نگاه فنی به شانزده تیم یورو ۲۰۰۸

نگاه فنی به شانزده تیم یورو 2008

یورو 2008 جنگ تاکتیکی 16 مغز متفکر فوتبال اروپا است؛ مغزهایی که در کمتر از یک هفته مانده به آغاز این تورنمنت بزرگ بین اعداد و ارقام پرسه می زنند و وسواس شان به نهایت خود می رسد. گروه C با حضور ایتالیا و فرانسه و مربیانی چون دونادونی از مکتب فوتبال مدرسه کوورچانو و ریمون دومنک استاد مسلم 1-3-2-4 می تواند بیشترین جذابیت را پدید آورد. البته بخش بیشتری از این جذابیت برای آنانی است که دوست دارند درس فوتبال بگیرند و دیدی تاکتیکی به مسابقات داشته باشند. شاید جدال ایتالیا و فرانسه حتی کسالت آور هم شود اما مسلماً پهنه یی خواهد بود از ایده ها و تاکتیک های ناب فوتبال مدرن اروپا. تیم های دیگر یورو هم هرکدام مربیانی بزرگ در اختیار دارند. ویکتور پیتورکا، گاس هیدینک، لوئیس آراگونس و بقیه همه و همه دیگر به علم بودن فوتبال پی برده اند و مقابل آن سر خم می کنند و همین امر باعث می شود جدا از شوت ها و پاس ها و تکل ها یورو 2008 سرشار از اعداد و ارقامی شود که روی کاغذ می آیند و سرنوشت جنگ های اروپا را تعیین می کنند. امروز نگاهی داریم به تاکتیک ها و استراتژی های شانزده تیم حاضر در یورو 2008.

گروه C


فرانسه

فرقی نمی کند که ریمون دومنک با 2-4-4 محبوب خود بازی کند یا رو به سیستم 1-3-2-4 بیاورد، قوانین بازی فرانسوی ها در زمین دست نخورده می ماند. اصول بازی فرانسوی ها بر مبنای بستن گوشه های زمین، اجازه دادن به حریف برای پیشروی به زمین خودشان، خسته کردن حریف و بعد ضدحمله است. عجیب نیست که خود دومنک هم در دوران بازیگری در دهه های 70 و 80 یک مدافع قدرتمند بود. دو شکست آنها مقابل اسکاتلند در دور مقدماتی یورو نشان داد فرانسوی ها وقتی قرار باشد حمله کنند و خط دفاعی مستحکم حریف را به هم بریزند به مشکلات زیادی برمی خورند.

هر تیمی که در یورو مقابل فرانسه بازی می کند باید همان الگوی اسکاتلند را پیش بگیرد. با افزایش تعداد بازیکنان در خط دفاعی و میانی باید فضا را از فرانسوی ها گرفت، بال های آنها را بست و با پرس سنگین فضا و نه پرس توپ آن هم در نیمه زمین خودی عملاً یک ضدتاکتیک بزرگ به دومنک زد. در این شرایط می توان از حداقل فرصت ها استفاده کرد. البته نوشتن این تاکتیک ساده است ولی عمل به آن بسیار دشوار. الکس مک لیش و اسکاتلند بهترین نمونه عمل کردن به این تئوری بودند. مثل همه تیم های دیگری که کاتناچو را در عالی ترین حد خود اجرا می کنند، فرانسوی ها هم وقتی توپ را در اختیار دارند و پیش می تازند خطر کمتری برای حریف دارند تا وقتی بدون توپ هستند. یک آمار جالب می گوید آنها از زمانی که دومنک در سال 2002 رهبری تیم را به عهده گرفت هرگز در بازی که پیش افتاده اند شکست نخورده اند. اگر دومنک این تورنمنت را هم بخواهد با 2-4-4 پیش ببرد، کهنه سوارانی چون پاتریک ویرا و کلود ماکلله بهترین گزینه ها برای دو هافبک دفاعی هستند و جلوی آنها فرانک ریبری و فلورن مالودا می توانند نقش دو بال، البته نه بال کلاسیک، را بازی کنند. هرچند مالودا این فصل در چلسی نتوانست بازی های خوبی ارائه دهد، اما او استاد تغییر فاز از دفاع به حمله است و وقتی فرانسه توپ را در اختیار ندارد حرکاتش واقعاً از نبوغ خاصی برخوردار است. ریبری هم که اصلاً زاده شده است که مدافعان حریف را سردرگم کند و جلوتر از این دو هم گزینه اول صددرصد تیری آنری است. کنار آنری یا آنلکای باتجربه بازی خواهد کرد یا پدیده فوتبال فرانسه یعنی کریم بنزما. اگر هم دومنک تصمیم بگیرد 1-3-2-4 بازی کند یکی از مهاجمان قربانی می شود و ریبری و سیدنی گوو می توانند جای خود را به عنوان مهاجم سایه و سپر تهاجمی راست با هم عوض کنند.

