برای آن ها که آلرژی غذایی دارند

برای آن ها که آلرژی غذایی دارند

(نحوه ی ویزیت، تشخیص  و درمان دارویی)

آمادگی برای ملاقات با پزشک

از آن جایی که زمان ملاقات ممکن است کوتاه باشد و زمینه های زیادی برای صحبت وجود دارند، بهتر است برای هر ملاقاتی از قبل آماده شوید. در این جا اطلاعاتی آورده شده که به شما کمک می کند برای ملاقات تان آماده باشید و بدانید چه انتظاراتی را باید از پزشک تان داشته باشید.

* هر نشانه و علائمی که دارید را یادداشت کنید، حتی آن هایی که به نظر با علت این ملاقات نامربوط هستند.

* اطلاعات کلیدی را یادداشت کنید، شامل هر استرس یا تغییرات اخیر در زندگی تان.

* لیستی از تمام داروهای مصرفی تهیه کنید، هم چنین هر ویتامین یا مکملی که دریافت می کنید.

* در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان را با خود همراه کنید، برخی مواقع در نظر داشتن همه ی اطلاعات در طول زمان ملاقات، کار سختی می باشد. اگر کسی شما را همراهی کند ممکن است در صورت فراموشی مطلبی، آن را به شما یادآوری کند.

* سوالات خود را برای پرسیدن از پزشک یادداشت کنید.

برخی سوالات پایه ای که می توان از پزشک پرسید عبارت هستند از:

* وضعیت من ناشی از یک حساسیت غذایی است یا عوامل دیگری دخیل هستند؟

* محتمل ترین علت و دیگر عواملی که احتمالا سبب ظهور علایم بیماری شده اند کدامند؟

* به انجام چه آزمایش هایی نیاز دارم؟

* آیا این وضعیت من موقت است یا مزمن؟

* علاوه بر تشخیص و درمان مقدماتی، چه پیشنهادات درمانی دیگری را برای من دارید؟

* چنان چه مشکلات بالینی دیگری نیز داشته باشم، چه طور می توانم به بهترین شکل، آن ها را مدیریت کنم؟

* آیا محدودیت هایی خواهم داشت؟

* آیا ملاقات با یک متخصص و یا استفاده از امکانات درمانی ویژه، ضروری است؟

* آیا جایگزینی برای داروهای تجویز شده به من وجود دارد؟

* آیا هیچ بروشور یا مطلبی برای این که با خود به خانه ببرم وجود دارد؟ چه وب سایت هایی، برای بازدید، پیشنهاد می کنید؟

چنان چه به علت یک حساسیت غذایی در کودک تان پزشک را ملاقات می کنید، ممکن است این سئوالات را نیز داشته باشید:

* آیا احتمال دارد که کودکم در آینده این حساسیت را از دست بدهد و بهبود یابد؟

* چه جانشین هایی برای غذا یا غذاهایی که محرک علائم حساسیت در کودکم هستند، وجود دارد؟

* با وجود این حساسیت غذایی چگونه به حفظ سلامت کودکم در مدرسه کمک کنم؟

علاوه بر سئوالاتی که از قبل آماده می کنید، در مورد پرسیدن هر سئوالی که در طول زمان ملاقات برای تان پیش آمد تردید نکنید.

از پزشک چه توقعی باید داشته باشید

ممکن است پزشک از شما سئوالاتی بپرسد. آمادگی برای پاسخ دادن به آن ها کمک می کند تا زمان بیشتری برای صحبت در زمینه های مورد نظر خود داشته باشید. پزشک احتمالا سئوالاتی به شرح زیر را خواهد پرسید:

* چه زمانی اولین بار علائم را مشاهده کردید؟

* چه فاصله ی زمانی بین مصرف غذایی که به آن مشکوک هستید تا بروز علائم وجود دارد؟

* آیا شما داروهایی مثل آنتی هیستامین مصرف کرده اید، و اگر بلی کمک کننده بوده است؟

* آیا به نظرتان واکنش آلرژیک همیشه با مصرف یک غذای خاص در شما به وجود می آید؟

* قبل از بروز واکنش چه مقدار غذا خورده اید؟

* غذایی که باعث این واکنش شده اند پخته بوده اند یا خام؟

* علائم تا چه اندازه شدید هستند؟

* به نظرتان می رسد چه چیزهایی این علائم را در شما بهبود می دهند؟

* چه چیزهایی این علائم را تشدید می کنند؟

تا زمان  فرا رسیدن زمان ملاقات با پزشک چه اقداماتی را می توانید انجام دهید؟

اگر احتمال می دهید که یک حساسیت غذایی را به غذایی خاص داشته باشید تا زمان ملاقات پزشک، از آن غذا اجتناب کنید.

