روزنامه خبر در صدر گزارش های خود از "هفت ساعت التهاب بعد از انفجار زاهدان" خبر داده، جام جم در تیتر اول خود از زبان رهبر جمهوری اسلامی نوشته "مردم زاهدان با حفظ وحدت دشمنان را ناکام سازند"، روزنامه جمهوری اسلامی از همین مقام نوشته "قدرت های مداخله گر در حادثه تروریستی زاهدان دست دارند" و کیهان نیز"دست خونین جاسوسان غرب در جنایت زاهدان" را در عنوان اصلی خود منعکس کرده است.
"گزارش تفریغ بودجه ۸۵ در زمان رحیمی در دیوان محاسبات تصویب شده است" تیتر اول ابرار است که از قول نامه دیوان محاسبات نقل شده، سرمایه همین گزارش را با عنوان "یک میلیارد دلار را به خزانه واریز کنید" منعکس کرده است و "اوضاع بورس به روایت رسمی" تیتر دنیای اقتصاد است.
"یک روز غمانگیز برای احمدینژاد" عنوان اصلی آفتاب یزد است، صدای عدالت همین گزارش را با تیتر "تحریف" منعکس کرده است.
"انتقاد از آرامش گورستانی کارخانه ها" به نقل از میرحسین موسوی نامزد ریاست جمهوری عنوان اعتماد است، "شان ایرانیان را روی میز مذاکره نگذاشتیم" تیتر روزنامه ایران، حیات نو "به کسی رای بدهید که صداقت دارد" را از زبان آیت الله صانعی نقل کرده است و رسالت از زبان رییس جمهور احمدی نژاد نوشته ملت ایران مظلومیت فاطمی را به تمجید قدرت های بزرگ نخواهد فروخت".
کیهان در سرمقاله خود و در پاسخ به منقدان دولت نوشته اگر این مرد آن مقدار پول را حیف و میل کرده، پس این همه پروژه استانی در شهر به شهر و روستا به روستای این ملک چگونه تأمین مالی می شود؟ یا افزایش چشمگیر حقوق بازنشستگان و کارمندان دولت که تا امروز با سیلی صورت خود را در مقابل اهل و عیال سرخ نگه می داشتند و حالا کمی رنگ به رخسارشان آمده، چگونه ممکن شده است؟ سهام عدالت و اعتبارات وسیع بانکی چگونه به مردم داده شده است؟ می توان به مردم گفت این آقا به شما "هدیه" بی موقع داده و نیتش مشکوک است- چنانکه گفته اند- اما نمی توان او را به گم و گور کردن پولی متهم کرد که بعضی مدعیان از شمارش تعداد صفرهایش هم عاجزند.
نویسنده سرمقاله کیهان افزوده تازه اگر این را هم بگویی ممکن است رندی پیدا شود و بگوید جسارتا، این مملکت که تازه پول دار نشده پیش از این هم انبان دولتیان خالی نبود. سؤال این نیست که این دولت پول هایش را کجا خرج کرده، هر که نداند مردم می دانند پول ها کجاست، بلکه سؤال این است که تا پیش از این پول مملکت کجا می رفت که چیزی از آن به فقرا و تنگدستان نمی رسید؟ شما با پول های این مردم چه کرده اید؟
ایران روزنامه دولت در سرمقاله خود با عنوان "قانونگرایی و قانونگریزی" نوشته متهم کردن دولت و شخص رئیس جمهور به قانون گریزی، برنامه سازمان یافته نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری است. اگرچه این بیان کلی و بدون ذکر مصداق، مرتب از سوی این افراد و برخی حامیانشان تکرار میشود، ولی چه بسا بتوان عمده ترین و بارزترین مصداق این انتقادات را در موضوع انحلال شوراها بخصوص شورای پول و اعتبار مشاهده کرد.
غلامحسین الهام سخنگوی دولت و وزیر دادگستری با اشاره به گفته های رجال قضائی که در مخالفت با عمل دولت سخن گفته اند نوشته بالاترین قوانین در کشور قانون اساسی است. این یک میثاق ملی است و در عین حال سندی اسلامی است که بر این اساس انحلال شورای پول و اعتبار قانونی است.
استدلال سخنگوی دولت در زمانی صورت می گیرد که دولت بر اساس مصوبه مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام موظف به بازگشائی شورای پول و اعتبار شده و چون به جای آن به تشکیل شورای مشابهی در دل کمیسیون اقتصادی دولت پرداخته، با انتقادهائی روبرو شده است.
هومان دوراندیش در مقاله ای در اعتماد به تشریح نظر تحریم کنندگان انتخابات پرداخته نوشته برخی از تحریم کنندگان، نفس شرکت در انتخابات را نوعی گناه سیاسی می دانند و معتقدند معنای اصلی رای دادن تایید ساختار قدرت موجود است. با این همه در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری، برخلاف دوره پیشین، طبل تحریم طبلی است که نفیر چندانی از آن برنمی خیزد.
نویسنده اعتماد اظهار نظر کرده که عملکرد دولت فعلی به گونه یی بوده است که هواداران سیاست تحریم انتخابات، برخلاف همیشه، ترجیح می دهند سکوت کنند؛ چرا که آنها متهم به ایفای نقش قابل توجه در به قدرت رساندن محمود احمدی نژاد هستند. مشاهده عینی پیامدهای نامطلوب تحریم انتخابات در سال 84، پاره یی از تحریم کنندگان را نیز به تجدید نظر اساسی در تجویزهای سیاسی خویش واداشته است، به گونه یی که اکنون ناگزیرند چرایی حمایت خویش از مهدی کروبی را توجیه کنند.
