کیا جورابچیان : من دلال نیستم

کیا جورابچیان : من دلال نیستم

چشمان کیا جورابچیان که روی صندلی ویژه ورزشگاه امارات، استادیوم خانگی توپچی ها نشسته از شادی برق می زند. روبین فن پرسی گل اول تیمش را زده و همه چیز مطابق میل آرسنالی ها پیش می رود. «فوتبال همین است.»

«کیا» میهمان اختصاصی برای تماشای بازی آرسنال- پورتو در چارچوب مسابقات لیگ قهرمانان اروپا بود و برای دیدن مسابقه تیم مورد علاقه اش در جایگاه ویژه حضور داشت.

از زمانی که پسر بچه بود به آرسنال علاقه داشت؛ همان دورانی که همزمان با انقلاب ایران از ایران رفت. در سال های پس از آن آرام آرام وارد حیطه تجارت شد و عمده فعالیت هایش هم واسطه گری های مختلف در بازار فروش نفت، بازار بورس و سهام و حتی در دوره یی در انگلیس در کار خرید و فروش ماشین بود. در همان سال های زندگی اش در انگلیس بود که برای نخستین بار جرقه خرید سهام یک باشگاه به ذهنش خطور کرد اما این چیزی نبود که از عهده او برآید. به جایش کیا جورابچیان راه دیگری را پیدا کرد که داخل تشکیلات فوتبالی شود و باشگاه برزیلی کورینتیانس را انتخاب کرد و به واسطه آشنایی اش با چند تاجر برزیلی راهی امریکای جنوبی شد تا در پشت پرده سیستم مدیریتی باشگاه برای نقل و انتقالات بازیکنان به این تیم کمک کند. داستان های پیچیده مالی او در برزیل باعث شد پلیس فدرال پرونده هایش را دنبال کند و در نهایت به او اتهام فساد مالی و رشوه خواری را بزند. دادگاه های زیادی علیه او برگزار و تمام حساب های بانکی اش مسدود شد. اما در تمام مدت او با کمک وکلای زبردست و خبره یی که داشت تلاش کرد بی گناهی اش را در دادگاه اثبات کند و هرگز اتهام تبانی و فساد مالی را در فوتبال برزیل نپذیرفت. اما در نهایت نامش به عنوان یکی از مهم ترین و بزرگ ترین دلال های فوتبالی که زیرپوستی تبانی های بی شماری در ترانسفر بازیکن به باشگاه های مختلف انجام می داد، سر زبان ها افتاد.

هنگامی که خاویر ماسچرانو و کارلوس تبس کورینتیاس را به مقصد وستهام ترک کردند خیلی ها متوجه قدرت و نفوذ جورابچیان حتی در فوتبال جزیره هم شدند. در ابتدا اما ماجرا چندان مهم به نظر نمی رسید چرا که دو بازیکن جوان و نه چندان سرشناس از یک تیم نه چندان معروف برزیلی به تیمی در انگلیس آمده بودند که در اولین فصل بازگشتش به لیگ برتر در مکان نهم جدول ایستاده بود. اما این معامله آینده خوبی داشت. خیلی زود روسای وستهام متوجه شدند این دو بازیکن آرژانتینی چیزی فراتر از بازیکنان معمولی خودشان هستند، قرارداد قرضی آرژانتینی های وستهام بدون هیچ تبصره و قانون محکمی بسته شد و وستهام حقی بابت واگذاری شان نداشت. از سوی دیگر باشگاهی که در راس اولیه مسوولیت فروش این دو بازیکن را به عهده داشت کورینتیانس نبود، کمپانی های «مدیا اسپورت»، «MSI» و آژانس «GSA» به ریاست کیا جورابچیان حق واگذاری و فروش آنها را به عهده داشتند و در این میان وستهامی ها بدون اینکه هیچ منفعتی عایدشان شود فقط نقش یک واسطه بدون سود را در این میان بازی کردند. با نقض قوانین لیگ برتر مسوولان وستهام هم با اتحادیه فوتبال و آژانس نقل و انتقالات درگیر شدند چرا که خاویر ماسچرانو راهی لیورپول شد و این برخلاف قوانین فوتبال باشگاهی انگلیس بود، چرا که هیچ تبصره و قانونی در متن قرارداد ماسچرانو و تبس مبنی بر اینکه باشگاه وستهام حق فروش بازیکنان آرژانتینی اش را دارد، وجود نداشت. در آوریل سال 2007 آنها معادل 5/5 میلیون پوند جریمه شدند و کیا جورابچیان هم علیه آنها شکایت کرد. این دو بازیکن آرژانتینی متعلق به آژانس MSI وی بودند و به همین دلیل تمام مذاکرات و توافقات نقل و انتقال آنها به هر باشگاهی باید مستقیماً زیر نظر جورابچیان انجام می شد.

