دوشنبه ۱۷ دی ۱۳۸۶ - ۰۷ ژانویه ۲۰۰۸
در باب بی تفاوتی علی کفاشیان به اتفاقات فوتبال ایران
مردی که می خندد». این بهترین توصیفی است که می توان از علی کفاشیان داشت. مردی که در شش ماه گذشته هر وقت فدراسیون فوتبال به زمین سخت خورده تنها به یک لبخند ملیح اکتفا کرده. شبی را که او در ارتباط مستقیم با عادل فردوسی پور در نود با خنده از اشتباه خودش در عقد قرارداد با خاویر کلمنته حرف زد، به یاد بیاورید یا روزی را که در کنفرانس خبری فدراسیون فوتبال خبرنگاران بحث کج خلقی علی دایی را در تیم ملی پیش کشیدند و او گفت؛«اگر دایی عصبی باشد، به جایش من همیشه می خندم.» کفاشیان «همیشه» می خندد. حتی در روزی که دبیرکل کمیته ملی المپیک بود و تیم المپیک از مقدماتی المپیک 2008 آتن حذف شد، باز هم کفاشیان خندیده بود؛«اشکالی ندارد. چهار سال بعد صعود می کنیم.»
او شادترین رئیس تاریخ فدراسیون فوتبال است و حتی بزرگ ترین فاجعه های مدیریتی هم نمی تواند لبخند را از روی لب های او محو کند. وقتی علی دایی به خاطر بی انضباطی علی کریمی را از تیم ملی خط زد، او در جایگاه رئیس فدراسیون فوتبال با لبخند گفت؛«این تصمیم آقای دایی بود» و زمانی که دایی ماجرای کنار گذاشتن کریمی را به گردن فدراسیون انداخت او با لبخند اصلاح کرد؛«این تصمیم ما بود.»
متاسفانه هنوز هم این بازی تمام نشده تا کسی نفهمد کریمی به خاطر حرف های تند علیه فدراسیون محروم شده یا بابت مصدومیت از تیم ملی خط خورده یا در پروسه جوانگرایی علی دایی دیگر جایی در تیم ملی ندارد. کفاشیان حتی در روزهای سخت تر هم خم به ابرو نیاورده. رئیس کمیته مبارزه با دوپینگ فدراسیون فوتبال فاش می کند؛«حکم محرومیت دو ساله فرهاد کاظمی از اتاقم در فدراسیون فوتبال دزدیده شده» و رئیس کمیته انضباطی هم از دخالت مدیران فدراسیون در احکام انضباطی برای حمایت از سپاهان و چند تیم دیگر پرده برمی دارد. ولی این اتفاقات تکذیبیه فدراسیون فوتبال را به دنبال نداشت و با وجود گذشت یک ماه آقای کفاشیان سکوت شان را نشکستند.
کفاشیان می خندد حتی به بزرگ ترین ابهامات فدراسیون فوتبال. قابل هضم نیست شما رئیس فدراسیون فوتبال باشید و در فاصله کمتر از یک ماه مانده به 15 مرداد(روزی که سازمان لیگ برای آغاز لیگ برتر سال آینده انتخاب کرده) ندانید لیگ برتر چه روزی آغاز می شود. اگر تصور می کنید لیگ در آن روز آغاز می شود باید بدانید تیم ملی در آن روزها در اردوی اسپانیا است و از سوی دیگر مسابقات فوتبال غرب آسیا هم از بیستم مرداد به میزبانی تهران آغاز می شود. البته معضل اصلی زمان آغاز مسابقات لیگ برتر نیست. ابهام بر سر زمان پایان مسابقات لیگ برتر است. تیم ملی باید در فاصله شهریورماه تا خرداد سال بعد، هشت بازی در مسابقات مقدماتی جام جهانی انجام دهد. چند بازی دوستانه برای تیم ملی هم در برنامه ریزی فدراسیون دیده می شود. به این لیست حضور چهار تیم از لیگ برتر در لیگ قهرمانان را هم اضافه کنید. حالا با این وضع دیگر حتی نمی توان به برگزاری یک نیم فصل تا خردادماه سال آینده امید داشت. با وجود این کفاشیان در هیات رئیسه فدراسیون با کاهش دو تیم از جمع هجده تیم لیگ برتر مخالفت می کند؛ مخالفتی که سمبل بی تدبیری در فدراسیون فوتبال است. به دنبال نشانه های دیگری از بی تدبیری کفاشیان در فدراسیون هستید؟ شما را باید به کمیته مبارزه با دوپینگ فدراسیون فوتبال ارجاع بدهیم که تنها در شش ماه اخیر سه بازیکن از لیگ برتر را به خاطر دوپینگ محروم کرده. مطمئن باشید اگر تست دوپینگ این تعداد بازیکن با این فاصله زمانی کم در هر جای دیگر دنیا مثبت از آب درمی آمد، فوتبال آن کشور با بحران روبه رو می شد، اما در ایران نه تنها کسی این موضوع را جدی نمی گیرد که حتی علی کفاشیان در توصیف آن با لبخند می گوید؛«انشاءالله دیگر بازیکنان دوپینگ نمی کنند.»