آفتاب یزد در صفحه اول خود عکس هائی از دیدار شش سال پیش محمد خاتمی رییس جمهور ایران با همتای فرانسوی خود چاپ کرده تا نشان دهد که بر خلاف گفته محمود احمدی نژاد، رییس جمهور فرانسه نه بر بالای پله های کاخ الیزه، بلکه در پائین پله ها با آغوش باز در انتظار محمد خاتمی ایستاده بوده است در حالی که محمود احمدی نژاد گفته است که از دیدن این صحنه تحقیرآمیز غمگین شدم.
سردبیر آفتاب یزد در سرمقاله خود با عنوان "صحنه های غم انگیز دیگر هم بود" به سفر محمود احمدی نژاد به امارات اشاره کرده که موجب شده تا ادعاهای آنان در مورد جزایر ایرانی ادامه یابد، یا خواستار گشودن سفارت مصر شدن و بی اعتنائی قاهره به آن، نامه نوشتن به باراک اوباما رییس جمهور منتخب آمریکا و پنج ماه بی اعتنائی او، گفتگوی تلفنی و تشکر از رییس جمهور هند و هفته بعد از آن رای هند علیه ایران در هیات مدیره آژانس بین المللی انرژی اتمی .
در ادامه این مقاله آمده راستی شنیدن این خبرهای پشت هم آیا میتواند موجب غمگینی یک ایرانی شود یا تبلیغات چند ماه قبل در خصوص دعوت رئیس جمهور ایران به اجلاس سران عرب در قطر که تکذیب نخست وزیر آن کشور را به دنبال داشت؟ نظر آقای رئیس جمهور در خصوص بند ضد ایرانی قطعنامه سران شورای همکاری خلیج فارس که ساعاتی بعد از حضور احمدینژاد در آن اجلاس صادر شد، چیست؟
علی مزروعی در سرمقاله سرمایه با استناد به آمار بانک مرکزی نوشته درآمد دولت از نفت و گاز در چهار سال گذشته ۲۸۳ میلیارد دلار بوده در حالی که هزینه های ارزی دولت نهم ۲۰۰ میلیارد دلار می شود. خوشبینانه این است که ما به التفاوت این دو رقم به «حساب ذخیره ارزی» واریز شده باشد اما عدم شفاف سازی از سوی دولت در این باره به بهانه محرمانه بودن اعلام رقم این حساب و انتشار اخبار و اطلاعات غیررسمی درباره مانده منفی این حساب، جای خوشبینی باقی نگذاشته است.
به نظر این روزنامه نگار اقتصاددان رییس دولت فعلی که خود مبدع شعار شفاف سازی معاملات نفتی و افشای مافیای نفتی است نه تنها نتوانسته ازمابه التفاوت ۸۳ میلیارد دلاری گزارش قانع کننده ای به افکار عمومی و پرسشگران بدهد بلکه از حل «معمای یک میلیارد دلار» گم شده در گزارش دیوان محاسبات نیز عاجز مانده و با نامه نگاری و اظهارات مبهم بر دامنه این معما در جامعه افزوده است.
دنیای اقتصاد در سرمقاله خود نوشته مهم ترین کاری که نامزدهای انتخابات باید انجام دهند این است که سایه همیشه پایدار یک گروه کوچک به نام مدیران دولتی را از سر شهروندان دور نگهدارند و اجازه دهند میلیونها ایرانی در فضایی رقابتی و سالم برای کسب و کار و معیشت خویش برنامهریزی کرده و فعالیت کنند.
به نظر محمد صادق جنان صفت عمیقترین درهای که شهروندان ایرانی را به کار حرام خواری میکشاند، اقتصاد دولتی است کاندیداهای ریاستجمهوری میتوانند و باید صراحتا اعلام کنند برای تضعیف و نابودی شر اقتصاد دولتی که راه را برای کسب روزی حلال، شغل آبرومند و کسب پایدار هموار میکند، چه برنامه عملی دارند. هر وعدهای جز این اگر داده شود، تمنای ایرانیان را برآورده نخواهد شد.
مرتضی کاظمیان در مقاله ای در اعتماد با اشاره به شعارهای مردم علیه دولت هنگام شکست هفته قبل تیم فوتبال پیروزی نوشته وقتی دولت ، از ورزش (و به طور مشخص، فوتبال) به مثابه ابزاری برای بسط استیلای خویش سود می جوید، اگر سوار شدن بر موج احساسات و علایق ورزشی مردم در مقاطعی، تثبیت کننده اقتدار و ضامن تداوم سیطره در بلوک قدرت است، در آن صورت باید منتظر بود که با شکست پرسپولیس مردم به دولت اعتراض کنند.
در ادامه مقاله اعتماد آمده در چنین روز و وضعی، دیگر پنهان شدن و سکوت بی فایده است، چنان که سانسورهای صدا و سیما و جلوگیری از پخش صدای اعتراض و شعارهای انتقادی تماشاچیان در ورزشگاه نیز بی حاصل است. خبر وقایع رخ داده به قدر لازم در رسانه های مستقل و منتقد و نیز سایت ها و شبکه های رادیویی و تلویزیونی و ماهواره یی بازتاب داشت. و این، همان پاشنه آشیل دولت های اقتدارگرا در عصر ارتباطات و فناوری اطلاعات است.
|