هلند

برای کسی که در مکتب فوتبال آژاکس رشد کرده مسلماً 3-3-4 نهادینه شده است. اما مارکو فان باستن چند ماه پیش اعلام کرد علاوه بر این سیستم هلندی قصد دارد تاکتیک هایش را برای 1-3-2-4 هم آماده کند تا در صورت لزوم به این سیستم روز فوتبال اروپا روی بیاورد. البته این تصمیم تنها از سوی فان باستن گرفته نشد بلکه خیلی ها از جمله ادوین فان درسار، رود فان نیستلروی و کلارنس سیدورف به مربی خودشان توصیه کردند برای مقابله با تیم های حریف 1-3-2-4 را فراموش نکند. فان باستن اعتقاد دارد زوج های هماهنگ خط میانی اش که به عنوان هافبک های دفاعی مدرن بازی می کنند، یعنی جووانی فان برونکهورست، دمی دزوئه، دنی لاندزات و هدویگ مادورو استحکام زیادی به سازمان دفاعی تیمش بخشیده اند و این کار را برای مدافعان مرکزی آسان تر می کند. البته برای استفاده از سیستم 1-3-2-4 دو هافبک میانی باید فوق العاده آماده و باتجربه باشند و سوال اصلی درباره تیم ملی هلند هم همین جا پیش می آید که آیا فان برونکهورست و دزوئه چنین خاصیتی دارند یا نه. به عکس در مورد خط حمله هلند هیچ شکی نیست و فان باستن کار بسیار دشواری برای تعیین 11 مرد اصلی خود خواهد داشت. فان درفارت، اسنایدر، ابراهیم آفلای، روبن فان پرسی هرکدام به تنهایی می توانند برای یک تیم مهره یی کلیدی به حساب بیایند و برای 3-3-4 بازی کردن ایده آل ترین انتخاب های ممکن هستند. تازه فان باستن درک کویت و رایان بابل را هم دارد که یک فصل زیر نظر رافا بنیتس در لیورپول به عنوان سپرهای تهاجمی سیستم 1-3-2-4 بازی کرده اند و می توانند بیشترین بازده را در این پست ها داشته باشند. برای پست مهاجم هدف هم رود فان نیستلروی همچنان یکی از آماده ترین مهاجمان اروپا به شمار می آید و ذخیره او هم کلاس یان هونته لار جوان است که آینده بسیار درخشانی در پیش دارد. با همه اینها فان باستن مشکل همیشگی مربیان هلند را دارد و آن بی نظمی تاکتیکی نارنجی پوشان و میل آنها برای جمع شدن در مرکز زمین است و نهایتاً نقطه ضعف بزرگ هلند را باید در خط دفاعی این تیم جست وجو کنیم. یوریس ماتیسن و ویلفرد بوما در بازی های دوستانه هلند به خصوص مقابل اتریش فوق العاده ضعیف بودند و ماریو ملشیوت و تیم دکلر هم مدافعان کناری کاملاً متوسطی هستند و همین باعث می شود نتوان هلند را یک مدعی جدی برای فتح یورو نامید. تنها امید آنها در سیستم دفاعی حضور دروازه بان فوق العاده یی چون ادوین فان درسار است.

