"سپاه در پارس جنوبی جایگزین شل و توتال شد" عنوان روزنامه پول است، آرمان نوشته "سپاه در عسلویه جانشین شل و توتال شد"، ایران خبر داده "یک میلیون و 100 هزار فرصت شغلی امسال ایجاد میشود" و تهران امروز از "پیروزی دیپلوماتیک با تانک های چیفتن" خبر داده است.
وام دهی بر اساس معیارهای اقتصادی باشد" تیتر اول جهان صنعتاست، آفتاب یزد از قول رییس مجلس نوشته "واکنش به گزارش های دیوان محاسبات وجاهت قانونی ندارد" و تمسخر افراد ممنوع است" عنوان گزارشی است از درس خارج آیت الله خامنه ای که در ابتکار آمده است.
ابرار از قول معاون هنری وزیر ارشاد نوشته "وزیر به خاطر عملکرد من در این حوزه تحت فشاراست"، "بازار لوازم ارایشی در قرق قاچاقچیان" عنوان اصلی جام جماست، دنیای اقتصاد "چالش های بازار اجاره مسکن" را در صدر گزارش های خود آورده و مردم سالاری از قول وزیر کشور نوشته "انتخابات شوراها امسال باید برگزار شود".
"تهدید ایران به حمله اتمی نقض صلح جهانی است" به نقل از یک نماینده کنگره آمریکا تیتر یک روزنامه جمهوری اسلامی است، خراسان به نقل از یک گزارش پنتاگون نوشته "ایران دکترین نظامی تجاوزکارانه ندارد"، "عملیات ترکیبی نیروی هوائی دریائی و زمینی سپاه" تیتر اول رسالت است و فرهیختگان از "هشدار صریح ایران به امارات" نوشته است.
کیهان در گزارش اصلی خود نوشته "قاهره به شهر اعتراض ها علیه مبارک تبدیل شده است".
گزیده مقالات
استیصال آمریکا
کیهان در سرمقاله خود به نامه وزیر دفاع آمریکا به کاخ سفید پرداخته و از جمله نوشته که گیتس در نامه خود سوال کرده در شرایطی که نه تحریم و نه حمله نظامی، «گزینه های معتبر و واقعی» نیستند و ایران هم از حیث مواد، تجهیزات و نیروی انسانی در «وضعیت آستانه ای»! قرار داردگزینه های پیش روی دولت آمریکا چیست؟ به عبارت دیگر، پرسشی که رئیس پنتاگون پیش روی کاخ سفید گذاشته این است که با توجه به صفر شدن سبد گزینه های فعلی، آیا نمی خواهند یک سبد جدید تدارک کنند؟
نویسنده سرمقاله کیهان بر این اساس اظهار نظر کرده که آمریکایی ها مدت هاست می دانند که تحت این شرایط فقط یک گزینه دارند و آن هم این است که ایران هسته ای را بپذیرند و فقط تلاش کنند تا این پذیرش با «حفظ آبرو» همراه باشد.
به نوشته این مقاله این گزینه هرگز رسماً اعلام نشده اما واقعیت هایی مانند دادن حق السکوت پی در پی به متحدان ناراضی، حرکت سریع به سمت ایجاد بازدارندگی استراتژیک در مقابل ایران و مهم تر از همه اینها روی میز گذاشتن گزینه ای مانند پیشنهاد وین که در آن غنی سازی ایران مفروض گرفته شده و بر مکانیسم تازه متولد شده ای به نام «مبادله» تأکید می شود، نشان می دهد که آمریکایی ها عملاً در حال حرکت به سمت پذیرش ایران هسته ای هستند.
سفر آفریقائی
رسالت به تحسین از سفر آفریقائی رییس دولت پرداخته در سرمقاله اش نوشته هر چند برخی بر این باورند دول آفریقایی و اتحادیه آفریقا بازیگران جدی در عرصه بین المللی نیستند اما تمایلات انقلابی مردم قاره آفریقا و علاقه شدید این کشورها به انقلاب اسلامی زمینه های مناسبی را برای حضور ایران در معادلات این قاره فراهم کرده است.
به نظر رسالت در دیپلماسی قرن بیست و یکم که تجمیعی میان آرمانگرایی و واقع بینی حاصل شده است، آفریقا می تواند محل مناسبی برای اجماع ایده آل ها و واقعیت های جمهوری اسلامی ایران باشد.
