امروزه میدیا و در راس ان تلویزیون و رادیو به عنوان یکی از مهمترین ابزار برای اثبات وجود دمکراسی در یک جامعه شناخته میشوند. کسانی که امروز ادعا میکنند در ایران ازادی بیان و دمکراسی وجود دارد باید به این نکته اساسی توجه داشته باشند که فقدان یک میدیای ازاد و مردمی که انعکاس دهنده ایده و عقاید مردم در زمینه ها و امور گوناگون زندگی مردم است در ایران شدیدا به چشم میخورد. در صورتی که در کشورهای ازاد و دمکرات چون امریکا و اروپا میدیا در نهایت استقلال و ازادی بیان نظرات مردمی را به جامعه و سیاستمداران خود انعکاس میدهند چون در غیر اینصورت راهی برای ادامه بقا ندارند اگر اهتمام و توجه مردم را میخواهند باید برای مردم هم کار کنند. اما در ایران چون رادیو و تلویزیون نیازی به جلب توجه مردم و پاسخگویی به ان نمیبیند پس برایشان فرقی هم نمیکند که مردم از ان راضی باشند یا نه.
یادم میاید زمانی که علیقلی خدا بیامرز در وزارت پست و تلگراف و تلفن سمتی داشت و همزمان در تلویزیون هم برنامه ای اجرا میکرد برای کاری رفته بودم پیشش زمانی که صحبت از کارش در صدا و سیما شد به من در ان روز گفت . نقش و اهمیت صدا و سیما از نظر هییت حاکمه از نقش ارتش و سپاه بالاتر است و بهایی که به ان میدهند به هیچ ارگان دیگری نمیدهند و از همین روست که حتی خامنه ای هم برخلاف انکه رییسش ر ا انتخاب مبکند حق دخالت در امور انرا ندارد و سیاستهایش بصورت دیکته شده از پشت پرده میاید.
در یکی از جلساتی که شورای عالی امنیت ملی در مورد بحث ماهواره داشت یکی از سران در ان جلسه گفته بود زمانی که مردم بتوانند تصاویر ماهواره ای را براحتی در نقاط مختلف کشور بگیرند و ببیند انروز روزیست که ما باید جول و پلاسمان را جمع کنیم و برویم پی کارمان. |