ایتالیا

مربی آتزوری در مسابقات مقدماتی یورو بارها سیستم تیمش را عوض کرد. «ال دونادون» بازی ها را با 2-4-4 کلاسیک آغاز کرد بعد به 3-3-4 و 1-5-4 روی آورد. دونادونی تحت تاثیر 1-3-2-4 لوچانو اسپالتی در چند بازی هم ایتالیا را با این سیستم به میدان فرستاد و این در حالی است که وسوسه 1-4-1-4 مارچلو لیپی که با آن آتزوری را قهرمان جام جهانی کرد هم از سر او بیرون نمی رود. این خاصیت ایتالیایی ها است که فوق العاده تاکتیک پذیر هستند و دست مربی شان را برای امتحان استراتژی های ممکن باز می گذارند. ایتالیا در آخرین بازی مقدماتی که حکم مرگ و زندگی را برای آنها داشت با 3-3-4 اسکاتلند را در آیبروکس شکست دادند.

دی ناتاله و کامورانزی به عنوان دو بال تهاجمی انجام وظیفه کردند و لوکا تونی در نوک خط حمله قرار گرفت. مثلث خط میانی آتزوری هم در این سیستم نفوذناپذیر به نظر می رسید. ترکیب تمام میلانی پیرلو، آمبروزینی و گتوزو آنقدر هماهنگ و قدرتمند بود که بعید نیست دونادونی را مجاب کند در تورنمنت یورو هم از همین ترکیب استفاده کند. اما اگر دونادونی بخواهد تیمش را 1-4-1-4 بچیند می تواند دانیله ده روسی را جلوی 4 مدافع قرار دهد و جلوتر از آنها پیرلو و گتوزو را در عرض هم به بازی بگیرد. در سیستم 1-3-2-4 هم پیرلو و دروسی می توانند در مرکز میدان کنار یکدیگر قرار بگیرند و گتوزو به سمت راست منتقل شود تا وظیفه اصلی بازی خراب کنی خود را انجام دهد. ایتالیایی ها هم مثل تیم دومنک عاشق فوتبال بدون توپ هستند و این حقیقت بازی آنها را مقابل فرانسه به تاکتیکی ترین جنگ مرحله گروهی یورو بدل می کند. ایتالیا با داشتن پاسور فوق العاده یی چون آندره آ پیرلو می تواند به بهترین نحو ممکن از ضدحمله ها استفاده کند. البته نباید از نقش جان لوکا زامبروتا در پلان های تهاجمی آتزوری هم به سادگی گذشت. زامبروتا با پشتیبانی هافبک ها از سمت چپ نفوذ می کند و توپ را روی دروازه می فرستد و آنجا لوکا تونی آماده باز کردن دروازه هر حریفی روی توپ های ارسالی بلند است. خط دفاعی ایتالیا هم که دیگر در تاریخ شهرتی عظیم دارد و همیشه نقطه اتکای آنها بوده است. قرار گرفتن مارکو ماتراتزی کنار فابیو کاناوارو به عنوان دو مدافع مرکزی و زامبروتا و پانوچی در دو سمت دژی نفوذ ناپذیر برای رقبای آتزوری می سازد که تجلی تمام کاتناچو است. پشت سر آنها هم بهترین دروازه بان اروپا یعنی جان لوئیجی بوفون قرار دارد تا درصد گل خوردن ایتالیا را به پایین ترین حد ممکن برساند. ایتالیا در واقع تاکتیکی ترین، مقتدرانه ترین و پراگماتیست ترین فوتبال ممکن را بازی می کند و این یعنی یک مدعی غیرقابل انکار برای یورو 2008.

