سهل انگاری در تکمیل پل و مرگ شهروند قزوینی

سهل انگاری در تکمیل پل و مرگ شهروند قزوینی

پنج شنبه گذشته شهروندان قزوینی درزیر پل تازه ساخت بلوار آیت ا... خامنه ای این شهربا جسد مرد میانسالی روبرو شدند که همانند ده ها مورد مشابه، جان خود را بر سر اهمال مجریان پرگو و کم فروش گذاشت.ماجرا بسیار تاسف برانگیز ودرعین حال تامل برانگیز بوده است،مرد میانسالی؛ نیمه شب و در تاریکی خیابانی پرتردد اما خاموش، تصمیم به عبور ازعرض خیابان می گیرد غافل ازاینکه حد فاصل خیابان ساخته شده بر روی پل ،بدون هیچ حفاظ ونرده ای و یا حتی علامت هشداردهنده ای ،رها شده است و در نتیجه عابر به خیال آنکه پا را بر روی زمین می گذارد در چشم به هم زدنی از ارتفاع 5-6متری سقوط می کند وبا صورت به زمین می خورد .

سرانجام این عبور مرگ آفرین از خیابان نیزهمان صحنه دلخراشی بود که روزبعد در برابر چشمان کنجکاو مردم قرارمی گیرد.(نکته تاسف بار دیگر آنکه لحظاتی پیش از نوشتن این مطلب به محل حادثه رفتم و در کمال تعجب مشاهده کردم که با وجود گذشت ۲۴ ساعت از وقوع این حادثه تلخ هنوز حفاظ یا علامت هشدار دهنده ای برای جلوگیری از تکرار آن در محل تعبیه نشده است).در این گونه مواقع، طبیعی آن است که مرگ یک انسان - خاصه آنکه بسیار ارزان و ساده اتفاق بیفتد - باعث تاثروتاسفی شدید و نیزمجازات مقصرین باشد اما این روزها تماشا یا حتی روایت اینگونه صحنه ها برای مردم ما چندان مایه تعجب نیست زیرا متصدیان امربه خوبی عادت کرده اند که در محاسبات کلان ،چندان وقعی به اینگونه حوادث نگذارند؛ هرچه باشد این روزها پاک کردن صورت مساله جز ساده ای از رفتار مجریان امرگردیده است و چندان دشوار نیست که اگر هواپیمایی سقوط می کند تقصیر را به گردن خلبان بیاندازیم و اگر تعدی و تجاوزی به حقوق دیگران صورت می گیرد، تمام کاسه کوزه ها را بر سر قربانی بد دل و ناراحت بشکنیم همچنانکه اگر سستی و بی کفایتی متوجه فلان مسوول شود می توان ریشه مشکلات و ناکارآمدی ها را به نحوی به ناف مدیران قبلی بست و کاررا یکسره کرد.

فلان مسوول شورای شهر قزوین که با ادعای ارزشمداری و اصلاح امور به شورا رفته است اکنون چندان دغدغه شهررا ندارد و به تقلید نعل به نعل از آنانی که بی کفایتی خود را با افشاگری ، زهد فروشی و عوامفریبی پنهان می کنند مشکلات اینچنینی شهر را رها می کند و به تحسین فلان نماینده اصولگرایی می پردازد که افتخارش وکیل الدوله بودن است .فرمانداری که اینگونه مواقع باید از خود حساسیتی نشان بدهد و با ده ها مورد تخلف و اهمال برخورد کند و برای مشکلات عدیده این شهر تدبیری بیاندیشد ،ظاهرا به رصد موارد دیگری از بی دینی و پرونده سازی مشغول است و شاید هم حق با آنها باشد زیرا وقتی که تمام استان به شکل یکدست ملک طلق یک طیف خاص در می آید ،چه جای نگرانی است واصلا چرا باید متعرض بی مسولیتی فلان پیمان کار یا فلان مجری شهر شد وقتی همه چیز جفت وجوراست، طایفه هزار فامیل در استانداری بی دغدغه مشغول رتق و فتق امور است و دوربین های سیما ی محلی نیز از هرآنچه موجب شکایت مردم است به نفع همفکران خود حماسه می سازند .

مردی در یک شب تاریک به سادگی عبوراز یک خیابان ،از عرض زندگی شیرین خود عبور می کند و پا به دنیایی دیگر می گذارد.خیابانی که مجریان و متصدیان ساخت آن ،خود را حتی به رعایت اصول اولیه وحفاظتی یک طرح موظف نمی بینند و درخلاء نگاه هایی که به جای نظارت بر کار انها به پرگویی و مقدس نمایی خود مشغولند ،به راحتی به روزهای ساکت وآرام بعد ازحادثه ای چنین دلخراش می اندیشند.شهرآرام است و کشورهم همینطور و همه چیز همان طوری پیش می رود که باید برود .

تریبون ها اما همچنان با آمارهایی که معلوم نیست بر اساس کدام داده ها به چنین نتایج «دولت پسند»ی رسیده اند در برابر مردم ردیف می شوند واگر انتقادی هم صورت بگیرد کار با چند فحاش و کفن پوش و البته چند ورق شب نامه و پرونده سازی سرهم می آید .الگوی جالبی است این معجزه هزاره سوم و در این میان چه توصیه ای می توان کرد جز اینکه اگر گام بر می دارید،آن را با احتیاط بر زمین بگذارید و اگر شد اصلا این گام را بر زمین نگذارید زیرا معلوم نیست میان محاسبه شما ازفاصله پای خود تا سطح زمین با آن محاسبه ای که مسوولان اجرایی این شهر نابسامان  انجام داده اند، تناسبی وجود داشته باشد!