رئیس سازمان تربیت بدنی موفق به کسب جایزه جهانی ورزش و محیط زیست نشد. محمد علی آبادی رئیس سازمان تربیت بدنی در بخش ساخت و ساز ورزشی کاندیدای جایزه بین المللی محیط زیست شده بود و متاسفانه نتوانست جزء برندگان این جایزه باشد. قابل ذکر است تنها برنده ایرانی این جایزه (البته در سطح منطقه یی) مدیرکل پیشین تربیت بدنی سیستان و بلوچستان با اجرای یک پروژه درختکاری وسیع در زمین های غیرقابل کشت اطراف یکی از مجموعه های ورزشی آن استان بود. با این اوصاف پس از عدم موفقیت معاون رئیس جمهور این پرسش به وجود می آید که آیا علی آبادی در عرصه های وسیع تر که رقابت به شدت دشوارتر است می تواند حضور یابد یا نه؟ علی آبادی معاون رئیس جمهور قصد دارد یکی از کرسی های کمیته ملی المپیک جهان را به دست آورد. او از سوی رئیس شورای المپیک آسیا به عنوان یکی از اعضای کمیته بین المللی المپیک معرفی شده است.
پاسخ این سوال را دبیرکل کمیته ملی المپیک می دهد؛ «تصور می کنم می توانیم برای این کرسی رایزنی کنیم و در انتظار نتایج مثبت و به دست آوردن این موقعیت باشیم. در این خصوص یک گام بزرگ برداشته شده است و آن حمایت شیخ احمد رئیس شورای المپیک آسیا است که ایران را در رسیدن به این جایگاه پیش خواهد انداخت و به روند فعلی سرعت خواهد بخشید.» بهرام افشارزاده دبیرکل کمیته ملی المپیک در خصوص میزان شناخت کشورهای جهان و مقامات عالی رتبه ورزش این کشورها از علی آبادی توضیح می دهد یکی از تاثیرگذارترین موضوعات برای اخذ رای در مجامع بزرگ ورزشی از جمله کمیته بین المللی المپیک همین مساله شناخت است؛ «برای تحقق این مساله ما هماهنگی های لازم را انجام داده ایم تا رئیس کمیته ملی المپیک کشورمان در تمامی اجلاس های بین المللی ورزشی و همچنین بازی ها و مسابقات بزرگ حضور داشته باشند و در حاشیه این رویدادها نشست هایی با مسوولان ارشد حاضر با هدف افزایش تعاملات و تقویت روابط فی ما بین برگزار شود.» اما مشکل اساسی رئیس سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک برای حضور در اجلاس های بین المللی و ایجاد روابط بین المللی مساله زبان است. علی آبادی تسلط کامل به زبان های خارجی (علی الخصوص انگلیسی ندارد) به همین خاطر نمی تواند به روابط خود با چهره های ارشد ورزشی جهان توسعه دهد. افشارزاده در همین ارتباط می گوید؛ «در برخی ملاقات های رسمی، ایشان طبق عرف معمول باید زبان فارسی صحبت کنند اما برای سایر نشست ها و سخنرانی ها نیز تدابیری اندیشیده شده و برای ایشان معلم زبان گرفته ایم تا به زبان انگلیسی هم مسلط شوند.» ظاهراً مشکلات رئیس کمیته ملی المپیک به زبان ختم نمی شود. او برای کسب چنین جایگاهی در کمیته بین المللی المپیک به پشتوانه سیاسی محکمی نیاز دارد و باز هم جای سوال باقی می ماند که علی آبادی با کدامین پشتوانه سیاسی قصد دارد در این عرصه جهانی حضور پیدا کند؟ افشارزاده در این باره معتقد است ابتدا کسب چنین کرسی به همین سادگی تحقق نمی یابد و قطعاً غیرقابل باور است. ثانیاً بدون شک پروسه شناخت فراگیر یک مقام در سطوح بین المللی ورزش، زمانبر و دشوار است. ثالثاً موضوع پشتوانه سیاسی علی آبادی در دوره های قبل در مورد فائزه هاشمی هم مطرح بود؛ «خواست سامارانش برای عضویت فائزه هاشمی در IOC موید همین موضوع بود ضمن آنکه ایشان سوابقی هم در حوزه ورزش داشتند و تا حدودی در سطوح بین المللی شناخته شده بودند اما به هر حال ما تمام توان مان را برای تحقق این مهم (در مورد علی آبادی) بسیج کرده ایم تا برای دومین بار پس از انقلاب، یک ایرانی صاحب کرسی کمیته بین المللی المپیک شود.»
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|