فدراسیون فوتبال تاسف بارتر از آن چیزی که تصورش را کنیم مدیریت می شود. اگر دو سال پیش به خاطر برکناری رئیس فدراسیون از سوی رئیس سازمان تربیت بدنی، فوتبال ایران در آستانه تعلیق بود، در چند ماه گذشته نه تنها فردی از سوی سازمان تربیت بدنی به ریاست فدراسیون رسیده که حتی رئیس سازمان تربیت بدنی در انتخاب سرمربیان تیم های لیگ برتری دخالت می کند و مدیران آنها را برکنار می کند.
برکناری حبیب کاشانی از پرسپولیس و فسخ اجباری قرارداد استقلال اهواز با فیروز کریمی که هر دو به خاطر حرف نشنوی آنها از رئیس سازمان تربیت بدنی اتفاق افتاد، می تواند مثال خوبی برای این داستان باشد. جالب اینجاست که در این اتفاقات عجیب علی کفاشیان به عنوان بانفوذترین مدیر فوتبال کمترین نقشی را در حمایت از فوتبال ندارد. هر کسی با تماشای سبک مدیریتی کفاشیان آرزوی بازگشت محمد دادکان به فدراسیون را می کند. کسی که با فشار زیاد سازمان تربیت بدنی برای انجام دو بازی رفت و برگشت در فینال جام حذفی 85، آنقدر مقاومت کرد تا برکنار شد.
البته اگر به دی ماه سال گذشته برگردیم می فهمیم که وقتی رئیس سازمان تربیت بدنی انتخابات را برای ریاست کفاشیان سمت و سو می دهد، قطعاً کفاشیان هم باید در دوران حضورش در فدراسیون فوتبال خودش را با سیاست های سازمان همسو کند. شاید پشت لبخندی که او همیشه بر لب دارد هم این واقعیت تلخ نهفته باشد؛ حقیقتی که از یک نمایش خیمه شب بازی در فوتبال ایران خبر می دهد. در این بین کاش قوانین بین المللی با حضور رئیس سازمان تربیت بدنی در ریاست فدراسیون مخالفت نمی کرد تا دیگر همه کارگردان اصلی فوتبال را روی صحنه ببینند اما متاسفانه سرنوشت فوتبال ما با این سناریو رقم خورده؛ سناریویی که اگر با حذف ایران از مسابقات مقدماتی جام جهانی همراه باشد می توان در پرده آخر آن لبخند کفاشیان را تصور کرد که می گوید؛«عیبی ندارد، انشاءالله چهار سال دیگر.»
| sha.pesar - قطر - دوحه |
کفاشیان که کاره ای نیست....دکوره...... همه کاره علی آبادیه که نمیدونم از کدوم علی آباد هنوز نیامده احمدی نژاد گذاشتش همه کاره ....داستان انتخاب مادام العمر! علی دایی به جای قطبی هم کار علی ابادیه ....بنده خدا اینجوری میخاد بگه من هیج کاره ام و مسوولیت هیج شکستی گردن من نیست .... به هر حال ..حالا 4 سال دیگه نشد هم طوری نیست بیخیال 8 سال دیگه بازم نشد 12 سال دیگه...جام جهانی که تموم نمیشه (: (: |
جمعه 14 تیر 1387 |
|
| king_irooni - ایران - سربندر |
sha.pesar - قطر - دوحه
خوشحالم که همه از پشت پرده خبر دارن واقعا\" این یه واقعیته که کفاشیان مترسک خیمه شب بازی علی ابادیه ، نمی دونم که چرا فیفا مانع دخالت نمیشه ؟؟ البته من یه شخصیت بسیار مخرب و موذی و نوچه اصلی علی آبادی رو نگفتم و اون شخص کسی نیست بجز >>> کیومرث هاشمی موذی و پاچه خوار بزرگ |
شنبه 15 تیر 1387 |
|