چند نکته :
1- انتخاب مایلی کهن به سرمربی گری تیم ملی انتخابی اشتباه و همچنین آمیخته با مسائل غیرفوتبالی بود (درست مثل انتخاب علی دایی که البته سهم مسائل غیرفوتبالی در انتخاب علی دایی خیلی شدیدتر و بیشتر بود )
2- ادبیات مایلی کهن در نامه ای که نوشت بسیار زشت و به دور از شان یک مربی شناخته شده بود - این در حالی بود که آقای مایلی کهن چند روز پیش از حرکات بازیکنان و تماشاگران چلسی و لیورپول به عنوان الگو یاد کرده بود ولی در نامه ای که ایشان نوشتند ، نشان دادند که هیچ الگوبرداری از مربیان بزرگ دنیا نکرده اند .
3- فحاشی ( شامل رکیک ترین فحش ها ) تماشاگران تیم محبوبم استقلال به آقای مایلی کهن بسیار زشت و به دور از شان تیم بزرگی مثل استقلال بود ( البته فرقی نمیکنه تیم بزرگ باشه یا کوچیک ! )و تا حدودی به آقای مایلی کهن بابت عصبانی بودن باید حق داد .
4- آقای مایلی کهن کاملا آگاه هستند که اوضاع فوتبال و وضعیت فرهنگی ایران نسبت به 12 سال پیش خیلی فرق کرده ، ولی برایشان یک مقدار سخت است که ادبیات مذهبی 12 سال پیش خود را کنار بگذارند . (البته خیلی از ویزگیهای مذهبی گذشته شان که باعث بدبینی جامعه فوتبالی به ایشان بود را کنار گذاشته اند ) .
5- چه بخواهیم چه نخواهیم مایلی کهن هم اکنون سرمربی تیم ملی کشورمان هست ، پس حداقل برای 3 بازی باقی مانده هم که شده ازش حمایت کنیم تا از اندک شانس باقی مانده مان برای صعود به جام جهانی استفاده کنیم . |