چند نکته درباره داروهای ضد افسردگی
چند نکته درباره داروهای ضد افسردگی
متخصصان اظهار می دارند که مصرف داروهای ضد افسردگی یکی از بهترین راه کارها برای مقابله با افسردگی است، اما باید در نظر داشت که ما به عنوان یک مصرف کننده، چه توقعی از این داروها باید داشته باشیم.
به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، واقعیت این است که داروهای ضد افسردگی مانند آنتی بیوتیک ها نیستند که در طی چند روز، عامل بیماری زا را از بدن ریشه کن کنند. داروهای ضد افسردگی به جای ریشه کردن عامل بیماری، علایم آن را کاهش می دهند و در عین حال امکان دارد که بیمار حتی بعد از رهایی از علایم افسردگی، نیاز به مصرف دارو داشته باشد.
انجمن روان پزشکان آمریکا توصیه می کند که بیمار باید 4 تا 5 ماه بعد از بهبود علایم از داروهای ضد افسردگی استفاده کند. این کار باعث می شود تا از احتمال بازگشت بیماری کاسته شود.
برخی از بیماران ممکن است به زمان طولانی تری برای مصرف دارو احتیاج داشته باشند. افسردگی می تواند در بعضی از مواقع شبیه بیماری مزمن مانند دیابت و بیماری های قلبی باشد. در این شرایط بیمار به یک روند درمانی مداوم احتیاج دارد که به آن درمان نگهدارنده گفته می شود.
بر اساس این گزارش، طی دو دهه گذشته تعداد زیادی از داروهای جدید ضد افسردگی روانه بازار شده‌اند که تا حدودی متفاوت از داروهای قدیمی تر عمل می کنند.
یک نوع از این داروها، بازدارنده‌های انتخابی باز جذب سروتونین (SSRIs) هستند. این داروها بر روی سطح یک ماده شیمیایی در مغز به نام "سروتونین" اثر می گذارند. از انواع این ضد افسردگی ها می توان به اس سیتالوپرام، فلووکسامین، پاروکستین و فلوکستین اشاره کرد. عوارض جانبی این داروها معمولاً اندک و شدت آن ها کم است و شامل مشکلات معده، مشکلات خواب، مشکلات جنسی، سردرد، اضطراب و تغییرات وزنی هستند.
انجمن روان پزشکان آمریکا توصیه می کند که بیمار باید 4 تا 5 ماه بعد از بهبود علایم بیماری از داروهای ضد افسردگی استفاده کند. این کار باعث می شود تا از احتمال بازگشت بیماری کاسته شود.
نوع دیگری از داروهای ضد افسردگی، بازدارنده‌های باز جذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs) نام دارند.
این داروها روی میزان سروتونین و ماده شیمیایی دیگری در مغز به نام نوراپی نفرین تأثیر می گذارند و این داروها شامل دولوکستین و ونلافاکسین هستند. عوارض جانبی این داروها نیز معمولاً کم و شامل عوارضی مانند به هم خوردگی معده، مشکلات خواب، مشکلات جنسی، سردرد، اضطراب، سرگیجه و ضعف هستند.
نوع سوم این داروها شامل بازدارنده های بازجذب نوراپی نفرین و دوپامین (NDRIs) می‌باشند. این داروها بر سطح اپی نفرین و دوپامین در مغز تأثیر می گذارند. از میان این داروها می توان به بوپرولیون اشاره کرد. عوارض این دارو نیز کم شدت بوده و مشکلات خواب، سردرد و اضطراب را شامل می شود.
گروه چهارم سازنده‌های نوراپی نفرین و سروتونین (NaSSAs) هستند که عوارض این دسته از داروها شامل میرتازپین عبارت از مشکلات خواب، اضطراب، اغتشاش معده و سرگیجه هستند.
این چهار گروه جزو داروهای جدید ضد افسردگی محسوب می شوند. از جمله اولین داروهایی که در درمان افسردگی استفاده می شوند می توان به ضد افسردگی های تری سایکلیک و بازدارنده‌های مونوآمین اکسیداز اشاره کرد که هر دو در تعادل شیمیایی مغز موثر هستند.
متخصصان سعی می کنند از این داروها با حداقل دوز موثر استفاده کنند، زیرا می توانند عوارض جدی و شدیدی در بدن ایجاد کرده و با بقیه داروها و غذاهای مصرفی فرد تداخل کنند. با این وجود داروهای ذکر شده هنوز هم در بعضی موارد افسردگی به خصوص در مواردی که داروهای جدید جواب نداده‌اند، تجویز می شوند.
اگر برای مدت مناسبی به دارویی اجازه دادید تا فعالیتش را انجام دهد و باز متوجه شدید که احساس خوبی ندارید، حتما با پزشک تان مشورت کنید.
هم چنین حتما به خاطر داشته باشید که نباید هیچ دارویی را بدون نظر پزشک کنار بگذارید یا تعویض کنید. حتی اگر احساس کردید که بیماری تان کاملاً بهبود یافته است، قطع مصرف یک دارو می تواند مساوی با بازگشت افسردگی باشد.
در نظر داشته باشید که مطمئن ترین راه برای یک درمان صحیح به ویژه از نوع دارویی، مراجعه به متخصص است.