رومانی

آتسایدر بودن رومانی در گروه C و این حقیقت که هیچ کس شانسی برای صعود آنها به مرحله یک چهارم نهایی در نظر نمی گیرد بهترین فرصت را در اختیار غول کش اروپا قرار می دهد تا اولین شگفتی جام را بیافریند. 1-3-2-4 ویکتور پیتورکا با دقت و وسواس زیادی طراحی شده است و همه فاکتورهای لازم برای دوام آوردن در گروه مرگ را دارد. مقاومت و روحیه جنگندگی بالای رومانی را بگذارید کنار سازماندهی فوق العاده در خط دفاعی و قدرت بالای تغییر فاز دفاع به فاز حمله تا امیدهای آنها برای صعود به بیشترین حد ممکن برسد. رقبای رومانی باید بیشتر از همه مراقب هافبک دفاعی و کاپیتان این تیم، کریستین چیوو، باشند. چیوو در واقع طراح اصلی رومانی است و با پاس های هوشمندانه خود و توپگیری های عالی اش از حریف خیلی سریع تیم را از حالت دفاعی به حمله می برد. بازیساز دیگر رومانی نیکلا ویکا است که در سمت راست خط میانی قرار می گیرد و نزدیک ترین بازیکن به آدریان موتو است. کنار موتو، سیپرین ماریکا بازی می کند که در واقع مهاجم هدف است و موتو برای ایجاد فضا برای او مدام به سمت چپ متمایل می شود و مدافعان مرکزی را با خود به کنار می کشد و فضای لازم را در اختیار ماریکا قرار می دهد. سیستم جایگزین پیتورکا هم یک 1-2-3-4 مدرن است که سه هافبک دفاعی متمرکز نقش اصلی را در آن دارند. چیوو، رازوان کوکیس و پل کودرئا در عرض هم قرار می گیرند و دو هافبک تهاجمی که به احتمال زیاد یکی از آنها آدریان موتو در چپ باشد وظیفه توپسازی برای مهاجم نوکشان یعنی ماریکا را بر عهده می گیرند.

گروه D



اسپانیا

اتو رهاگل سرمربی آلمانی یونان که طراح اصلی قهرمانی غیرمنتظره این تیم در یورو 2004 بود، اخیراً از اسپانیایی ها انتقاد کرده و گفته این تیم بیش از حد در مرکز زمین تمرکز دارد و فوتبال زیبا را به فوتبال تاثیرگذار ترجیح می دهد. اما واقعاً می توان انتظاری غیر از این از اسپانیا داشت؟ آنها به موتورخانه فعال شان در خط میانی که دارای توانایی تکنیکی بالا و نظمی فوق العاده است، افتخار می کنند؛ بازیکنانی که پاسورهایی عالی و پرشور به حساب می آیند. تملک توپ و یک ترکیب صبور از اسپانیا تیم کنونی را ساخته؛ تیمی که بازی مستقیم هرگز در دستور کارش قرار ندارد.

این روزها لوئیس آراگونس سرمربی اسپانیایی ها که همه او را به عنوان روباهی حیله گر می شناسند، آرایش 3-3-4 را به 2-4-4 مورد علاقه خودش ترجیح می دهد. دلیلش هم این است که آراگونس با گماردن سه بازیکن در خط میانی، می تواند از سه طراح اصلی اش استفاده کند، سسک فابرگاس هافبک آرسنال در کنار زوج بارسایی تیم، ژاوی و اینیستا. برای استفاده از این سه نفر، آراگونس از فابرگاس و ژاوی به عنوان زوج بازی ساز استفاده می کند و این در حالی است که اینیستا به خاطر دید خوب و سرعتش در سمت راست خط میانی و به عنوان بال مورد استفاده قرار می گیرد. هدف اسپانیایی ها این است که هر چه سریع تر توپ را به فرناندو تورس تک مهاجم شان برسانند؛ کسی که با تغییراتی که در دویدن، قدرت و تکنیکش داده، یک قفل شکن قهار به حساب می آید. آلترناتیو آراگونس در خط حمله می تواند استفاده همزمان از داوید ویا و فرناندو تورس باشد، آن هم در شرایطی که دو بال و دو هافبک وسط در زمین حضور داشته باشند. در یک سوم دفاعی خودی، ایکر کاسیاس که در حال حاضر بهترین دروازه بان جهان به حساب می آید، نمی تواند مطمئن باشد که کار زیادی نخواهد داشت چون زوج پابلو- پویول با وجود داشتن قدرت بدنی بالا، چندان موقعیت سنج نیستند.

