تغذیه کودکان ۱ تا ۳ سال

تغذیه کودکان 1 تا 3 سال

از یک سالگی به بعد، کودک تمام مزه های مختلف غذاها را می شناسد. غذاهایش متنوع شده و کم کم می تواند به تنهایی، غذا بخورد. با این حال غذاها، باید متناسب با نیازهای او آماده شود.
از 10-12 ماهگی، کودک نسبت به غذای بشقاب خود علاقه نشان می دهد و دوست دارد تا غذاها را با دست بردارد. در روزهای نزدیک جشن تولد یک سالگی، او می تواند به کمک اولین دندان های کرسی، تکه های کوچک غذا را بخورد. حس کنجکاوی کودک نسبت به تکه های غذا برانگیخته می شود. او لقمه ها را برمی دارد، خرد می کند و در دهان می گذارد و سعی می کند قاشق را از مادر بگیرد. کودک غذا را با انگشتانش برمی دارد، با آنها بازی میکند و آنها را در اطراف خود می پاشد. او تلاش می کند با قاشق غذا بخورد و قاشق را بر عکس روی زبان می گذارد و در این صورت فقط بخش کمی از غذا را می تواند بخورد. به همین خاطر در اغلب موارد، حوصله پدر و مادر سر می رود! او هر لحظه قاشق را به سمتی می برد و در نتیجه تمام غذا روی زمین می ریزد. بسیار مهم است که زیر دست او روی میز یا زمین مشمع پهن شود و بچه راحت باشد. به تدریج که بزرگتر شود قاشق را در دست به دهان می برد و از 15-18ماهگی کودک به تنهایی با قاشق غذا بخورد. پس از این که می تواند به این توانایی رسید، والدین دیگر نباید به او غذا بدهند. آنها باید به کودک کمک کنند اما نباید به طور مستقیم غذاخوردن به او را به عهده بگیرند؛ زیرا ممکن است کودک به این روش عادت کند و حدود 2 سالگی، آموختن مجدد تنها غذاخوردن برایش مشکل می شود.
کشف توانایی جویدن
از 12-14 ماهگی، کودک معمولا روبروی مادر یا پدر غذا می خورد. از 16 ماهگی می تواند به خوبی روی صندلی کودک، کنار خانواده سر میز بنشیند و شروع به خوردن غذا می کند. برای کمک به تقویت قدرت جویدن کودک، میوه ها و سبزیجات خام می توانند بسیار مفید باشند.
نخستین توانایی کودک برای جویدن در 18 ماهگی با رویش دندان های نیش و در 24 ماهگی با رویش دندان های کرسی بروز می کند. مجموعه دندان ها به کودک کمک می کنند تا خوراکی های سفت به شرط اینکه خیلی سخت نباشند را بجود. موادغذایی به خصوص از نظر بافت، باید متناسب با ویژگی های کودک باشد. خرد و نرم کردن مواد غذایی بسیار مهم است و میوه ها، سبزیجات، گوشت و ماهی تا دو سالگی باید نرم شوند.
والدین عجله نکنید!
کودک از 20 ماهگی تا دوسالگی، نسبتا مستقل می شود. غذاخوردن، زمان زیادی از کودک را میگیرد. حالا دیگر به جای غذاهای له شده، می تواند تکه های غذا را بجود. غذاخوردن برای کودک اوقات خوشی است که می تواند طی آن به تنهایی غذا بخورد و خوراکی هایش را با اطرافیان سرمیز یا سفره تقسیم کند. گرچه رشد هوش و قدرت تعادل هم ردیف پیشرفت حس چشایی و لامسه است، اما باید تمایل فردی را نیز درنظر داشت. دراین سن، کودک هرلحظه هوس چیز تازه ای دارد، از خوردن بعضی غذاها و یا حتی کلا غذاخوردن امتناع می کند و والدین باید روش برخورد صحیح با کودک را در این دوران بدانند.
کودک دراین مرحله سنی تمایل دارد غذایی بخورد که شبیه غذای پدر و مادر باشد. آشناشدن با طعم های مختلف موادغذایی و روش تغذیه متعادل برای او بسیار مهم است، گرچه می توان کودک را در خوردن بعضی از غذاهای خانواده شریک کرد. نقش پدر و مادر دراینجا بسیار حائز اهمیت است، زیرا بچه درغذاخوردن از آنها تقلید می کند.
درآخر باید به والدینی که برای مستقل غذاخوردن فرزندشان عجله دارند، این نکته را یادآورشد: کودک بین سنین 4 تا 6 سال می آموزد که تمیز غذا بخورد، آب دهانش را جمع کند و از چنگال، دستمال و... استفاده کند و تا پیش از این سن، یادآوری این نکات به کودک اصلا منطقی نیست و توصیه نمی شود.