بمیرم . انگار فقط برادر من توی این دنیا جایی براش نبود . نمی دونین چقدر سخته و دل آدم به درد می یاد وقتی عزیزی رو در اثر بیماری ای از دست می دی و بعد از مدتی نه چندان دور می شنوی که داروی اون بیماری ساخته شده . به امید بهروزی همه و شفای همه بیمارها . به خصوص اونهایی که صع بالعلاج یا لاعلاج هستن . به امید شفای همشون و سلامتی همه .
البته مرگ جزوی از تقدیره آدمهاست اما بعضی از مرگ ها خیلی زود و دور از انتظاره .
درست مثل مرگ تنها برادر من تو سن 32 سالگی ( که خودش هم یه پزشک متخصص بود و تازه فارغ التحصیل شده بود و برای کمک به محرومین به دورترین نقطه ایران و دور از ما رفت ) در اثر ایست قلبی !
------------------------------------------------
روحت شاد و ایکاش بدونی که هنوز هم رفتنتو باور ندارم داداشی مهربونم. |