پاسخ علی آبادی به دادکان

پاسخ علی آبادی به دادکان

کینه علی آبادی و دادکان تمام شدنی نیست و هر بار که یکی از طرفین بخواهد اظهار نظری کند تمام سعی اش را می کند تا موضوع را به سوءمدیریت طرف مقابل نسبت بدهد و در این میان محمد دادکان همیشه دست پیش را می گیرد و از ماجراهایی پرده برمی دارد که محمد علی آبادی را در موقعیت آچمز قرار می دهد. دادکان همان اول برنامه میخ خود را محکم کوبید؛ «گفتند در بازی های آسیایی سوم می شویم و بعد گفتند چهارم می شویم. می ترسم تا زمان این بازی ها به دهم و یازدهم برسند. گفتند باید چهارم جام جهانی شویم. اگر شدند بیایند بگویند چگونه شدند.» شاید جالب ترین صحنه مربوط به نیشخندهای عادل فردوسی پور بود که گویی بالاخره توانست انتقامش را از علی آبادی بگیرد؛ تلافی همه آن بلاها و محدودیت هایی که برایش به وجود آوردند، همه آن خاطرات تلخ و اظهارنظرهای شگفت انگیز رئیس ورزش دولت نهم که برنامه 90 و عادل فردوسی پور را به سود فوتبال نمی دانست.

رئیس علی آبادی بود

«من داوری را محروم کرده بودم. اینها می گفتند بخشش و ما نمی بخشیدیم و خیلی مسائل دیگر. مثلاً شعار تیم ملی در جام جهانی را «ستارگان پارسی» انتخاب کردیم و حتی از وزارت علوم و فرهنگ و ارشاد هم تاییدیه گرفتیم اما در فاصله 10 روز مانده به مسابقات، نامه یی زدند که شعار را تغییر دهید. شبی که تیم ملی می خواست به آلمان اعزام شود و جشن پرواز بود، در این جشن پرواز، جایگاه را قرق کردند و همکاران بنده را نیز راه ندادند و اختلافات از اینجا شدت گرفت.» اینها درد دل های اولیه دادکان با مردم است که می خواهد توپ را به زمین حریف بیندازد. دادکان قرص و محکم نشسته بود و خیلی قاطع کلمات را پشت هم ردیف می کرد؛ «می گفتند دادکان می رود و یک نیروی جوانی می آید و این کار را می چرخاند. بعد ما فهمیدیم نیروی جوان تر خودش بوده و آقای کفاشیان که می خواستند این سمت را احراز کنند. یکی شان را که فیفا نگذاشت و نفر دوم هم که آقای کفاشیان بود، در اصل همان نفر اول بود با این تفاوت که فامیلی هایشان تفاوت می کرد. هدف فقط تخریب بود.»

مهندس حرف نزند

«مهندس علی آبادی نظر مساعدی در خصوص نحوه انتخاب رئیس و اعضای مجمع ندارد... فدراسیون های خارجی نباید سفارتخانه های کشورهای خارجی باشد... آقای دادکان، همکاران جنابعالی کلاً عقل و تدبیر را تعطیل کرده اند،... نیاز نیست اساسنامه تغییر کند،» اینها بخشی از پاسخ علی آبادی به دادکان درباره تغییر اساسنامه و تعلیق احتمالی است که با چنین واکنشی روبه رو می شود و البته تعلیق فدراسیون فوتبال را شامل می شود. دادکان درباره این اتفاقات جمله جالبی می گوید؛ «صحبت اخراج بنده از قبل از بازی ها بود که من اگر نشان جام جهانی را نیز با تیم ملی به دست بیاورم، دیگر نمی گذارند در فوتبال کشور باشم.» رئیس سابق به اظهار نظرهای علی آبادی در خصوص صعود به مرحله دوم جام جهانی حمله کرد و گفت؛ «اگر یک روز بخواهم سیاست های سازمان ورزش را بگویم، نقش رئیس سازمان اظهارنظر راجع به بازی های تیم ملی نیست و نقش اش، یک نقش کلان، نظارتی و هدایتی است. پشت درهای بسته، بله، اما ایشان در اذهان عمومی نمی تواند بگوید تیم ببرد یا ببازد.» تکه پرانی های دادکان تمام شدنی نیست و در هر جمله اش موضوعات را به علی آبادی ربط می دهد و البته فردوسی پور هم سعی می کند مناظره را تلطیف کند.

