به نام تحریم به کام بعضی ها : تراژدی پارس جنوبی: چینی ها بجای ایرانی ها

به نام تحریم به کام بعضی ها : تراژدی پارس جنوبی: چینی ها بجای ایرانی ها

تنها شرکت ایرانی فعال در میدان آزادگان به سود رقبای چینی حذف شد.

به گزارش خبرنگار آینده؛ چهار سال پیش در چنین ایامی شرکت ژاپنی اینپکس که در سال 1382 و در پی دریافت یک وام سه میلیارد دلاری ایران از دولت ژاپن بعنوان پیمانکار اصلی طرح توسعه میدان نفتی آزادگان جنوبی قراردا بیع متقابلی به ارزش 1026 میلیون دلار با وزارت نفت منعقد نموده و 75 درصد سهام پروژه را در کنار شرکت نیکو(نفت ایران انترترید) با 25 در صد سهم بدست گرفته بود، بعد از حدود سه سال تعلل و انجام برخی کارهای طراحی مقدماتی و برگزاری مناقصات اولیه پروژه و تحت تاثیر فشارهای آمریکا و ترس از تحریمهای دور اول شورای امنیت سازمان ملل متحد، اعلام نمود که تمایلی به ادامه همکاری و حضور در ایران ندارد و لذا با کاهش سهام خود به 10 درصد مدیریت اجرائی این طرح عظیم ملی که از میادین مهم مشترک با کشور عراق می باشد را رها نمود.

از آن پس تا به امروز این بزرگترین میدان نفتی مشترک کشف شده در ایران که طرف دیگر آن با عزمی جزم و استفاده از توانمندی شرکتهای معتبر بین المللی بدنبال سهم بیشتر از آن است، با فراز و فرودهای فراوانی که ناشی از عدم تصمیم گیری درست و بموقع و بی برنامگی محض در سطح کلان وزارت نفت همراه بوده و در زیر سایه سنگین خصومتها و تسویه حسابهای شخصی مدیران ارشد شرکتهای ذیربط و بروکراسی و مقررات دست و پاگیر اداری کمر خم نموده و آینده روشنی برای آن متصور نمی باشد.

تنها کار مثبتی که در طی این 7 سال در این میدان مشترک انجام شده ساخت تاسیسات اداری و اقامتی و انبارهای موقت توسط شرکت توسعه پتروایران و دستیابی به تولید روزانه 50000 بشکه نفت در تولید زودهنگام بوده که طی دو مرحله با طراحی و اجرای مناطق نفتخیز جنوب و مشارکت و تامین مالی شرکت توسعه پتروایران انجام شد لیکن متاسفانه ادامه آن از اسفند ماه سال 1388 و با تصمیم عجیب هیات مدیره نفت برای واگذاری توسعه این میدان به یک شرکت چینی عملا" متوقف گردیده و در 9 ماه گذشته هیچگونه فعالیت مثمر ثمری در این میدان مشترک انجام نشده که جای سئوال فراوان دارد.

واگذاری توسعه این میدان با توجه به پتانسیل بالای شرکتهای ایرانی درگیر در طرح به یک شرکت چینی بسیار سئوال برانگیز است زیرا شرکتهای چینی در میادین همجوار (آزادگان شمال و یادآوران) نشان داده اند که فاقد تجربه، تخصص و سواد و مهارت کافی برای انجام این قبیل پروژه ها هستند و طرحهای تحت مدیریت آنها از حداقل کیفیت و استاندارهای فنی و ایمنی لازم هم برخوردار نبوده و نتیجه نهائی آن نیز دقیقا" مانند سایر اقلام بنجل چینی هیچ سودی به حال ملت و مملکت نخواهد داشت.

ای کاش مدیران ارشد تصمیم گیرنده قدری به فکر منافع ملی مملکت بودند و بجای واگذاری طرح به شرکتهای چینی فاقد صلاحیت، با حمایت از شرکتهای ایرانی حاضر در منطقه که توانائی های خود را به اثبات رسانده و در 4 سال گذشته علی رغم تمام کاستیها انجام وظیفه نموده اند، زمینه توسعه نهائی این میدان را فراهم می کردند. توجه به این نکته که طبق برنامه های اولیه تولید این میدان در حال حاضر باید بالغ بر 200000 بشکه باشد در حالی که اکنون بیش از 50000 بشکه نیست، توجه و دلسوزی بیشتر مسئولین را طلب می کند.