امپراتوری روم خطر ابتلا به ایدز را افزایش داده است

امپراتوری روم خطر ابتلا به ایدز را افزایش داده است

ژن رومیان در بخش گسترده ای از اروپا پراکنده است

پژوهشگران فرانسوی ادعا می کنند که احتمال کمتری وجود دارد مللی که زمانی تحت فرمانروایی امپراتوری روم بودند، نوعی از ژن را دارا باشند که در مقابل ویروس اچ آی وی از آنها محافظت کند.

بر اساس گزارس نشریه نیو ساینتیست این ملت ها عبارتند از انگلیسی ها، فرانسوی ها، یونانی ها، و اسپانیایی ها.

اما برخی دیگر از پژوهشگران می گویند که این تفاوت مربوط به حوادث بزرگ دیگری مثل شیوع طاعون خیارکی یا آبله است.

این نظریه که رومی های اشغالگر چیزی با خود آورده اند که احتمالا روی ژن های اروپاییان امروزی تاثیر گذاشته، توسط محققان دانشگاه پرووانس ارائه شده است.

آنها می گویند که فراوانی این ژن با تغییر مرزهای این امپراتوری هزارساله ارتباط نزدیک دارد.

در کشورهایی مثل اسپانیا، ایتالیا، و یونان که مدت بیشتری در درون مرزهای امپراتوری روم قرار داشتند، فراوانی ژن سی سی آر- دلتا 32 که تا حدی در برابر اچ آی وی ایجاد مقاومت می کند، بین صفر تا 6 درصد است.

در کشورهایی مثل آلمان و انگلستان کنونی که در لبه این مرز قرار داشتند، درصد فراوانی این ژن بین 8 تا 11 و در کشورهایی که به تسخیر روم در آمده بودند، این رقم بالاتر است.

بیماری لژیونرها

با این حال محققان بر این باور نیستند که این اختلاف ژنتیکی ارتباطی با زاد و ولد سربازان رومی و زنان این مناطق داشته باشد. تاریخ نشان می دهد که این اتفاق خیلی گسترده نبوده و ارتش های اشغالگر ممکن بود از هر جای امپراتوری باشند، نه فقط از ایتالیا.

در عوض آنها می گویند که رومی ها احتمالا نوعی بیماری با خود آوردند که افراد دارای ژن سی سی آر- دلتا 32 نسبت به آن آسیب پذیر بودند. این نظریه با این واقعیت که چرا برخی این ژن را دارند و برخی ندارند، سازگار است.

پژوهشگران دانشگاه لیورپول می گویند که این گونه ژنتیکی احتمالا در برابر اپیدمی های مختلف و همچنین طاعون سیاه (اپیدمی طاعون خیارکی که کل اروپا را در سال های ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۰ میلادی دربرگرفت) ایمنی ایجاد کرده بود.

به گفته محققان دانشگاه لیورپول این بیماری ها که بسیاری از آنها روده ای بودند، برای افراد فاقد این ژن کشنده بودند و باعث شدند که فراوانی این ژن از یک در 20 هزار نفر به حدود ده درصد اروپا برسد.

دانشمندان همچنان در حال تحقیقات بیشتر برای دستیابی به شواهدی محکمتر برای اثبات این نظریه اند.