چنان چه غذایی را خوردید و علائم خفیفی بروز کرد، داروهایی مثل آنتی هیستامین می تواند در کاهش علائم کمک کننده باشد. اگر واکنش شدید بود یا علائمی از آنافیلاکسی مشاهده کردید بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید.

آزمایشات تشخیصی

موارد عنوان شده ذیل کمک خواهد کرد تا یک حساسیت غذایی واقعی را از عدم تحمل غذایی، مسمومیت غذایی یا دیگر شرایط تشخیص دهید.

شرح علائم

برای گفتن سابقه ی تمام علائم و نشانه ها و این که کدام غذاها و چه مقدار مصرف به نظر می رسد علت مشکل باشند و هم چنین سابقه خانوادگی حساسیت غذایی یا دیگر حساسیت ها، به پزشک تان، آماده باشید.

ثبت غذایی

ممکن است پزشک برای تشخیص دقیق تر از شما بخواهد تا عادات غذایی، علائم و داروهای مصرفی را یادداشت کنید.

رژیم محدود شده

ممکن است از شما خواسته شود تا غذای مشکوک را برای یک یا دو هفته از رژیم تان حذف کرده و سپس برای یک مرتبه مجددا آن ها را به رژیم تان برگردانید؛ این روش به روشن شدن ارتباط بین علائم با غذاهای خاص کمک می کند. البته این یک روش کامل و بدون خطا نیست. عوامل روحی به اندازه ی عوامل فیزیکی می توانند نقش داشته باشند. به عنوان مثال، اگر تصور شما این باشد که به یک غذا حساس هستید، ممکن است واکنشی ایجاد شود که در واقع یک واکنش آلرژیک حقیقی نیست. اگر واکنش نسبت به یک غذا خیلی شدید باشد، این روش بدون خطر نخواهد بود.

معاینه ی بالینی

یک بررسی دقیق می تواند به خوبی مشکل را مشخص کرده و آن را از مشکلات بالینی دیگر مستثنی نماید.

آزمایش پوستی

یک تست پوستی می تواند در تشخیص واکنش شما به یک غذای خاص کمک کند. در این آزمایش، مقدار کمی از غذای مورد نظر روی پوست بازو یا پشت قرار داده می شود، سپس به وسیله ی یک سوزن روی پوست منفذی ایجاد می شود تا مقداری از ترکیب به آن نفوذ کند. اگر به ترکیب خاص تست شده حساسیت داشته باشید، پوست شما واکنش نشان داده و برآمدگی ایجاد می شود.

آزمایش خون

آزمایش خون به وسیله ی اندازه گیری مقدار آنتی بادی های نوع حساسیتی(IgE) در جریان خون، می تواند پاسخ سیستم ایمنی شما به غذاهای خاص را مشخص کند. برای این آزمایش نمونه خون گرفته شده از شما در مطب دکتر به یک آزمایشگاه فرستاده می شود. اگر چه این آزمایش خون ممکن است همیشه دقیق نباشد.

درمان های دارویی

تنها راه اجتناب از یک پاسخ آلرژیک دوری کردن از غذاهایی است که این علائم و نشانه ها را به وجود می آورند. اگر چه با وجود تلاش های شما نیز احتمال دارد که در رژیم تان با یک غذای محرک مواجه گردید.

برای پاسخ آلرژیک خفیف، آنتی هیستامین های معمول توصیه شده می توانند علائم را تخفیف دهند. می توان این داروها را بعد از خوردن غذای حساسیت زا برای کاهش خارش و کهیر مصرف کرد. اما، آنتی هیستامین ها برای درمان پاسخ های شدید، کمک کننده نمی باشند.

برای پاسخ آلرژیک شدید، شما به تزریق فوری اپی نفرین و انتقال به اورژانس نیاز دارید. در بعضی از کشورها مردمی که حساسیت دارند، همیشه یک اتوانژکتور(EpiPen, EpiPen Jr or Twinject ) همراه دارند. این وسیله شامل یک سرنگ و سوزن پنهان است که با تزریق به ران پا، مقدار مشخصی از دارو را به بدن وارد می کند.

با وجود این که تحقیقاتی در جهت پیدا کردن روش های درمانی به منظور کاهش علائم آلرژی و جلوگیری از حمله های آلرژی، در حال انجام هستند ولی هنوز هیچ درمان تایید شده که بتواند از حساسیت جلوگیری کرده یا علائم را به طور کامل از بین ببرد، وجود ندارد. متاسفانه آمپول های آلرژی(ایمونوتراپی)، که برای کاهش تاثیرات آلرژی های دیگری مثل حساسیت فصلی استفاده می شوند در درمان حساسیت غذایی تاثیری ندارند.

درمان اصلی این است که از غذای مورد تردید اجتناب کرده و به منظور تشخیص اقدامات تخفیف دهنده و عکس العمل مناسب در برابر واکنش های شدید، با پزشک تان همکاری و مشورت نمایید.