حتی پرچم ایران برای دور افتخار قهرمانان نبرده بودند!


حتی پرچم ایران برای دور افتخار قهرمانان نبرده بودند!

این روزها در حالی رقابت موفقیت میان محمد علی آبادی و علی سعیدلو که در دو ساختمان مجاور هم در خیابان سئول در دفاتر کمیته ملی المپیک و سازمان تربیت بدنی سنگر گرفته اند، بالاگرفته و برابر بنرهای تبریک تیم علی آبادی، بالن های تبریک تیم سعیدلو نیز بالا رفته(!) که بررسی ها نشان می دهد، این برنامه ریزی که به قول عزیزان منجر به مدال آوری در رشته های انفرادی شد، جزئیات نداشته تا علاوه بر پیش بینی تعداد مدال، حداقل ذکر کنند این لشکر 500 نفره سلم و تور، با خود یک پرچم به بازیهای آسیایی ببرد!

به گزارش سرویس ورزشی «آینده»؛ وقتی جایگاه چهارمی ایران در بازیهای آسیایی قطعی شد، هرکس تلاش کرد این موفقیت را به نام کسی که دوستش داشت ثبت کند و چنین شد که یکی از سایت ها مدعی شد چهارمی بازیهای آسیایی، همان هدف گذاری چهار سال پیش رئیس جمهور بوده و این موفقیت صرفاً مربوط به رئیس بزرگ است و البته یادشان رفت به این پرسش پاسخ دهند که با این تفاسیر هدف گذاری ایشان برای قرار گرفتن ایران میان چهار تیم برتر جام جهانی آفریقای جنوبی که محقق نشد نیز مسئولیتش بر عهده ایشان است؟! آیا راه بهتری برای تخریب رئیس جمهور توسط این اشخاص که آویزان دولت هستند، وجود نداشت؟

گروهی دیگر نیز علی سعیدلو و محمد علی آبادی را مسئول نتایج نسبتاً مناسب این دوره می‏دانستند و البته اظهارات این دو نیز به این ماجرا دامن زد تا جدل بالا بگیرد و سازمان تربیت بدنی با انتشار یک نامه بدون تاریخ، مهر و امضاء در سربرگ انگلیسی این سازمان، بر روی وب سایتش مدعی شود که این متن مصاحبه ای سعیدلو با یکی از رسانه های خارجی دو ماه پیش از بازیها بوده که 20 مدال طلا را در آن پیش بینی کرده، پس موفقیت برای سازمان ورزش است!

کمیته ملی المپیک نیز با رد این ماجراها، به واسطه سکوت علی آبادی کمتر وارد جدل کلامی شد. اما سازمان ورزش با نصب بنرهای بزرگ و هوا کردن بالن مقابل ساختمان روبرویش که همان کمیته ملی المپیک است، نشان داد که نسبت به کمیته ملی المپیک که ساختمانش با بنر به وادی تبریک و تبلیغ رفته بود، می‏تواند بیشتر برای تبلیغات به این سبک هزینه کند و بدین شکل دعوا بر سر مدیریت اصلی و عامل مدیریتی موفقیت بالا بگیرد.

فردا قرار است دکتر احمدی نژاد از مدال آوران بازیهای آسیایی طبق روال سال های گذشته تقدیر کند و احتمالاً آنجا در خصوص برنامه ریزی هایی که هریک از این عزیزان داشته، بیشتر صحبت خواهد کرد و به همین دلیل مناسب دیدیم در این مقطع از نقاط اوج برنامه ریزی های این عزیزان یاد کنیم.

یکی از بدیهی ترین برنامه ریزی ها، هماهنگی برای تشویق مردم ایران در چین و توزیع وسایل میان ایشان بود. اما ساده تر از آن، بردن چندین پرچم برای دور افتخار ورزشکاران بود که این اتفاق هم نیفتاده بود! وقتی نصر آزادانی اولین مدال طلا را گرفت، هیچ کس جز خبرنگاران ایرانی حاضر در جایگاه به فکر دور افتخار او نیفتاد. یکی از خبرنگاران ایرانی از کیفش پرچم نسبتا بزرگی در آورد و دست به دست از همان جایگاه به نصر آزادانی رساند، دور افتخار خیلی زیبا زده شد و ایرانی های سالن تکواندو خوشحال از افتخار آفرینی!

نکته جالب اینجا بود که خبرنگاران ایرانی حاضر در گوانگ ژو ابتکار خوبی به خرج داده بودند و یک نفر را آن پایین مامور کرده بودند که پرچم را از نصر آزادنی بگیرد و به بالا بفرستد. وقتی یوسف کرمی حریف قدرتمند خود از کره را برد نیز همین ماجرا تکرار شد. پرچم از جایگاه خبرنگاران دست به دست شد و به پایین رفت و یوسف هم که منتظر بود، پرچم را گرفت و چرخی میانه میدان زد.

