ساعت مچی راز قتل پزشک میانسال را برملا کرد

ساعت مچی راز قتل پزشک میانسال را برملا کرد

مرد سرایدار که با انگیزه سرقت یک پزشک را به قتل رسانده و جسدش را مثله کرده بود در پی بازجویی های مکرر جرمش را پذیرفت.

روز چهارم تیرماه زمانی که زنی با مرکز فوریت های پلیسی شهرستان نظرآباد تماس گرفت و از غیبت چهار روزه همسرش خبر داد ماموران بلافاصله وارد عمل شدند. آنان که می دانستند مرد مفقود شده یک پزشک میانسال است و مطب وی در خیابان اشرفی اصفهانی قرار دارد به سرعت به محل موردنظر رفتند و پس از ورود به ساختمان متوجه شدند بوی تعفن تمام محوطه را فرا گرفته است. از این رو با کسب دستور قضایی در مطب را شکستند و وارد آنجا شدند. آشفتگی مطب ظن پلیس را نسبت به این موضوع که علی- پزشک مفقودشده- به قتل رسیده است قوت بخشید اما در نگاه اول اثری از جنازه یافت نشد تا اینکه ماموران با گشودن در کمد دیواری دو کیسه پلاستیکی مشکی رنگ پیدا کردند که داخل آنها اعضای بریده شده جسد علی پنهان شده بود. کارآگاهان جنایی که از طریق گزارش همکاران خود از واقعه مطلع شده بودند پس از حضور در مطب به بازرسی دقیق و موشکافانه پرداختند و یک ساعت مچی یافتند که بند آن بریده شده و از دست صاحبش افتاده بود. این ساعت بنا به گفته اهالی ساختمان متعلق به مرد سرایدار بود. به این ترتیب اکبر درست در همان دقایقی که در حال بستن ساک خود برای فرار از مهلکه بود به دام افتاد و بازداشت شد. وی هنگامی که در پلیس آگاهی پشت میز بازجویی نشست با اصرار اتهام قتل را انکار کرد اما پذیرفت جسد علی را مثله کرده است. اکبر گفت؛ دو روز قبل وارد مطب دکتر شدم و جسد وی را دیدم. هراس از این موضوع که قتل به گردن من بیفتد سبب شد به فکر خارج کردن جنازه از آنجا بیفتم برای همین جسد را مثله کردم.این ادعاها در حالی مطرح شد که پزشکی قانونی نیز زمان فوت پزشک را حدود دو روز قبل از کشف جنازه اعلام کرد. هر چند گفته های مرد سرایدار با واقعیت تطابق داشت اما تمامی شواهد نشان می داد وی فقط پرده دوم از سناریوی جنایی را بازگو کرده و درباره بخش اصلی واقعه به دروغگویی و کتمان حقیقت می پردازد. به این خاطر بازجویی های مکرر از اکبر ادامه یافت و کارآگاهان وی را در مسیری قرار دادند که اعتراف به قتل تنها راه چاره او بود. متهم هنگامی که علاوه بر جرم مثله کردن جسد کشتن پزشک را نیز پذیرفت واقعه را این طور شرح داد؛ شامگاه اول تیرماه بود که به همراه دکتر مشغول تماشای بازی فوتبال شدم. پس از اتمام مسابقه علی برای استراحت به اتاق خودش رفت همان موقع بود که وسوسه سرقت وسایل قیمتی داخل کشو و کمدهای دکتر مرا تحریک کرد با کلیدهایی که از تمامی اتاق های مطب داشتم به جست وجو در آنجا بپردازم. تا ساعت 30/6 صبر کردم و سپس وقتی وارد اتاق علی شدم و اطمینان یافتم وی غرق در خوابی عمیق است یک چوبدستی بزرگ برداشتم و چند ضربه به سر وی زدم و او را در همان حال که خواب بود به قتل رساندم. بعد از آن با سرقت اشیای قیمتی در مطب را قفل کردم و به اتاقک خودم بازگشتم. تا دو روز وارد قتلگاه نشدم و روز سوم تیر وقتی برای بررسی اوضاع به آنجا رفتم دیدم جنازه فاسد شده است. برای اینکه بتوانم جسد را از آنجا خارج کنم باید ابتدا آن را قطعه قطعه می کردم. هدفم این بود که پیکر علی را در جایی مناسب دفن کنم یا به آتش بکشم اما از مثله کردن آن وحشت داشتم. سرانجام ساعت 3 بامداد روز بعد در حالی که برای به دست آوردن شهامت مقدار زیادی ماده مخدر شیشه مصرف کرده بودم به مطب بازگشتم. اندام علی را بریدم و در پنج کیسه نایلونی قرار دادم. کیسه اول را داخل قنات آب انداختم، دومی را در اطراف روستای حسن آباد و سومین کیسه را نیز در جاده های خاکی روستای رضاآباد رها کردم اما چون اطراف ساختمان شلوغ شده بود از خارج کردن بقایای جسد ترسیدم و بقیه کارم را به شب موکول کردم البته فرصت این کار را به دست نیاوردم.در ادامه تحقیقات هنگامی که افسران بازجویی از اکبر خواستند درباره آلت قتاله توضیح بدهد. وی گفت؛ چوبدستی را به همراه رختخوابی که دکتر در آن خوابیده بود و همچنین البسه یی که شب قتل به تن داشتم در بیابان های اطراف محله های سیدجمال الدین و رسالت به آتش کشیدم.