آیا زمان مرگ ساعت مچی فرا رسیده است؟
آیا زمان مرگ ساعت مچی فرا رسیده است؟
|
آیا عمر ساعت های مچی رو به پایان است؟ |
بر اساس نتایج یک تحقیق، از هر هفت نفر در بریتانیا یک نفر خودش را از ساعت مچی بی‌نیاز می‌بیند. آیا گوشی های تلفن همراه که ساعت را هم نشان می دهند نسل ساعت های مچی را منقرض خواهند کرد؟
مردم ده ها سال بر این باور بودند که بدون داشتن ساعت مچی، احساس گمگشتگی می کنند.
کافی بود ساعتشان عقب می ماند یا جلو می رفت یا باتری آن از کار می افتاد تا با عجله و مستاصل نزد ساعت‌ساز بروند و از او بخواهند زندگی آنها را با تیک تاک منظم دوباره ساعتشان، نظم بدهد.
در دنیای پرکار و پرشتاب امروز، احساس نیاز به ساعت و دانستن دقیق وقت، بیش از پیش شده است.
اما بر اساس نظر موسسه مینتل، تحلیلگر مسائل بازار، رشد محصولات دیجیتالی از قبیل تلفن، لپ تاپ و ام پی ۳ پلیر، که ساعت را نیز نشان می دهند، صنعت ساعت سازی را با فضایی تیره روبه رو کرده است.
بر اساس تحقیق مینتل، از میان بیش از ۱۵۰۰ نفر در بریتانیا ۱۴ درصد گفتند که نیازی به ساعت ندارند. این رقم یعنی ۷ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در سراسر بریتانیا؛ این درصد برای افراد ۱۵ تا ۲۴ ساله دو برابر می شود.
تحلیلگران مینتل بر این باورند که این روند ادامه خواهد داشت؛ آمار نشان می دهد نسبت به سال ۲۰۰۵ٰٰ میزان مالکیت گوشی های تلفن همراه ۹ درصد بیشتر شده است. در همین حال، تعداد صاحبان ساعت ثابت مانده است.
|
دستگاه پخش موسیقی یا ساعت؟ انتخاب با شماست |
تامارا سندر از موسسه مینتل می گوید که جوان‌ترهایی که با تکنولوژی بزرگ شده اند، احتمال دارد برای دانستن زمان، بیشتر و بیشتر به گوشی های همراه خود نگاه کنند. " ساعت نیز همچنان محبوب مانده است. ۸۶ درصد از مردم هنوز دست‌کم یک ساعت دارند، اگرچه شاید خیلی از آنها آخرین بار ساعت خود را در کشو جورابشان دیده اند! انتظار می رود میزان فروش ساعت، اگر بیشتر نشود، ثابت بماند، چون مردم به تدریج ساعت های خرابشان را با ساعت های نو جایگزین می کنند."
خانم سندر می گوید:"ولی مفهوم ساعت مچی هیچ وقت تغییر نخواهد کرد."
مینتل نانوهای تازه آی پاد را مثال می زند که نسخه کوچکی از پخش کننده دیجیتالی موزیک اپل است، به صفحه ساعت بی شباهت نیست و گیره ای پشتش دارد که اجازه می دهد با یک بند مچی، مثل ساعت به مچ بسته شود."
اهالی دنیای دیجیتالی
چنین تحولاتی در تکنولوژی به گفته دکتر بن هایمور اجتناب ناپذیر است.
بن هایمور، استاد دانشگاه ساسکس در رشته گرایش های فرهنگی است. او می گوید: " اگر عادت به استفاده از ساعت دارید، ادامه خواهید داد."
"ولی اگر اهل دنیای دیجیتالی هستید، و عادت به استفاده از موبایل دارید، آن وقت خریدن ساعت، تغییر عمده ای در سبک زندگیتان به حساب خواهد آمد."
به گفته او حتی در این صورت هم "کسی برای دانستن زمان، ساعت رولکس نمی خرد." خریدن ساعتی مثل رولکس به یکی از دلایل تاریخی استفاده از ساعت گره می خورد: کلاس اجتماعی و شأن فرد.
جاناتان اسکاچارد، نویسنده کتاب راهنمای ساعت های مچی میلر، می گوید که در اوایل قرن بیستم، استفاده از ساعت جیبی مد بود.
او می گوید: "یک جور رسم و سنت بود: مرد واقعی همیشه ساعتی داشت که به زنجیری بسته بود."
در طول جنگ جهانی اول، اقتضائات نظامی باعث شد که سربازها ساعت های خود را با بندهای چرمی به مچ خود ببندند.