روسیه

گاس هیدینک سرمربی تیم ملی روسیه وجهه یی دارد که کاملاً شایسته اش است. او در تورنمنت های مهم بهترین آرایش های تاکتیکی را انتخاب می کند. رساندن هلند به نیمه نهایی جام جهانی 1998 با آرایش 2-3-1-4، چهارم کردن کره در جام جهانی 2002 با آرایش 3-4-3 و صعود با استرالیا از گروهش در جام جهانی 2006، کارهای بزرگ هیدینک هستند. او حالا در روسیه هنگام دفاع از آرایش 1-5-4 استفاده می کند و هنگام تصاحب توپ از 3-3-4 اما مطمئن باشید او ایده هایی جدید خواهد داشت. ایگور آکین فیف انتخاب اول هیدینک درون دروازه است. با این حال شاید نقطه ضعف روسیه در خط دفاعش باشد. هیدینک در مرحله گروهی از عملکرد خط دفاعش راضی نبود و همواره می گفت ایگناشویچ و برادران برژوتسکی، الکسی و واسیلی قدرت بدنی بالایی دارند ولی فقدان چابکی و سرعت در بازی شان به چشم می خورد. در خط میانی کونستانتین زیریانوف بهترین بازیکن روسیه در سال 2007 و رومن شیرکوف مقابل خط دفاعی بازی خواهند کرد و دینیار بیل یالتیرینوف نقش بازی سازی را بر عهده خواهد داشت. بار هجومی روسیه روی دوش ولادیمیر بیستروف و یوری ژیرکوف است و در خط حمله هم زوج پاولیوچنکو و پوگربنیاک قرار می گیرند.

یونان

قهرمان دوره قبل یورو برای اینکه ثابت کند قهرمانی اش اتفاقی نبوده است، امسال هم روی افکار تاکتیکی اتو رهاگل سرمربی اش حساب می کند. با هدایت این مرد 69 ساله آرایش های یونان متغیر خواهد بود. از 3-3-4 تا

1-5-4 و از 3-4-3 تا 2-4-4 . اما واقعیت آن است که اصول اولیه همان اصول ثابت همیشگی هستند؛ سازمان بدون اشتباه خط دفاعی، استفاده از سوئیپر، تاکید روی دفاع فشرده، یک بازی سرشار از پرسینگ و هوشیاری روی ضربات آزاد. اما مشکل اصلی رهاگل آمادگی بازیکنان درون دروازه و در خط دفاعی است. ترایانوس دلاس، سوئیپر تیم، آمادگی سابق را ندارد، جورجیوس سیتاریدیس، دفاع راست هجمومی شان، مشکل مصدومیت دارد و آناتدنیس نیکو پولیدیس، دروازه بان اصلی، هم با فرم خویش فاصله زیادی دارد. رهاگل می تواند در خط دفاعش به کرژیاکو و توروسیدیس تکیه کند. نقطه قوت یونان در خط میانی اش است؛ جایی که آنجلوس باسیناس، کاستاس کاتسورانیس و جورجیوس کاراگونیس حضور دارند.

سوئد

لارس لاگربک از سال 2000 هدایت سوئد را برعهده دارد و قدیمی ترین مربی در یورو امسال به شمار می رود. او مدت ها است از آرایش 2-3-1-4 استفاده می کند؛ آرایشی که با ویژگی های بازیکنانش کاملاً جور درمی آید. او در عین حال تکیه زیادی بر ویژگی های فوتبال اسکاندیناوی دارد؛ ویژگی هایی مثل سازماندهی مستحکم، قدرت بدنی بالا و روحیه تیمی عالی. تیم او به نظر نمی رسد تیمی هجومی باشد. آنها دوست دارند فشرده بازی کنند. حریف را به زمین خودش بکشند و روی ضدحمله به گل برسد. لاگربک گفته که بازیکنان مورد نظرش باید هم خصوصیات هجومی داشته باشند، هم دفاعی. درست است که سوئد بازیکنانی بزرگ همچون ابراهیموویچ دارد اما ناآمادگی مصدومانی چون لیندروت، ادمن و لیونگبرگ می تواند به تیم ضربه بزند.

