انتقاد گلشیفته فراهانی از رژیم احمدی‌نژاد در گفتگو با نشریه آبزرور
انتقاد گلشیفته فراهانی از رژیم احمدی‌نژاد در گفتگو با نشریه آبزرور
گلشیفته فراهانی در گفتگو با آبزرور گفت، حکومت استبدادی احمدی‌نژاد هنرمندان ایرانی را تحت فشار قرار داده است.
روزنامه آبزرور چاپ لندن با گلشیفته فراهانی بازیگر مشهور سینمای ایران که مدتی است در پاریس زندگی می‌کند، گفتگو کرده است.
این بازیگر ایرانی که در فیلم‌های مطرحی چون «سنتوری»، «میم مثل مادر» و «درخت گلابی» بازی کرده، پس از بازی در فیلم «پیکره دروغ‌ها» ساخته ریدلی اسکات و حضور در مراسم فرش قرمز در هالیوود بدون حجاب، ناچار شد ایران را ترک کند.
آبزرور در گزارش خود می نویسد: گلشیفته فراهانی اکنون می‌داند که هنرمند بودن در ایران تا چه اندازه دشوار است. او در سال ۲۰۰۸ نخستین بازیگر زن ساکن ایران بود که در طی سی سال بعد از انقلاب در یک فیلم عظیم هالیوودی ظاهر شد.
گلشیفته امیدوار بود که با بازی در کنار بازیگرانی چون راسل کرو و لئوناردو دی کاپریو در فیلم پیکره دروغ‌ها که نقدی بر سیاست‌های آمریکا در خاورمیانه بود، در ایران مورد توجه قرار گیرد اما او در اشتباه بود چون وقتی به ایران بازگشت، هفت ماه بازجویی شد.
به نوشته آبزرور، حکومت ایران، گلشیفته فراهانی را به خاطر نداشتن مجوز دولتی برای بازی در یک فیلم آمریکایی مورد موآخذه قرار داد و او به مهمان دائمی وزارت اطلاعات تبدیل شد.
بر اساس این گزارش، هنگام نمایش جهانی فیلم پیکره دروغ ها، گلشیفته فراهانی در پاریس بود و نمی دانست که چه وقت می تواند به کشورش برگردد.
به نوشته آبزرور، هفته گذشته، دستگیری جعفر پناهی، کارگردان سرشناس و معترض ایرانی، خشم گلشیفته فراهانی را نسبت به نظام ایران برانگیخت، نظامی که به اعتقاد منتقدانش، قدم‌های بزرگتری در جهت درهم‌شکستن کامل آزادی بیان در این کشور برمی‌دارد.
جعفر پناهی، فیلمساز سرشناس سینمای ایران که از هواداران جنبش سبز به شمار می‌رود، نیمه شب دوشنبه هفته پیش در پی یورش ماموران امنیتی به خانه‌اش به همراه دختر و همسرش و تعدادی از دوستان سینماگرش دستگیر شد.
دختر و همسر جعفر پناهی و مهمانانش بعد از چند روز آزاد شدند، اما خود این کارگردان به همراه محمد رسول‌اف سینماگر دیگر ایرانی، همچنان در بازداشت به سر می برند.
سایت تابناک، از پایگاه‌های اینترنتی نزدیک به اصولگرایان، در بازتاب خبر دستگیری جعفر پناهی ادعا کرده بود که «جعفر پناهی به همراه دوستان و همکاران خود در حال تهیه فیلمی علیه نظام در راستای کمک به اهداف جریانی خاص بوده‌اند.»
تابناک همچنین ادعا کرده بود که «این فیلم که آقای پناهی و دوستان سرگرم ساختن آن بودند، قرار بوده برای پخش به خارج از کشور فرستاده شود.»
اما دادستان تهران بعد از دستگیری جعفر پناهی گفته بود که دستگیر شدن آقای پناهی ارتباطی با فعالیت سیاسی و سینمایی او نداشته است.