در کشتی هم همین تکرار شد. عبدولی پرچم را از بالا گرفت و چرخ زد، نوروزی هم پرچمی را که از جایگاه خبرنگاران به محمد بنا رسانده بودند را گرفت و سجده کرد، که البته چه زیبا بود. در ووشو هم همین تکرار شد. پرچمی که بچه های خبرنگار به خدیجه آزادپور رساندند و او هم با آن جلوی دوربین تلویزیون رفت و گفت و گو کرد. پرچمی که دست به دست شد و تا سکوی قهرمانی می رفت و دوباره به خبرنگاران باز می گشت.

نکته جالب در این ماجرا ستاد خوبی بود که ایرانی های مقیم گوانگ ژو به سرپرستی یکی از بازرگانان ایرانی ساکن در این شهر انجام وظیفه می کرد. ستادی خودجوش که در بسیاری از مسابقات مهم حضور داشتند و اگر همین ستاد هم نبود، مشخص نبود در این برنامه ریزی چه کسی در حوزه فرهنگی مسئول ساماندهی این گروه های ایرانی، برگزاری مراسم هایی برای ایشان و همچنین هماهنگی برای حضورشان در مسابقات ایران و تشویق قهرمان بود.

در این میان تنها روابط عمومی و فرهنگی کمیته، تعدادی پرچم کوچک ایران را به تماشاگران کشورمان داد؛ مسئله ای که باعث تعجب چینی ها شده بود، به خاطر اینکه آنها پرچم خود را باید از دستفروشان کنار خیابان می خریدند. یک پرچم بزرگ ایران هم بود که روز اول خبرنگاران به تماشاگران ایرانی دادند که بیشتر کاربردش دست به دست شدن روی سکوه های ورزشکاه فوتبال بود.

در سوی دیگر نابسامانی زیادی در اعزام تماشاگران ایرانی به گوانگ ژو وجود داشت. بسیاری از ایرانیانی که همراه با تورهای ورزشی از تهران به مقصد گوانگ‏ژو پرواز کردند، به دلیل در اختیار نداشتن بلیت از حضور در ورزشگاه‌های محل برگزاری مسابقات محروم بودند و بازی‌های آسیایی را از تلویزیون تماشا می‌کردند. این در حالی است که پیش از آغاز بازی‌های آسیایی گفته می‌شد این بار تماشاگران ایرانی مشکلی بابت حضور در محل برگزاری مسابقات نخواهند داشت. ناگفته نماند خیلی از ایرانی‌ها به قصد تجارت همراه با توریست‌های ورزشی به گوانگژو آمده‌ بودند. اما به هر حال در کل تعداد شاکیان تور‌های ورزشی و کسانی که می‎گویند سرمان کلاه رفته هم کم نبودند و البته پاشخگو این برنامه ریزان نبودند!

به این برنامه ریزی عدم اعزام برخی اعضاء کادرهای فنی را باید افزود که علی رغم اعزام نفرات غیرضروری در لشگر سلم و تور ورزش ایران که پیشتر برخی از آنها توسط آینده معرفی شدند، جایی برای این عده باقی نماند و از آن جمله می‏توان به عدم اعزام مربی برای نیلوفر مردانی ملی پوش دختر اسکیت ایران اشاره کرد که متاسفانه از گردونه مسابقات نیز بدون کسب مدال حذف شد. از این اتفاقات کم به وقوع نپیوست که برخی همراهان به دلیل معذورات میهمانی از درجش که باعث اوقات تلخی دوستان می‏شد و برنامه ریزی شان را زیر سوال می برد، پرهیز کردند که اگر علاقمند باشند، برای نمایش حسن برنامه ریزی شان مورد اشاره قرار می گیرد.

alexxx - اتریش - وین
ورزشگاه چه پر بوده, خوبه بچه های ایرانی جا گیرشون اومده روی سکوها.
دوشنبه 15 آذر 1389

bawafa1385 - المان - هامبورگ
اینها کاری به پرچم و افتخار افرینی قهرمانان ما ندارند . اینها در این فکرند که اولا دختران ورزشکار ما در انجا باستخر نروند . با بیگانه معاشرت نکنند . حجاب خود شان راحفظ کنند و مهمتر از همه که پناهنده نشوند. پرچم کیلوئی چند ه اقا . این حرف ها کدامه . افتخار قهمرمانی کدامه. حجاب . حفظ ناموس اسلامی . حفظ ناموس اقا چرا نمیخواهید ارشاد شوید شما
سه‌شنبه 16 آذر 1389

+0
رأی دهید
-0

نظر شما چیست؟
جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.