مقایسه شیوه مدیریتی واعظی و انصاری فرد

مقایسه شیوه مدیریتی واعظی و انصاری فرد

وضعیت امروز پرسپولیس با مربی بزرگی که هنوز به ایران نیامده بهتر است یا شرایط استقلال که یک مربی متوسط (حتی به فرض کوچک) را بالای سر خود می بیند.

به گزارش ایسنا سایت گل نوشت؛ باشگاه پرسپولیس همچنان در حال چرخیدن در یک دایره بسته است و همزمان با این چرخش بی نتیجه، مصاحبه های سرشار از امیدواری مدیرعامل پرسپولیس را می خوانیم که معتقد است پرسپولیس این فصل، هیچ شباهتی به تیم فصل قبل ندارد و هواداران پرسپولیس فقط باید منتظر قهرمانی لیگ باشند.

با ادامه این روند سه حالت تشدید می شود؛

«1- کاهش شانس موفقیت پرسپولیس

2- امیدواری انصاری فرد

3- انتقاد رسانه ها از عدم انتخاب سرمربی پرسپولیس.»

این مثلث، اضلاعش طوری کنار هم قرار گرفته اند که به طور منطقی نمی توانند با هم مثلث بسازند. مثلاً اگر طبق قواعد ریاضی مجموع طول هر دو ضلع یک مثلث بیش از ضلع سوم است، در این مثلث چنین شرایطی حاکم نیست.

همزمان با این شرایط عجیب در پرسپولیس، حضور صمد مرفاوی در راس کادر فنی استقلال هم منبع و مبنای انتقادات تندی از باشگاه استقلال و انتخاب واعظی آشتیانی است؛ انتقاداتی که برخی از آنها واقع بینانه و هشدار دهنده هستند. اینکه مرفاوی کاریزما و توان روانی و حتی فنی هدایت استقلال را ندارد، موضوع بحث خیلی از منتقدان و کارشناسان است. این وسط اما باید یک سوال مطرح کرد؛ «وضعیت حال حاضر استقلال، با یک سرمربی متوسط (حتی فرضاً ضعیف) بهتر است یا شرایط پرسپولیس با یک سرمربی بزرگ خارجی که هنوز معلوم نیست، کیست؟»

بعید است کسی این پرسش را با کلمه «پرسپولیس» جواب بدهد. استقلالی ها تحت تاثیر مشکلات مالی یا هر چیز دیگری، خیلی زود از جذب مربی خارجی منصرف شدند و نزدیک ترین گزینه را برای جانشینی امیر قلعه نویی انتخاب کردند.

پرسپولیسی ها اما پس از ناکامی شدید و «چند لایه» در فصلی که گذشت، دنبال کاری هستند کارستان و همین میل به «خودنمایی» باعث شده در دایره یی بسته گیر کنند. در واقع می توان این شرایط را در یک لحظه ویژه از بازی تصویر کرد؛ صحنه یی که یک هافبک وسط زمین بین چند بازیکن حریف گیر کرده و باید واکنشی سریع داشته باشد. در این شرایط واعظی هافبکی است که سریع توپ را به نزدیک ترین همبازی خود رسانده و از انتخاب «بهترین» گزینه خودداری کرده است.

انصاری فرد اما می خواهد هر طور شده بین مهره های حریف بچرخد و با یک پاس بلند توپ را به مهاجم تیمش برساند و او را با گلر حریف تک به تک کند. حالا باید عواقب این دو حرکت را بررسی کنیم. شاید پاسی که واعظی به «اولین» گزینه داده، تولید موقعیت عالی برای تیمش نکند، اما خطری هم متوجه تیم آنها نخواهد شد.

اما حرکت انصاری فرد یا تیمش را به موفقیتی بزرگ می رساند یا با لو رفتن توپ، یک ضد حمله خطرناک علیه تیم انصاری فرد شکل خواهد گرفت. امروز در فوتبال روی «گزینه اول، به جای گزینه بهتر» تاکید جدی می شود و دلیل تاکید هم عواقب «سنگین» انتخاب گزینه ایده آل است. واعظی راهی را انتخاب کرده که در صورت ناکامی در آن، خیلی زود می تواند جلوی ضرر بیشتر را بگیرد و صمد مرفاوی را برکنار کند. انصاری فرد و پرسپولیس اما راهی پیش گرفته اند که تقریباً بی بازگشت است و احتمالاً در صورت آغاز بد، تا پایان فصل چیزی درست نخواهد شد.

استقلال با انتخاب گزینه «اول»، وظیفه فنی تیمش را به یک سرمربی متوسط سپرده و پرسپولیس در حالی که می خواهد سنگ بزرگی را جابه جا کند، تمریناتش بدون «مسوول فنی» برگزار می شود. خب حالا دوباره سوال را مطرح می کنیم؛ «وضعیت امروز پرسپولیس با مربی بزرگی که هنوز به ایران نیامده بهتر است یا شرایط استقلال که یک مربی متوسط (حتی به فرض کوچک) را بالای سر خود می بیند؟»