تحقیر اقوام و لهجه ها
بهمن سعادت در سرمقاله تهران امروز با اشاره به انتشار تحلیل فقهی-اجتماعی رهبر جمهوری اسلامی پیرامون تقلید لهجه قومیت ها با هدف تمسخر و تحقیر، نوشته این نظریه نگاه ما را به سوی یکی از پدیده هایی زشتی که متاسفانه در رفتار روزمره برخی از افراد جامعه ما وجود دارد و تقریبا همه وجود آن را حس می کنند باز می گرداند.
به نوشته این مقاله ریشه های چنین رفتاری، تعصب های اجتماعی رایج در اجتماعات انسانی است؛ تعصبی که در شکل عادی خود موضوعی لازم و حتی مفید برای تقویت هویت های جمعی است، ولی منطق تعصب به گونه ای است که به راحتی به دامن افراط میغلتد ،تعصب ها در این حالت به این جهت گیری می رسد که گروههایی که حول شکافهای قومیتی،زبانی،طبقاتی ومنطقهای به این ادراک باور مییابند که دارای یک برتری خاص نسبت به سایر گروهها هستند.
در حالی که به نوشته تحلیلگر تهران امروز این برتری به گروه هائی حق می دهد آداب و رسوم و زبان و لهجه و نهایتا کلیت هویت گروه دیگر را تمسخر کنند و به تخریب آن در قالب تقلید و تولید لطیف بپردازند.
سرمایه گذاری در صنایع نفت و گاز
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود به تشریح اهمیت سرمایه گذاری ایران در صنایع نفت و گاز به خصوص در چاه های مشترک مرزی پرداخته و با اشاره به چاه های مشترک در مرزهای غربی نوشته درآمد حاصل از فروش نفت، امکان سرمایهگذاریهاى فراوان در حوزه صنایع پائین دستى و پتروشیمى را براى عراق فراهم مىآورد که این مسئله مىتواند بازارهاى صادراتى محصولات پتروشیمى ما را به خطر بیندازد. حال در برابر این تهدیدات چه باید کرد؟
به نظر نویسنده سرمقاله این روزنامه مسئولان و مدیران کشور باید از هر روش معقول و ممکنى براى تأمین منابع مالى مورد نیاز بهره ببرند. پیشى گرفتن قطر از ایران در برداشت از میدان مشترک گازى پارس جنوبى، سرمایهگذارىهاى عمان در میدان مشترک هنگام و خیز برداشتن عراق براى استخراج از 5 میدان نفتى مشترک با ایران، همگى بر ضرورت همت مضاعف در حوزه جذب منابع مالى براى حوزه انرژى کشورمان تاکید دارند.
روزنامه جمهوری اسلامی یادآوری کرده بنابر آمارهاى رسمى، تحقق اهداف برنامه پنجساله پنجم کشور در حوزه نفت و گاز نیازمند 25 تا 31 میلیارد دلار سرمایهگذارى سالانه در حوزه بالادستى نفت و حدود 40 میلیارد دلار در حوزه گاز است که در شرایط فعلى کار چندان سادهاى به نظر مىرسد.
کجا بروند تهرانی ها
ابتکار در سرمقاله خود این سئوال ها را مطرح کرده: وقتی 5 میلیون نفر از ساکنان تهران از شهر خارج شوند، چه اتفاقی میافتد؟ چه تصویری از پایتخت در ذهن ایجاد میشود؟ کوچههای خلوت، خانههای خالی از سکنه، ترافیک روان و... راستی تا به حال فکر کردهاید که دولت با این همه خانهخالی چه میکند؟ روزگاری برای مبارزه با افزایش قارچوار جمعیت تهران پیشنهاد تغییر پایتخت مطرح میشد، اما در چند وقت اخیر رئیس جمهور یک راست سر اصل مطلب رفت و گفت "5 میلیون نفر باید از تهران خارج شوند".
به نوشته این مقاله تسهیلاتی که برای مهاجرت معکوس پایتختنشینان در نظر گرفته شده، از یکسو در مقایسه با جذابیتهای فعلی تهران ناچیز است و از سوی دیگر میتواند زمینه تشدید مهاجرت یکباره ساکنان شهرستانهای اطراف پایتخت را درپی داشته باشد که ممکن است برای استفاده از مزایای در نظر گرفتهشده به تهران بیایند و بلافاصله درخواست انتقال را مطرح کنند.
