تحلیل مهم و خواندنی سفیر انگلیس از برنامه هسته‌ای ایران برای آمریکایی‌های یهودی

تحلیل مهم و خواندنی سفیر انگلیس از برنامه هسته‌ای ایران برای آمریکایی‌های یهودی

سفیر انگلیس در امریکا روز دوشنبه مواضع دولت متبوعش را در مورد موضوع هسته‌ای ایران برای «کمیته آمریکایی‌های یهودی میامی/فلوریدا» بیان کرد.

به گزارش خبرآنلاین پایگاه اینترنتی سفارت بریتانیا در آمریکا، (یو.کِی. این یو.اس.ای.) متن این سخنرانی را بر روی وب‌سایت خود قرار داد. به علت اهمیت اظهارت سفیر انگلیس در آمریکا نشریه آمریکایی «فارن پالسی» هم گزارشی از آن منتشر کرد.
در ادامه خلاصه‌ای از اظهارات شینوالد خواهد آمد: 

■ چالش‌های ناشی از ایران:
● مخالفت ایران با راه حل «دو دولت» در منازعه فلسطینان و رژیم اسراییل،
● تهدید این رژیم و نفی هولوکاست،
● نقض حقوق بشر،
● تلاش برای دستیابی به ظرفیت تولید تسلیحات هسته‌ای.

■ چرا باید چالش ایران را جدی گرفت؟
دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای:
● آثار بی‌ثبات کننده‌ای دارد،
● توازن قوا در منطقه را دگرگون می‌سازد، 
● به رقابت تسلیحاتی در منطقه دامن می‌زند،
● و دستیابی ایران به ظرفیت تسلیحات هسته‌ای تحت لوای «پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای»، آسیب جبران ناپذیری به آن پیمان خواهد زد. 
 
از سوی دیگر، 
● حکومت ایران ایدئولوژیک است،
● ایران در تاریخ معاصر خود جنگ عراق را تجربه کرده، 
● حملات موشکی و شیمیایی را شاهد بوده،
● و به همین دلیل خواهان عاملی بازدارنده است، فلذا موضوع هسته‌ای در ایران، موضوعی ناسیونالیستی است.

■ اهرم‌های غرب در برابر ایران:
بنابراین چالش دشواری است و ما هم بدون اهرام فشار نیستیم، 3 اهرم اصلی غرب عبارتند از: 

نخست، 
● بر خلاف صدام و کره شمالی، اعتبار بین‌المللی برای ایران اهمیت دارد، 
● ایران تلاش می‌کند تصوریر مشروعی از برنامه هسته‌ایش به جهان ارائه دهد،
● در نتیجه برای سازمان ملل و شورای امنیت اهمیت قائل است.

دوم، 
فراتر از پول و تکنولوژی، چیزهایی داریم که ایران به آنها نیازمند است؛ تقریبا 70 درصد جمعیت ایران زیر 30 سال است و شدیدا تمایل دارد تا با سایر جهان هماهنگ شود.

سوم، 
● بر خلاف عراق ِ صدام و کره شمالی، ایران سیستم حکومتی متکثری داشته،
● جامعه‌ ایران هم به نحو شگفت‌انگیزی باز است، 
● مراکز قدرت تعدد و متفاوتی وجود دارد. 
● حکومت به افکار عمومی بی‌اعتنا نیست.
در نتیجه، این شرایط برای ما فرصتی محسوب می‌شود تا بر بحث‌های داخلی تأثیر بگذاریم.

■ استراتژی مسیر «دو طرفه»
از 2005 تا کنون گروه 3+3 (آلمان، فرانسه و بریتانیا + چین، روسیه و ایالات متحده) مسیر دو سویه‌ی هویج و چماق را دنبال کرده‌اند.

مشوق‌ها:
● پیشنهاد مذاکره از سوی آمریکا و و شرکایش
● توافق همکاری‌های تجارتی و مشارکت در بخش استراتژیک انرژی با اتحادیه اروپا
● موافقت با تقاضای ایران برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی 
● برداشتن تحریم‌های آمریکا در برخی موارد ضرور برای ایران، مانند خرید هواپیما یا فن‌آوری ای.تی.  