اما تنها پس از پیشرفت تکنولوژی، از جمله ابداع مکانیسم "کوک خودکار"، بود که ساعت های کوچک تر و راحت تر رواج یافتند.
آقای اسکاچارد که در وبسایتش ساعت های مارک تگ هوئر (Tag Heuer) را عرضه می کند، می گوید: "حتی تا اواخر دهه ۱۹۲۰ خیلی ها فکر می کردند اگر مردی ساعت مچی به دستش ببندد، کارش کمی زنانه است."
ساعت در زندگی امروز چه معنایی دارد؟ جین استون، نویسنده
برای برخی آدم ها، ساعت یک جور سرمایه است، برای برخی میراث خانوادگی، (من هنوز ساعتی را که پدربزرگم به پدرم داده، دارم) و برای برخی راهی است برای پزدادن.
اما برای هر کسی که به ساعت عشق بورزد، ساعت چیزی است که همه جا همراه آدم می آید، بنابراین در تنهاترین لحظه ها - مثل وقتی در اتاق متلی در طول یک سفر کاری نشسته اید یا مثل من که اکنون در فرودگاه منتظر هواپیما نشسته ام - می توان به ساعت خود نگاه کرد و آرامش یافت. ساعت بهترین دوست و همراه مکانیکی آدم است.
ساعت های مچی پیش از این هم شاهد ناکامی تکنولوژی بوده اند: در سال های دهه ۱۹۸۰ خریداران با اشتیاقی شدید اما کوتاه مدت، به ساعت های دیجیتالی که ژاپن پیشگام ساخت آنها بود، علاقمند شدند.
آقای اسکاچارد می گوید که یک بار دیگر هم این اتفاق خواهد افتاد: "این تهدیدها دوام نخواهد داشت."
او می گوید: "جذابیت ساعت واقعی این است که با دست ساخته شده و تیک تاک می کند؛ چیزی شبیه ضربان قلب."
"همه ما گوشی همراه داریم اما این گوشی ها ظرف دو سال از مد می افتند؛ ما به آنها احساس تعلق نمی کنیم."
جاذبه مارک
ولی آیا واقعا احتمال دارد که ساعت های گرانقیمت و بسیار ظریف بر نسل نوظهور دیجیتالی پیروز شوند؟
آقای اسکاچارد در حالی که اذعان می کند این قبیل ساعت ها "جزو املاک اختصاصی بزرگسالان ثروتمند است"، می گوید: "جوان‌تر ها هر چه سنشان بیشتر می شود و کم‌کم قدرت خریدشان هم بالا می رود، نگرش و رفتارشان هم تغییر می کند."
رابین مارتین ساعت‌ساز که از سال ۱۹۵۹ در ساعت سازی اش در پورتسموت، فراز و فرودهای زیادی را تجربه کرده است، با این نظر موافق است.
جواب او به این سوال که "آیا ساعت به دست بستن کم کم از مد می افتد؟" این است: "چه حرف بی معنایی!"
او می گوید:"ما این روزها سرمان از همیشه شلوغ تر است. من هیچ افتی در میزان خریدارها نمی بینم، حتی از طرف جوان ترها."
بر اساس نتایج موسسه مینتل، اگر بشود بازار جوانان را در دست گرفت، این اتفاق باید از طریق مارک های معروف بیفتد.
یک چهارم افراد بین ۱۵ تا ۲۴ سال، ساعت های مارک‌دار را ترجیح می دهند، هر چند که قیمت بالای ساعت های مارک‌دار احتمالا خریداران کم‌سن‌وسال‌تر، نظیر خوانندگان مجله شوگر، را فراری می دهد.
|
ماشین حساب روی ساعت. چرا دوست نداشته باشیم؟ |
کاسیو با استفاده از خوانندگانی مثل کشا و پیکسی لات در حال نفوذ به دنیای جوان هاست. این شخصیت های محبوب ساعت های مدل Baby-G را که رنگ های روشن و بادوام هستند تبلیغ می کنند.
تعدادی از این ساعت ها زیر ۵۰ پوند قیمت دارند، اما قیمت های خیلی بالاتر هم در بازار هست.
جو ساکینز می گوید: "زیاد مطمئن نیستم که پدرو مادرها جز برای جشن تولد یا کریسمس فرزندانشان، برای آنها ساعت بخرند. فقط در چنین مناسبت هایی است که پدر و مادرها ممکن است بخواهند پول زیادی خرج کنند."
"هر قدر سن فرد بیشتر شود، شأن و کلاس اجتماعی، موضوعیت بیشتری پیدا می کند."
اما فقط در گذر زمان مشخص خواهد شد که آیا نوجوانان امروز در آینده، ساعت را مثل والدینشان چیزی ضروری و اساسی خواهند دید یا نه.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|