گروه B

آلمان

آلمان به عنوان یکی از مدعیان قهرمانی یورو 2008 با همان آرایش 2-4-4 به میدان خواهد رفت که در جام جهانی رتبه سوم را برایش به ارمغان آورد. تداوم تاکتیکی، رمز موفقیت تیم ملی آلمان است. یواخیم لو در جام جهانی نفر شماره دو بعد از یورگن کلینزمن بود اما خیلی ها اعتقاد دارند این لو بود که اکثر کارهای تاکتیکی را انجام می داد. تاکتیک تیمی لو سه اصل دارد؛ پاسکاری سریع ، سرعت بالا در همه جنبه های بازی و درگیر شدن. آلمان لو تیمی نیست که عقب بنشیند، دفاع کند تا روی ضد حمله به گل برسد. شگرد آلمانی ها در اختیار گرفتن توپ از همان ابتدای مسابقه است. آلمان بدون توپ حریفش را تحت فشار قرار می دهد. وقتی هم توپ را در اختیار می گیرند، جایی برای تکروی وجود ندارد. هدف رساندن توپ به مهاجمان در سریع ترین زمان ممکن است. تیم ملی آلمان تیمی بسیار فشرده است. فاصله بین خط دفاع و خط حمله این تیم کمتر از 30 متر است و این در حالی است که ینس لمان دروازه بان شان بسیاری از مواقع نقش یک سوئیپر را دارد.

اتریش

شاید هیچ میزبان دیگری رکورد ضعیف اتریش در بازی های تدارکاتی اش را نداشته باشد. این تیم در 14 بازی اخیرش تنها یک پیروزی به دست آورده است. به همین دلیل اصلاً عجیب نیست که یوزف هیکرز برگ سرمربی تقریباً یک ترکیب هوشیارانه و محافظه کارانه 1-2-3-4 را به زمین بفرستد، آن هم مقابل حریفانی بزرگ مثل آلمان و کرواسی. برای جلوگیری از تحقیر عمومی اصلاً بعید نیست که اتریش با آرایشی محافظه کارانه خط دفاعش را مستحکم کند و به دنبال استفاده از ضربات آزاد باشد. شاید آنها مقابل لهستان دیگر تیم این گروه احتمالاً با آرایش 2-4-4 به زمین بیاید. بهترین بازیکن اتریشی ها آندریاس ایوان شیتز کاپیتان شان است که با دیدی بالا از فوتبال، وظیفه بازی سازی را با تکنیک خوبش بر عهده دارد.

کرواسی

جسور و مبارزه طلب، زیرک و صبور. اینها خصوصیات بازیکنان کروات است که با سیستم 2-4-4 روبه روی حریف قرار می گیرند. اسلاون بیلیچ تفکرات عجیبی دارد. او تیمی بر مبنای یک اصل آسان اما مهم بنا نهاده؛ «در بازی صبور باشید و هوشیاری و البته با زیرکی فرصت سازی کنید تا بتوانید مدافعان حریف را جا گذاشته و در یک ضدحمله گسترده و همه جانبه دروازه را باز کنید.» در سیستم او تغییر گردشی مهاجمان نقش مهمی را ایفا می کند. لوکا مودریک بازیکن 5/16 میلیون یورویی تاتنهام یک بازی ساز قدرتمند است. «نیکو کرانیار» در جناح چپ مرکز زمین جانشین درم مودریک است. اما بیلیچ در رقابت های یوروی امسال یک بدشانسی بزرگ هم گریبانش را گرفته. ادواردو مهاجم کلیدی کرواسی در بازی های باشگاهی آرسنال با شکستگی پا و مصدومیت جدی روبه رو شد، اگرچه به نظر می رسد بیلیچ به اندازه کافی مهاجم و گلزن در لیست خود داشته باشد. اما غیبت این گلزن کلیدی کار را برای کروات ها قطعاً مشکل خواهد کرد. کرواسی می تواند از امیدهای صعود از گروه B باشد. به شرطی که به همان شکل که در بازی های مقدماتی روبه روی انگلیس بازی کرد و باعث حذف تلخ جزیره نشینان از رقابت های یورو شد، در برابر حریفان گروهی مرحله اول خود به میدان برود.

لهستان

لئو بین هاکر سرمربی باتجربه لهستان با 65 سال سن در لیست مربیان کهنه کار یورو 2008 جا دارد، نقطه اتکای لهستان، استعدادهای فردی منحصر به فرد بازیکنانش است که به شکلی منسجم در قالب تیمی به زمین مسابقه می روند. آرایش تیمی لهستان به شکل

