پیشگیری از مسمومیت کودکان در خانه
پیشگیری از مسمومیت کودکان در خانه
کودکان ممکن است در خانه در معرض مسمومیت و حوادث باشند
هنگامی که کودکان نوپا محیط اطراف شان را کاوش می کنند، از همه حس های شان از جمله حس چشایی استفاده می کنند. آن ها به طور معمول هر چیز را به دهان می برند تا بفهمند آن چیز چیست. به همین دلیل والدین باید مطمئن باشند که کودکان به مواد سمی دسترسی ندارند.
شاید حیرت انگیز باشد که چه تعداد مواد معمولی در خانه از این لحاظ می توانند برای کودک خطرناک باشند. برای این که خانه تان از لحاظ مسمومیت ایمن نگه دارید، باید مواد بالقوه زیان بار را در هر بخش خانه شناسایی کنید و محل نگهداری آن ها را قفل کنید یا آن ها را در جایی بگذارید که از دسترس کودک خارج باشد.
مواد سمی در آشپزخانه
مواد پاک کننده معمولا در کمد زیر ظرفشویی نگهداری می شوند و به آسانی در دسترس کودکان کنجکاو هستند.
مواد بالقوه خطرناک در آشپزخانه از جمله شامل این ها هستند:
همه انواع مواد پاک کننده و شوینده: که اغلب حاوی مواد شیمیایی هستند که برای کودکان سمی هستند.
کودهای گیاهی: این مواد بسیار خطرناک هستند.
* مواد شوینده ای که در آشپزخانه ها مورد استفاده قرار می گیرند. این مواد به شدت سوزنده هستند و بلعیدن آن ها بسیار خطرناک است.
این مواد را به کمدهای قفل شده منتقل کنید که کودکان نتوانند آن ها را ببینند یا به آن ها دسترسی داشته باشند. تنها کافی نیست که این مواد را بالای قفسه ها انبار کنید، زیرا کودکان به راحتی از کمدها بالا می روند و به آن ها دسترسی پیدا می کنند.
* حتی المقدور فرآورده هایی را بخرید که درهای آن ها را کودکان نتوانند باز کنند اما در هر حال آن ها را در کمدی قفل شده قرار دهید.
* هرگز مواد شیمیایی یا مواد شوینده را در بطری های خالی آب یا نوشابه نریزید. کودکان ممکن است به تصور این که این بطری ها حاوی آب یا نوشابه هستند، از آن ها بنوشند.
مواد سمی در دستشویی و حمام
داروها، مواد آرایشی، کرم ها و لوسیون ها، حاوی مواد زیانباری(مانند الکل) هستند که ممکن است کودک را مسموم کنند.
بسیاری از قرص ها، داروها، گیاهان دارویی یا حتی ویتامین ها برای کودکان خطرناک هستند. به یاد داشته باشید که کودکان نسبت به بزرگسالان تحمل کمتری نسبت به این داروها دارند و حتی مقدار کمی از این مواد ممکن است برای آن ها سمی باشد.
همیشه داروها و مواد آرایشی را در یک قفسه قفل شده که کودکان به آن دسترسی ندارند، نگه دارید. هر دارو را پس از استفاده بلافاصله درون قفسه قرار دهید.
مواد سمی در اتاق نشیمن
دستگاه های کنترل از راه دور ممکن است حاوی باتری های کوچک حاوی جیوه باشند که در صورتی که کودک آن ها را ببلعد باعث مسمومیت او شوند.
سیگار و سایر فرآورده های توتون معمولا در اتاق نشیمن به حال خود رها می شوند. توتون درهمه ی اشکال آن برای کودکان بسیار سمی است و تنها یک نخ سیگار ممکن است باعث مسموم شدن کودک شود. همه انواع سیگار و توتون باید خارج از دسترس کودکان باشند.
گیاهان سمی خانگی
بسیاری از گیاهان خانگی و گیاهان باغچه اگر خورده شوند، مسمومیت ایجاد می کنند. در این مورد می توانید با یک داروساز یا گیاه شناس مشورت کنید. اگر کودک نوپا دارید از گیاهان خانگی سمی استفاده نکنید، حتی اگر این گیاهان دور از دسترس کودک باشند، زیرا برگ های آن ها ممکن است روی زمین بیفتد.
گیاهان سمی اغلب هنگامی که کودکان شروع به بلعیدن آن ها می کنند، باعث ایجاد تاول و یا زخم در دهان یا زبان آن ها می شوند.
گیاهان سمی در باغچه
در مورد این که کدام گیاهان باغچه ای، برگ، میوه یا گلی دارند که سمی هستند، کسب اطلاع کنید.
محل نگهداری ابزارها در باغچه ممکن است حاوی انواع موادی باشد که برای کودک خطرناک است، از جمله رنگ، کودهای گیاهان، آفت کش ها، فندک کباب پز و بسیاری مواد دیگر که ممکن است به شدت سمی باشند. محل های نگهداری وسائل و مواد در باغچه باید همیشه قفل باشند.
میهمانان
هنگامی میهمان دارید مودبانه از آن ها بخواهید که سیگار یا داروهای شان را در جایی قرار دهند که دست کودکان به آن ها نرسد.
هنگامی که با کودک تان به میهمانی می روید، مراقب باشید، به خصوص اگر میزبان خودش بچه ندارد و از خطرات احتمالی در خانه اش برای کودکان آگاه نیست.
راهی مودبانه پیدا کنید که میزبان را متوجه کنید مواد سمی را در جایی ایمن قرار دهد، می توانید به آن ها بگویید کودک تان خیلی کنجکاو است و دوست دارد هر بطری با ظاهر جالبی را باز کند. در همه اوقات حواس تان به کودک باشد.
اگر کودک تان مسموم شد
سعی کنید که کودک را فورا به دکتر برسانید. معمولا دکتر برای درمان کودک به این اطلاعات نیاز دارد:
* کودک چه چیزی خورده یا نوشیده است؟ نام این ماده را یادداشت کنید.
* چقدر؟ مشخص کنید کودک چه مقدار از ماده سمی را خورده است مثلا یک قرص یا نصف بطری.
* دکتر از شما وزن کودک تان را سوال خواهد کرد.
* اگر به بخش اورژانس می روید، مقداری از ماده ای را که کودک خورده یا نوشیده است با خود ببرید.