سقوط فوتبال ایران در همه زمینه ها ادامه دارد و این بار در رده بندی تیم های ملی جهان، فوتبال ایران خود را در یک جایگاهی پایین تر نسبت به گذشته اش می بیند. دیروز تازه ترین رده بندی ماهانه تیم های ملی جهان از سوی فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) اعلام شد و ایران با 11 پله سقوط نسبت به ماه گذشته در رتبه 53 جهان قرار گرفت که این رتبه بدترین جایگاه ایران در 9 سال اخیر رده بندی فیفا به شمار می رود. فیفا براساس عملکرد کشورها در بازی های ملی این رده بندی را تنظیم و منتشر می کند و شکست خانگی ایران مقابل عربستان عامل اصلی این سقوط فاحش محسوب می شود. براساس قوانین، اهمیت بازی های رسمی از جمله دیدارهای مقدماتی جام جهانی به مراتب بیشتر از بازی های دوستانه است و پیروزی در بازی های کم اهمیت مقابل کنیا و کویت نتوانست شکست در برابر عربستان را جبران کند و مانع سقوط ایران در رده بندی تیم های ملی شود. ایران در شرایطی در رتبه 53 جهان قرار گرفته که در بین آسیایی ها پس از استرالیا، ژاپن و کره جنوبی چهارمین تیم قاره است و بسیاری از تیم های نه چندان مطرح آفریقایی و امریکایی از جمله گابن و هندوراس را بالاتر از خود می بیند. قرار گرفتن در چنین رتبه پایینی یک افت قابل توجه برای فوتبال ایران محسوب می شود چرا که در دهه اخیر ایران همواره در رتبه های به مراتب بالاتری حضور داشته و حضور چندانی در رتبه های پایین تر از 50 را تجربه نکرده بود.
اوج گیری با مایلی کهن، رکوردشکنی با برانکو
رده بندی فیفا از سال 1993 شروع شد. در آن سال ها با توجه به عملکرد ضعیف ایران در بازی های آسیایی 1994 و تعطیلی نسبی تیم ملی پس از ناکامی در هیروشیما ایران در آن سال ها معمولاً در رتبه های پایین تر از 50 جولان می داد و حتی به رتبه های سه رقمی هم رسید. بدترین جایگاه ایران در ژوئن 1996 بود که ایران در رتبه 122 جهان قرار گرفت. از آن به بعد بود که با شکل گیری مجدد تیم ملی و نتایج خوبی که ایران با مربیگری محمد مایلی کهن گرفت، صعود ایران شروع شد. ایران در سال 96 رتبه های پایین تر از 100 را رها کرده و پیشروی اش به مکان های بالاتر آغاز شد و از اواخر سال 97 خود را به مکان های بالاتر از 50 رساند. اما بهترین دوران ایران در رده بندی فیفا در زمان مربیگری برانکو ایوانکوویچ رقم خورد. ایران در بین سال های 2004 تا 2006 معمولاً در بین 25 تیم برتر جهان حضور داشت و آگوست 2005 در بهترین جایگاه خود در تاریخ رده بندی فیفا یعنی پانزدهم قرار گرفت. البته از سال 2006 و پس از تغییر قوانین رده بندی فیفا ایران به یکباره به رتبه چهل و پنجم سقوط کرد. در زمان مربیگری قلعه نویی در تیم ملی، معمولاً ایران در رتبه هایی بین 30 تا 50 نوسان داشت و هرگز از چهل و پنجم پایین تر نیامد و از سی و دوم بالاتر نرفت. علی دایی هم تیم ملی را در رتبه چهل و یکم تحویل گرفت و در رتبه 53 تحویل داد. دلیل اصلی اینکه ایران در سال های اخیر هرگز نتوانست دوباره در جمع 30 تیم برتر جهان قرار بگیرد این است که فدراسیون فوتبال کمیت را در اولویت قرار می دهد نه کیفیت را. پیروزی برابر تیم های ضعیف آن هم در دیدارهای دوستانه نمی تواند چندان ایران را در این رده بندی بالا بکشد و کسب نتیجه در دیدارهای مقدماتی جام جهانی و رویارویی با تیم هایی که در رده بندی فیفا در مکان های مناسبی قرار دارند، حائز اهمیت است. در شرایطی که بسیاری از مقامات سازمان تربیت بدنی و فدراسیون فوتبال ایران را یکی از قطب های فوتبال جهان معرفی می کنند و ایران را از جذب دانش روز دنیا بی نیاز می دانند، چگونه می توانند قرار گرفتن در رده 53 جهان و چهارم آسیا را توجیه کنند، این نکته هم فراموش نشود که امارات و کره شمالی دو حریف ایران در گروه دوم جهان حتی در جمع 10 تیم برتر آسیا و 100 تیم اول جهان هم دیده نمی شوند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|