قاتلان مرد بدهکار، قتل را گردن همدیگر انداختند

قاتلان مرد بدهکار، قتل را گردن همدیگر انداختند

دختر و پسری که متهم به مشارکت در قتل مرد جوانی هستند، در جلسه دادگاه، ارتکاب قتل را به دیگری نسبت دادند.

صبح 24 مرداد سال 87، مأموران پلیس تهران بزرگ، از طریق اعلام مرکز فوریت‌های پلیس از کشف جسد مرد جوانی در داخل حمام خانه‌اش باخبر شدند.

مأموران با حضور در محل حادثه با جسد این مرد به نام حمیدرضا در حالی که دست‌وپا و دهانش بسته شده و به قتل رسیده بود، مواجه شدند. تحقیقات برای شناسایی عامل یا عاملان این قتل آغاز شد تا اینکه مدتی بعد، یک دختر جوان که با این مرد در ارتباط بود، شناسایی شد و به ارتکاب قتل اعتراف کرد.

شیرین در تحقیقات مدعی بود که به دلیل امتناع مقتول از پرداخت بدهی، با او درگیر شده و او را به قتل رسانده است. اظهارات شیرین درباره اینکه به تنهایی مرتکب قتل شده، در حالی بود که تحقیقات پلیس نشان داد امکان ارتکاب قتل توسط یک نفر آن‌هم یک زن وجود ندارد.

حدود 5 ماه از زمان وقوع قتل گذشته بود که شیرین همدست خود به نام نادر را معرفی کرد و مدعی شد شب حادثه به همراه نادر، حمیدرضا را به قتل رسانده است.

در ادامه تحقیقات، هر دو متهم با معرفی دیگری به عنوان قاتل، خود را بی‌گناه دانست و مدعی شد که فقط در سرقت اموال مقتول نقش داشته است. قرار مجرمیت هر دو متهم، به اتهام مشارکت در قتل و سرقت اموال حمیدرضا از سوی دادسرای جنایی تهران صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه 113 دادگاه کیفری استان تهران ارجاع شد.

صبح امروز جلسه رسیدگی به این پرونده در این شعبه و به ریاست قاضی محمدسلطان همتیار برگزار شد. اصغری‌روشن، نماینده دادستان با اشاره به مدارک موجود در پرونده خواستار مجازات متهمان شد. وکلای اولیای‌دم نیز خواسته خود را قصاص متهمان عنوان کردند.

در ادامه جلسه، نادر در جایگاه قرار گرفت و با بیان اینکه اتهام را قبول ندارد، گفت: من نه مقتول را می‌شناختم و نه انگیزه‌ای برای قتل او را داشتم. شیرین به من زنگ زد و از من خواست برایش به آدرسی که با پیامک فرستاده بود، «شیشه» ببرم. ساعت 4 صبح شیشه را به خانه‌ مقتول بردم.

وی ادامه داد: بعد از مصرف شیشه، شیرین و حمیدرضا بر سر طلب 10 میلیون تومانی شیرین، درگیر شدند و من هم به کمک شیرین رفتم و حمیدرضا را روی زمین انداختم.

متهم افزود: من، حمید را کنترل کردم و شیرین با چسب و سیم، دست و پای حمیدرضا را بست و در آخر برای اینکه او زیاد سر و صدا نکند، چیزی شبیه جوراب داخل دهان حمید کرد. او را با کمک هم به حمام بردیم و از خانه خارج شدیم. تلویزیون و ماشین او را هم شیرین با خود برد.

بعد از اظهارات نادر،‌ شیرین در جایگاه قرار گرفت و او هم مانند نادر، اتهام مشارکت در قتل را نپذیرفت و گفت: شب حادثه، حمیدرضا با من تماس گرفت و از من خواست برای دریافت طلبم، به خانه او بروم. اما وقتی رفتم، بهانه آورد و از من خواست برایش شیشه تهیه کنم.

وی ادامه داد: موضوع را به نادر گفتم و برایش شیشه آورد و بعد از مصرف شیشه با حمیدرضا درگیر شدم. نادر از من خواست برایش چسب بیارم. چسب را به دهانش بست اما باز شد؛‌ یک شال گردن بست، اما آن هم باز شد. در نهایت سیم جارو برقی را کند و آن را دور دست و پایش بست.

شیرین گفت: من زورم نمی‌رسید که او را خفه کنم. نادر، دور گردنش را با سیم و جوراب بست و من برای پیدا کردن شناسنامه‌ام که دست مقتول بود، به اتاق دیگری رفتم.

قاضی از شیرین سؤال کرد که چه کسی آن شیء را داخل دهان مقتول گذاشت، که وی گفت: نمی‌دانم، من زودتر از نادر، از خانه خارج شدم.
این ادعای شیرین در حالی بود که وی در جلسات بازجویی مدعی شده بود که نادر، دهان مقتول را بسته و زمانی که در حمام دهان او را باز کرده بودند، متوجه مرگ او شدند.

بعد از اظهارات متهمان،‌ با توجه به اینکه اولیای دم در دادگاه حاضر نشده بودند و باید نظر صریح خود را درباره پرداخت مابه‌التفاوت دیه مقتول و متهم زن،‌ اعلام کنند، قاضی همتیار رسیدگی به پرونده را به جلسه بعد موکول کرد.