تنبیه‌ها:
● افزایش فشار به ایران 
● صدور 5 قطعنامه از سال 2006
● وضع تحریم‌ توسط اتحادیه اروپا 

■ آیا این استراتژی کارآمد است؟
● مسأله «زمان» در مورد برنامه هسته‌ای ایران حائز اهمیت است، 
● آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر تداوم مشکلات فنی ایران تأکید کرده، 
● نمی‌توان ارزیابی های اطلاعاتی را علنی کرد، اما بیشتر کشورها موافقند که ایران هنوز تا ظرفیت تولید تسلیحات هسته‌ای فاصله دارد،
بنابراین فرصت برای دیپلماسی و فشار سیاسی وجود دارد. 

■ چرا همه چیز به نفع ایران نیست؟

نظر من این است که استراتژی فعلی  اثرگذار است.
همه چیز به نفع ایران نیست و از جهاتی موضع استراتژیک ایران نسبت به سال قبل تضعیف شده.

چرا؟

نخست: 
● تغییر در دولت آمریکا و تلاش اوباما برای گفت‌وگو با ایران است. مذاکره مستقیم ایران و آمریکا احتمالا بن‌بست در روابط آنها را از بین می‌برد،
● «دست گشاده» اوباما دلایل تاکتیکی مناسبی نیز دارد؛ این اقدام اوباما ایران را بر سر تنگنای سیاسی ژرفی قرا داده، 
● بیش از همه، پیشنهاد آمریکا برای مذاکره تحریم‌های بین‌المللی را تقویت کرد.

(یک سال پیش، بسیاری از اعضای جامعه جهانی قانع شده بودند که مشکل، بلندپروازی هسته‌ای ایران نیست، بلکه مسأله این است که ایالات متحده با ایران مذاکره نمی‌کند).  

دوم:
حوادث پس از انتخابات راهکارهای تازه‌ای را مطرح کرد. حکومت ایران درگیر مسائل داخلی شد و نتیجه این مساله، دشواری برای تصمیم گیری در عرصه خارجی بود.

سوم:
فشار اقتصادی فزاینده، برای نمونه:
تورم 
مشکلات صنعت نفت و گاز بر اثر تحریم‌ها، 
افزایش قیمت واردات در اثر تحریم‌ها
معضل اشتغال برای فارغ التحصیلان

■ جمع‌بندی و گام‌های بعدی
گرچه با معضل «زمان» در برنامه هسته‌ای ایران و تداوم فعالیت‌های این کشور روبروییم، اما هنوز فرصت داریم و همه چیز به نفع ایران نیست. 

هیچ کس فکر نمی‌کند که گزینه نظامی ساده خواهد بود، چرا که حمله به مواضع کاملا حفاظت شده بسیار پیچیده و خطرناک است. بنابراین نظر بریتانیا این است که ما باید استراتژی خود را دنبال کنیم. 

برای حرکت به جلو نیازمند فعالیت در 3 حوزه هستیم: 

نخست:
● ادامه دیپلماسی فعال هسته‌ای و فشار سیاسی،
● به کارگیری مسیر دو طرفه (چماق و هویج)،
● مذاکره برای صدور قطعنامه تحریمی تازه در شورای امنیت،
● اعلام اینکه پیشنهادها همچنان روی میز است و راه بازگشت وجود دارد.

دوم:
● همکاری با متحدان منطقه‌ای برای مهار نفوذ مخرّب ایران،
● افزایش بهای رفتارهای خطرناک ایران،
● تقویت روابط امنیتی با دوستان قدیمی در خلیج فارس،
● تداوم ثبات در عراق،
● پیشرفت روند صلح فلسطینیان و رژیم اسراییل که به محدودیت فضای سیاسی ایران خواهد انجامید،

سوم:
● ما باید به دفاع از حقوق بشر و آزادی‌های سیاسی در ایران ادامه دهیم،
● باید به ایرانی‌ها نشان دهیم که بیشتر نگران این موضوعات هستیم تا پرونده هسته‌ای،
● هر چه می‌توانیم باید انجام دهیم تا دسترسی ایرانیان تحصیل کرد را به اینترنت و رسانه‌ها تضمین کنیم،
● با این هدف، دولت بریتانیا به بی.بی.سی. برای راه اندازی سرویس فارسی کمک کرد.

ترجمه: رضا دانشمندی