ابتکار یادآوری کرده که یک استاد اقتصاد پیشنهاد عجیبی مطرح میکند او معتقد است برای کاهش جمعیت تهران باید هزینه زندگی را بالا برد نه این که تسهیلات خروج را افزایش داد. در حالی که یک کارشناس نوشته تهران فقط یک فیش حقوقی و یک ساختمان اداری نیست. تهران یک کلانشهر است که هزاران فرصت شغلی و درآمدی را به ساکنانش وعده میدهد و زیرساختی از ارتباطات اجتماعی و تجاری و بانکی را در اختیارایشان قرار میدهد که در کشور بینظیر است.
در پایان این مقاله آمده این پرسش مطرح میشود که چرا دولت ناگهان تصمیم به انتقال 5 میلیون نفر از پایتخت را گرفته است؟ آیا دولت نمیتوانست با طرحهایی هم چون انتقال پایتخت بدون ایجاد شوک در جامعه کار خود را عملی نماید.
مخالفت با افزایش جمعیت
تهران امروز در گزارشی تاریخچه کنترل جمعیت کشور را از زبان علیرضا مرندی ، وزیر پیشین بهداشت ماجرا شکل دیگری دارد. بدان معنا که با وجود شرایط نامناسبی که آن زمان در زندگی عامه مردم وجود داشت، سالانه جمعیت کشور هم 3.9 درصد رشد میکرد. آن زمان کشورهای اروپایی رشد جمعیت بسیار کمی داشتند، مثلا ایتالیا آن زمان 700 سال یکبار جمعیتش دو برابر میشد اما جمعیت ایران هر 17 ــ 18 سال یکبار دو برابر میشد آن هم با وضعیت اسفباری که بود مانند مدارس شش شیفته، اگر قرار بود همان وضعیت ادامه یابد مدارس باید از شش شیفت به 12 شیفت افزایش مییافتند.
به نوشته این روزنامه دکتر مرندی به هر ترتیبی بود هیات دولت را مجاب کرد مصوبهای برای کنترل جمعیت و تنظیم خانواده داشته باشد، اما به دلایل مذهبی امکان علنی شدن آن وجود نداشته است. به سران سهقوه متوسل می شود و بعد به رهبر نامه می نویسد و دغدغههایی که از عدم اجرای سیاست تنظیم و خانواده و کنترل جمعیت دارد بیان می کند.
تهران امروز از قول دکتر مرندی نوشته "مجوز آیت الله خمینی باعث شد لایحهای از سوی وزارت بهداشت به هیات دولت برود و مورد تصویب قرار گیرد و به مجلس ارائه شد در آنجا هم با تصویب مجلس تبدیل به قانونی شد که هم اکنون هم وجود دارد. در این قانون آمده است که دولت هیچ حمایت بهداشتی و درمانی از فرزند چهارم یک خانواده نمیکند.
آینده نگری
مردم سالاری با اشاره به شادمانی روسای جمهور آفریقای جنوبی و برزیل هنگام انتخاب کشورشان به عنوان میزبان بازی های جهانی نوشته برپایی اینگونه اتفاقات برای هر کشوری سود مادی سرشاری دارد. اما مهم تر از آن، افق دید روسای دولت ها و اعتبار بین المللی و امیدآفرینی داخلی به دست آمده از این راه است.
سرمقاله این روزنامه تاکید کرده شرایط دنیای امروز به نحوی است که راهکارهای واقع گرایانه و کارآمدی های آینده ساز که موجب ارتقای اعتماد به نفس نزد جامعه باشد، بیش از عملکردهای زودبازده و گره گشایی های مقطعی مدنظر دولت ها قرار می گیرد. حتی اگر در هنگام ثمردهی این تدابیر، سخنی از شایستگی های فردی بانیان مطرح نباشد.
به نوشته سرمقاله مردم سالاری اگر نگاهی به تصمیم سازی در ایران بیندازیم ابتدا تصمیمی در بالاترین رده اجرایی اتخاذ می شود و سپس نهادهای مرتبط جزئیاتی از آن را بیان می کنند، آنگاه نمایندگان مجلس به نظردهی می پردازند و در مطبوعات به نقد کشیده می شود و دست آخر ایده ای باقی می ماند که شاید می توانست فرجامی راه گشا داشته باشد، اما به احتمال زیاد دچار سردرگمی شده و بدل به فرصتی از دست رفته می شود.