رئیس باشگاه وستهام بارها و بارها اعلام کرد جورابچیان را هرگز بابت مشکلات به وجود آمده برای باشگاهش نمی بخشد، در حالی که تمام شواهد و مدارک علیه آنها بود، کیا جورابچیان معتقد بود هیچ کار اشتباه و غیرقانونی انجام نداده.

سوال همیشگی کیا در کوران مشکلات این بود؛ «سوال من این است که چرا که ما در قبال این قراردادها و اتفاقات مسوول هستیم؟ چرا ما در برابر آنچه برای وستهام رخ داده مسوولیت داریم. هیچ کس به این سوال پاسخ نمی دهد چرا که آنچه من و گروه همکارانم انجام دادیم به هیچ عنوان غیرقانونی و برخلاف شرایط لیگ برتر نبود. ما دو بازیکن خودمان را که به شکل قرضی در تیمی دیگر بازی می کردند، به دو باشگاه دیگر واگذار کردیم.

ضمن اینکه قراردادمان هم با وستهام قرارداد قرضی بود و همه اینها در مفاد تفاهمنامه یی که امضا کردیم وجود داشت. من مسوول ثبت قرارداد وستهام با لیگ برتر نیستم. من مسوول ثبت قرارداد کارلوس تبس در منچستر یونایتد با لیگ برتر هم نیستم. این به باشگاه و افرادی که در آن مشغول به کار هستند، مربوط می شود. ما فقط یک معامله تجاری انجام دادیم. نسبت به آنچه امضا شده اطمینان کامل دارم و می دانم هیچ مشکلی نبود. از کارنامه و سوابق بازیکن تا تمامی اسناد و مدارک همگی قانونی بودند، ضمن اینکه آنها خودشان هم پس از بررسی ها متوجه شدند همه چیز قانونی انجام شده است.»

جورابچیان با قاطعیت تمام به حرف هایش ادامه داد؛ «حرف های مرا بپذیرید. اگر ما در «MSI» کاری را برخلاف قوانین موجود انجام داده بودیم، مطمئن باشید به شدت تحت فشار قرار می گرفتیم. اما دقت کنید در طول این مدت هرگز مورد پیگرد قانونی قرار نگرفتیم چرا که تمام فعالیت هایمان درست و اصولی بوده. کمپانی سه گانه ما همه چیز را روی روال قانونی انجام داد و همین مساله هم توسط نمایندگان لیورپول و منچستریونایتد پیگیری و تایید شد.»

اما شاید بتوان نیمی از گفته های جورابچیان را نیز در این ماجرا پذیرفت، اگرچه قوانین لیگ برتر این مجوز را به ماسچرانو و تبس هم داده بود که به شکل قرضی به شمال لندن ملحق شوند اما از سویی همین مساله مشکلات مالی را نیز شامل می شد که این از عهده مسوولان فوتبال جزیره خارج بود. در زمان امضای قرارداد این دو بازیکن آرژانتینی، مسوولان لیگ به این اطمینان رسیده بودند که قراردادها در زمانی به امضا رسیده که هیچ کدام از این بازیکنان نمی توانستند به باشگاه دیگری واگذار شوند و در نهایت این لیورپول و منچستر بودند که در اولین مزایده فروش این دو ستاره جوان آرژانتینی برگ برنده را در دست گرفتند.

اگر بخواهیم از یک بعد دیگر به این ماجرا نگاه کنیم، می بینیم به علت منافات داشتن قوانین عرفی فوتبال جزیره با شیوه شرکت هایی مثل MSI، نگرانی مسوولان فوتبال در انگلیس همین عدم کنترل مستقیم روی بازیکنان در فصل نقل و انتقالات است؛ اینکه مدیران باشگاه نمی توانند مستقیم با بازیکن طرف صحبت و قرارداد باشند و به این شیوه باید با مالکان اصلی، کسانی مثل کیا جورابچیان و همکارانش به توافق برسند.