علی آبادی؛ حرف نمی زنم

محمد علی آبادی ماه هاست که با هیچ رسانه یی هم کلام نشده است و ترجیح می دهد سکوت کند. او دیروز در گفت وگویی اختصاصی با روزنامه اعتماد به برخی پرسش ها پاسخ داد و البته حاضر نشد توضیح اضافه یی بدهد؛ «من درباره ایشان فقط می خواهم بگویم منطق نمی بینم که در مقابل این فرد یک کلمه پاسخ بدهم.» او اعتقاد دارد؛ «درباره این شخص در حد شخصیت خودم نمی بینم که جوابش را بدهم و بگذارید مردم خودشان درباره عملکردمان و فعالیت های سازمان اظهار نظر کنند.» هر چند محمد علی آبادی گفت «اینها بحث مفصلی است و پشت تلفن نمی توان بحث کرد» اما از نحوه ادای کلمات و چگونگی پاسخ ها مشخص بود چندان از اظهار نظرهای دادکان راضی نیست و البته نمی خواهد خودش را درگیر این ماجرا کند.

صندلی ریاست یا شهرت

دادکان بالاخره حرف دلش درباره علی آبادی را می زند و نفس راحتی می کشد؛ «من و علی آبادی دعوا بر سر ریاست داشتیم. من که گفته بودم می روم و ایشان هم می خواست رئیس شود. بعد هم دیدید کاندیدا شد که رئیس شود. اگر ایشان طمعی به ریاست فدراسیون فوتبال نداشت ثبت نام نمی کرد. آقای فردوسی پور، شما وقتی رئیس سازمان هستی و مثلاً 90 هستی، سراغ 89 می روی؟ دنبال این می روی که رئیس فدراسیون هم شوی؟ دنبال ریاست کمیته ملی المپیک هم می روی؟ دنبال ورزش باستانی می روی؟» دادکان ادامه داد؛ «خودت را بگذار جای من. اگر چهار سال زحمت بکشی، موهایت سفید شود، 15 کیلو وزنت کم شود، خانواده ات زیر فشار باشند و در آلمان حکم ات به عنوان نماینده ایران لغو شود، می توانی تا ابد ببخشی؟ 15 کیلو وزنم کم شد ولی بعضی می آیند دور شکم شان را گنده می کنند.» دادکان تخت گاز افشا می کرد و البته هماوردی در مقابلش وجود نداشت. عادل هم چند جا نشان داد چندان تخصصی در حوزه مدیریت فوتبال ندارد و به کلی گویی هایی بسنده کرد اما حرف های دادکان تامل برانگیز بود، مخصوصاً صندلی ریاست فدراسیون و میل و کشش علی آبادی...

علی آبادی؛ من بی تقصیرم

رئیس سابق سازمان تربیت بدنی که نوک پیکان حمله های دادکان به سمت او بود در گفت وگوی اختصاصی اش با «اعتماد» به بخشی از این اتهام پاسخ داد؛ «بحث فدراسیون دستور رئیس جمهور بود و خودم علاقه مند به ریاست فدراسیون نبودم. مدتی هم با ایشان صحبت و خواهش هم کردم، هیچ علاقه یی به کاندیداتوری ریاست فدراسیون فوتبال نداشتم و اعتقادم این بود که باید یک فوتبالی سر کار بیاید ولی چون دستور آقای احمدی نژاد بود و برای فوتبال ارزش بسیاری قائل می شد و معتقد بود یک نفر باید از بالا مدیریت کند و به گرفتاری هایش برسد تا فوتبال ارتقا پیدا کند، به بنده چنین ماموریتی دادند و اجابت کردم.» این اظهارنظر در حقیقت پاسخ مستقیمی به اتهامات دادکان است که در برنامه 90 شهرت طلبی علی آبادی را عامل اختلافش با خود دانست و به این شکل رئیس سابق تربیت بدنی توپ را به زمین محمود احمدی نژاد انداخت. البته علی آبادی در بخش دیگری از گفت و گو شایعه کناره گیری از کمیته ملی المپیک را رد می کند؛ «نه، نمی روم و برای چهار سال در این سمت خواهم ماند.» علی آبادی و دادکان از مواضع شان کوتاه نمی آیند، شاید تنها راه رودررویی این دو باشد.

علی عالی