این فوتبال ، این مدیرعامل

این فوتبال ، این مدیرعامل

سابقه آشنایی من با مهندس واعظی آشتیانی برمی گردد به اردیبهشت سال 1381. من دبیر کل جامعه اسلامی دانشجویان بودم و ایشان در انتخاباتی سرنوشت ساز تازه به عضویت شورای اسلامی شهر تهران درآمده بود. آنگونه که خاطرم هست در اوان کار شورای شهر در خصوص انتصابات دکتر احمدی نژاد در شهرداری تهران اختلافاتی بروز کرد که ما به حسب ادای تکلیف دینی و سیاسی! نیاز دیدیم رایزنی های هدفمندی را برای سرپوش گذاشتن بر اختلافات شورای امید! آغاز کنیم . یادم می اید اولین نفری که به درخواست ما جواب مثبت داد همین اقای واعظ بود . من بودم و دوست مسبوق اقای سائلی. جلسه در اتاق جلسات ستاد شورای سابق هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی برگزار شد. واعظ امد و پس از سلام اسلحه کلت کمری خود را از پشت کمرش در اورد و روی میز گذاشت!! خودش هم برای ما که حسابی جا خورده بودیم با گفتن پوزش، توضیح داد که برای حفاظت از جان شان به انها اسلحه داده اند. و چون سنگین است  . . . . بماند که ان روز چگونه گذشت ولی من از او تصویر یک آدم خوشحال و هیجان زده از موقعیت تازه در ذهنم ماند!
 
شب قدر که خبر انتصاب او به تیم استقلال محبوب را شنیدم ناخوداگاه برافروخته شدم . آنقدر که عهد کردم تندترین مطلب ممکن را برایش بنویسم و سوابق رفتاری و عملکردی اش را برملا! کنم. شاید کارم به نود عادل و کمیته انتظامی!! هم می کشید ولی عزم بر افشاگری داشتم. از سوابق سیاسی او ، نحوه رشدش و عضویتش در شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی تا فعالیتش در ستاد دکتر لاریجانی و عقایدش در مورد دکتر احمدی نژاد و  سلوک فردی اش. . . .واقعا برایم آدم های داغ متناسب با زمان! پذیرفتنی نیستند.                                                                                                  
خداوند متعال رحم کرد که شب قدر فرصتی برای نوشتن نیافتم و بعد هم حیف دیدم این تندنامه مانع خوانده شدن "تشکیلات مقدس است" شود. اندکی که از آتش غضب! کاسته شد فکری به سرم خطور کرد که صرف نظر از خصوصیات فردی امثال او که هیچ وقت مقبول من نبوده است، چرا باید از انتصابش در تیم فوتبال استقلال ناراحت باشم. او انصافا لایق این سمت است. از این پس دایم او را در رسانه ها خوهید دید. دایم بلوف های آنچنانی فوتبالی خواهد زد . چند برابر فتح الله زاده بمب می ترکاند. در کمال خونسردی با هوچی گری های مصطفوی مقابه می کند. لابی شدیدی برای پیش برد کارهای تیمش خواهد کرد. در تمام صحنه های بحرانی تلاش برای اثبات مدیریتش خواهد کرد. و اقتداری از جنس پسند فوتبالی ها ایجاد خواهد کرد. موفقیت ها را به مهندس علی آبادی و مهنس زری بافان تقدیم می کند. من که از الان برای دعواهایش با عادل لحظه شماری می کنم. و مهم ترین خصوصیتش اینکه در بدترین شرایط کم هم نمی اورد! بنابرین هرچند کوتاه، مدیریت فوتبالی او را مثبت پیش بینی می کنم. و به جد معتقدم در اینده خبرهای خوشحال کننده تری در مورد پیشرفت او خواهیم شنید.
 
در این فوتبال دکتر قریب ها و کاشانی ها محکوم به عزلت اند. این فوتبال یکی مثل مهندس واعظی آشتیانی آب زیر کاه و مصطفوی بلوف زن می خواهد. 

منبع : وبلاگ سه الف