گلشیفته فراهانی در گفتگو با آبزرور درباره این موضوع می‌گوید: ما از این بابت بسیار خشمگینیم. جعفر شاید تنها فیلمسازی است که از داخل ایران هنوز حرف می زند. بیشتر فیلمسازان ایرانی حرف نمی‌زنند چون ترجیح می‌دهند کار کنند. من این را درک می کنم اما جعفر تنها کسی بود که شهامت داشت حرف بزند.
به گزارش آبزرور، گلشیفته فراهانی که وقتش را اکنون در پاریس، صرف موسیقی و فعالیت های بازیگری‌اش می‌کند، از نقش جدید خود به عنوان یک منتقد تبعیدی راضی نیست اما می گوید: این جا اسلحه بالای سرت نیست. تو می تونی آزادانه حرف بزنی.
او به آبزرور می گوید، به عنوان سفیر فرهنگی کشورش در خارج، مجبور است حرف بزند. گلشیفته فراهانی در ماه‌های گذشته، از جنبش سبز و رهبر آن میرحسین موسوی حمایت کرده است.
آبزرور می نویسد: روز گذشته فراهانی به عنوان داور فستیوال سالانه حقوق بشر به ژنو سفر کرد. وی به عنوان عضوی از نسل ایرانیانی که بعد از انقلاب متولد شده اند و از سیاست های تندروانه رژیم احمدی نژاد سرخورده‌اند، می‌گوید: اکنون زمانی فرارسیده است که ما سی سال منتظرش بودیم. ما دیگر بچه نیستیم. ما تنها حقوقمان را می خواهیم.
آبزرور در بخش دیگری از این گزارش می نویسد: فراهانی به عنوان یک بازیگر و نوازنده، در کشوری بزرگ شده که به خاطر سرکوب و خشونت گسترده دچار آشفتگی شده و او با چشم خود دیده است که چگونه دولت ایران روز به روز با کسانی که با خلاقیت هنری‌شان اعتراض می کنند، بیشتر دشمنی می‌کند.
گلشیفته فراهانی به آبزرور می گوید که فضای فرهنگی و سینمایی در دوران حکومت هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی، «نسبتا» بازتر از اکنون بوده است.
او به یاد می‌آورد که هفده ساله (یا شانزده ساله بود) که نخستین کنسرت پاپ در ایران اجرا شد اما به گفته او با روی کار آمدن احمدی نژاد، همه چیز تغییر کرده است.
گلشیفته می گوید: اگر بخواهی آنچه را که دوست داری انجام بدهی، نمی توانی کار کنی. بنابراین هنر دیگر دارد از بین می‌رود و این خواست جمهوری اسلامی است که هیچ هنر یا هنرمندی نداشته باشد و در همه سالن های سینما و موسیقی و تئاتر را ببندد.
او در ادامه حرف هایش می‌گوید: من به نقطه خاصی رسیدم که به خودم گفتم بسیار خوب، من دیگه نمی توانم اینجا بمونم. این دیگه تموم شد. درست در بهترین دوره عمر حرفه ای ام، وقتی که می توانستم هرچه را که بخواهم انتخاب کنم و نسبت به دیگر بازیگران دستمزد بالایی داشته باشم، مجبور شدم بگویم خداحافظ.
با این حال به نوشته آبزرور، گلشیفته فراهانی با اینکه در شهری زندگی می کند که با کشورش فاصله زیادی دارد اما همچنان احساس آزادی کامل نمی کند و دچار خودسانسوری است چرا که او نگران خانواده‌اش است و وقتی با آنها تلفنی حرف می زند، می داند که ماموران اطلاعات دارند به مکالمه آنها گوش می دهند.
آبزرور در پایان گزارش خود می نویسد: اما درحالی که ایرانیان هم نسل او یاد گرفته اند که امیدی نداشته باشند، گلشیفته معتقد است که جنبش سبز به زودی ثابت می‌کند که مهارنشدنی است. او می‌گوید که به جای یک انقلابی دیگر، آنها خواهان یک تحول اند و می خواهند حتی ملاها نیز در صلح و آرامش زندگی کنند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|