ها با هم همپوشانی داشته باشند اما سابقه جنبش دانشجویی به قبل از انقلاب بر می گردد و از بدو تاسیس دانشگاه در ایران سابقه داشته، ولی جنبش سبز مردم نوپا است و تنها ۱۷ ماه سابقه دارد. جنبش دانشجویی بلاخره کج دار و مریز ادامه داشته و قطعا بی تاثیر نبوده است.
میرحسین موسوی درپیام خود می گوید سه میلیون دانشجو همراه جنبش سبز است. این سه میلیون دانشجو به خانه می روند و با اعضای خانواده و بستگان و هم محله ای ها در تماس هستند و این مسئله بی تاثیر نخواهد بود. همواره دیده ایم تا زمانی که دانشگاه زنده بوده جامعه هم تکان خورده است.
در فراخوان هایی که درارتباط با روز دانشجو منتشر شده، تاکید شده است مراسم این روز برگزار خواهد شد.
پیش بینی شما درمورد فعالیت تشکل ها و فعالان دانشجویی در روز ۱۶ آذر امسال چیست؟
خوشبختانه روز ۱۶ آذر و ماه آذر دانشجویان هستند که در موضع کنش قرار دارند و حلقه استبداد و بدنه سرکوب در موضع واکنش. با توجه به فضای استثنایی که امسال حاکم است از یک طرف تشدید سرکوب را داریم و از طرف دیگر ظهور حلقه های جدید و کم تجربه.
این سکوت قبرستانی و نظم آهنین شکسته شده و در دانشگاه هایی که دوربین ها، حراست، نیروی انتظامات، حتی نیروهای لباس شخصی و بسیج حضور دارند، دانشجویان نشریات خود وعکس دانشجویان دربند را پخش می کنند و از این طریق اطلاع رسانی می کنند. این فعالیت ها کنش است و توانسته نظم موجود را برهم زند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|