کیا جورابچیان هم می پذیرد ممکن است این شیوه مدیریتی بازیکنان در کشورهایی مثل انگلیس که باشگاه هایشان غالباً مالکان بیلیونر و سرشناس دارند با مشکلاتی اینچنینی روبه رو شود؛ «من نمی گویم رفتارها بد است یا شیوه مدیریتی اشتباه است، اما خب این احتمال وجود دارد که به شما بگویند ناجوانمردانه عمل می کنید، انگلیسی ها می گویند این شیوه در فوتبال انگلیس جواب نمی دهد. خب شاید انصافاً چنین باشد. پس بهتر است با چنین شرایطی پروژه های اینچنین متوقف شود.»

این مساله فقط برای انگلیس دردسرساز است و جورابچیان همچنان مدیریت و هدایت کمپانی اش را به عهده دارد، هنوز در حیطه ورزش سرمایه گذاری می کند و به دنبال کشف استعدادهای جوان است. آنها بازیکنان کمپانی شان را به باشگاه های دیگر قرض می دهند و قراردادهایشان را طبق روال همیشگی می بندند؛ «این مدل تجارت فوتبال در امریکای جنوبی کاملاً پذیرفته شده، ضمن اینکه در سراسر اروپا هم همین شیوه تا امروز قابل قبول بوده است.

ما روی یک بازیکن سرمایه گذاری می کنیم و آن را به باشگاهی دیگر قرض می دهیم. حالا اگر آن باشگاه به این نتیجه رسید که بازیکن مورد نظر به اندازه کافی برایش مفید است، خب می تواند آن را بخرد. اگر بخواهد آن را واگذار کند خب ما خودمان این کار را انجام می دهیم، اما بسیاری از باشگاه ها نمی خواهند چنین ریسکی را بپذیرند، خب پس این ما هستیم که خطرپذیری می کنیم و با سرمایه گذاری روی بازیکن مسوولیت همه چیز را می پذیریم. درنتیجه باشگاه فقط هزینه قرض گرفتن بازیکن را می پردازد. اگر هم در آن باشگاه موفق نباشد باز هم همه چیز برای ما باقی می ماند. ما در امریکای جنوبی تجارت می کنیم و این تجارت را در سطح اروپا هم گسترده کرده ایم و به جرات می گویم این تجارت واقعاً سودآور است.»

اتحادیه فوتبال انگلیس علیه کیا جورابچیان و شرکتش اقامه دعوی کرده است. «FA» معتقد است از آنجایی که جورابچیان در فعالیت های دلالی و نقل و انتقالات در فوتبال دخالت مستقیم ندارد، درنتیجه به شکل قانونی و رسمی هم نمی تواند معاملات و قراردادهای نقل و انتقال را فسخ کند.

«من یک دلال فوتبال نیستم و هرگز هم در نقش یک وکیل یا دلال کار نمی کنم. آژانس بازرگانی خیلی متفاوت با دلالی است. ما تجارت و بازیکنان را با حق و حقوق شان آشنا می کنیم. به آنها پیشنهاد می کنیم برای رشد و پیشرفت بیشتر چه کارهایی انجام دهند و همه این کارها تماماً حرفه یی و قانونی است. وکلای زیادی برای ما کار می کنند. حتی دلال های ریز و درشت زیادی با ما و MSI در ارتباط هستند، اما من شخصاً دلالی بازیکن نمی کنم.»

کمپانی جورابچیان در کنار این، مشاور باشگاه های فوتبال هم هست و به روسای باشگاه ها پیشنهاد خرید بازیکنان جوان و باآتیه فوتبال جهان را می دهد. اما از طرفی هرگز نام سهامداران و شرکای آنها فاش نمی شود، این چیزی است که «کیا» خود علناً به آن اعتراف می کند.

او هنوز طرفدار آرسنال است. هنوز هم دوست دارد به شکلی وارد تشکیلات توپچی های اماراتی شود. تماشاچی اختصاصی بازی های اروپایی این تیم است ولی لیگ برتر او را دوست ندارد، اگرچه «کیا جورابچیان» کسی نیست که بخواهد به سرعت به همه خواسته هایش برسد. او عادت دارد با برنامه ریزی به همه اهدافش برسد. شاید آرسنال هم در تیررس اهدافش باشد. هیچ کس نمی داند پشت نگاه های نافذ او چه می گذرد.