دِ لامصبا لااقل تو این شبای سرد در مسجد ها رو باز کنین

دِ لامصبا لااقل تو این شبای سرد در مسجد ها رو باز کنین

دو سه شب پیش دیر وقت از سر کار برمیگشتم خونه… فلکه دروازه قوچان که از تاکسی پیاده شدم همه مغازه ها بسته بودن و هوا هم به شدت سرد بود به طوری که با کاپشن و ژاکت بازم خودم رو لکه کرده بودم و سردم بود! از دور فلکه تند تند به سمت خونه میرفتم که دیدم توی فرو رفتگی یک در مستعمل یه نفر روی زمین خوابیده و کیسه ای هم روی خودش کشیده! حتی نتونستم تصورش رو هم بکنم که جای اون شخص باشم …! 

تند تند رفتم به طرف خونه … داخل خونه که شدم سریع یک پتو برداشتم و اومدم بیرون … دور فلکه که رسیدم یه لحظه گفتم نکنه اشتباه کنی و اونی که لُکه شده ادم نباشه! کیسه رو زدم کنار دیدم یه تکونی خورد اما سرش رو بلند نکرد … گفتم بیدارش نکنم … پتو رو انداختم روش و برگشتم خونه…توی راه با خودم فکر میکردم در مملکت اسلامی یکی باید بشه صادق محصولی و یکی هم اینجوری چُمباتمه بزنه توی این خشکه سرما و کنار خیابون شب رو صبح کنه! بنیاد مستضعفان باید تبدیل بشه به یک غول اقتصادی و مستضعفین بیاید اینجوری سگ لرزه بزنن! دِ لامصبا لااقل دره مسجد ها رو باز کنین تا این ادما لااقل شبا سرما نخورن! مگه مسجد خانه خدا نیست؟ فقط بلدین توی مسجد ها هی چلچراغ اویزون کنین و هی گلاب بپاشین؟ مسجد فقط به درد نماز خوندن میخوره و مجلس ترحیم و شاشیدن اون موقعی که تو خیابون زور به ادما میاد؟ دِلعنتی ها بذارین تو این زمستونی این بی خونه ها دغدغه اینکه شب کجا بخوابن رو نداشته باشن …! 

 ای خدایی که روزی چند بار از ما اعتراف میگیری که بگیم تو پاکی! تو بزرگی! لا الله الا الله … نیست بجز تو خدایی … تو قادری …تو صابری … تو رحمانی! تو رحیمی … باز کن دره خونه ات رو ای رحیم! باز کن خدا… بازکن! نذار این اشرف مخلوقاتت شب تا صبح بلرزه از سرما! این شب های سرد مهمون کن این بیچاره ها  رو به ذره ای گرما اگر رحیمی …اگر رحمانی… اگر هستی!!

منبع : وبلاگ تلخ نوشته های یک مشهدی