1-5-4 است، اگرچه آنها هرگز مدعیانی قدرتمند برای تورنمنت های بین المللی نبوده اند، اما تیم کنونی لهستان از دیسیپلین و یکپارچگی خوبی بهره مند است. مهاجمان تیم در رقابت های مقدماتی جام ملت ها بسیار آماده و با انگیزه بازی می کردند و گل هایی که به ثمر رساندند ماحصل همین انگیزه بالایشان برای صعود به جمع 16 تیم حاضر در اتریش و سوئیس بود. بین هاکر اعتقاد عجیبی روی خط میانی تیم و هافبک هایش دارد. ماریوژ لواندوسکی و داریوژ دودکا که هر دو هافبک های روبه جلوی لهستان هستند، از نظر شیوه بازی تفاوت های فاحشی با هم دارند. از کنار نام بلدز سیکوفسکی که یکی از بهترین دریبلرهای تیم است، نمی توان به سادگی گذشت. او مهارت های فوق العاده یی در جا گذاشتن حریف و بازی با توپ دارد. روژه گوئررو هافبک برزیلی الاصل تیم هم بازی خلاقانه یی در میانه میدان دارد. اگر اسمولارک قرار باشد در میانه میدان ایفای نقش کند، در نتیجه تک مهاجم تیم به احتمال زیاد مهاجم اسبق تیم سلتیک یعنی زوراوسکی خواهد بود، این در حالی است که هنوز شک و شبهاتی برای حضور «رادوسلوو ماتیوشاک» در نوک حمله لهستان وجود دارد. اما آرتور بوراک مهم ترین مهره تیم در زنجیره دفاعی است. هنوز مشخص نیست آیا بیلیچ می خواهد از زوج یاسک باک و ماریوژ یاپ در مرکز خط دفاع استفاده کند یا خیر؟

گروه A



سوئیس

تاریخ همیشه اثبات کرده که کشور میزبان در یک تورنمنت جهانی یا قاره یی از امتیازات بیشتری نسبت به سایر تیم ها برخوردار است، اما از سویی دیگر بازی کردن روی زمین های چمن خانگی برای سوئیسی ها یک اشکال عمده هم دارد؛ فشار روانی، البته آنها این فرصت را در اختیار دارند تا از حمایت پرشور و مشتاقانه هواداران بازلی در سنت ژاکوب پارک بهره مند شوند. البته ذات آنها نسبتاً آرام و خونسرد است و نمی توان آنها را مردمانی بیش فعال و ماجراجو لقب داد، اما با به صدا درآمدن سوت اولین بازی شرایط کمی فرق خواهد کرد. تیم سوئیس معمولاً با سیستم 2-4-4 بازی می کند؛ سیستمی که نفوذ به خط دفاعی آنان تا حد زیادی دشوار و سخت است. خط میانی تیم به شدت از مدافعان حمایت می کند و زنجیره تدافعی شان از ثبات و استحکام نسبتاً خوبی برخوردار است. مردان تیم ملی سوئیس غالباً توانایی و تسلط زیادی روی بازی در عرض زمین دارند، همان طور که مدافعان به صورت خطی اجازه ضدحمله به حریف نمی دهند، از این طرف مردان خط میانی پرسینگ و فشار زیادی از سمت جناحین زمین روی هافبک ها و مدافعان حریف دارند. در مرکز خط دفاعی فیلیپ سندروس و ماریو اجیمان حضور دارند و اگر پاتریک مولر کهنه کار و باتجربه بتواند از مصدومیت کلافه کننده زانویش خلاصی یابد، می توان حدس زد که تیم میزبان از نظر دفاعی هیچ مشکلی ندارد و مهاجمان تیم های رقیب را به دردسر خواهد انداخت. پس از ماه ها کلنجار رفتن با دروازه بان های تیم، کوبی کان بالاخره تصمیم گرفت دیه گو بنالیو را به جای پاسکال زوبر بولر یا فابیو کولتورتی درون دروازه تیمش قرار دهد. البته شاید این بهترین انتخاب سنگربان برای سوئیسی ها نباشد. کسی چه می داند؟ آنها دو فرمولاسیون برای خط میانی شان دارند. اولی اینکه گوخان اینلر جوان به عنوان مدافع- هافبک جلوی چهار مدافع قرار بگیرد، والون بهرامی و جلسون فرناندس در چپ و راست مرکز زمین قرار بگیرند و بارنتا به عنوان هافبک روبه جلو باشد و سیستم دیگر اینکه اینلر ضمن کمک به مدافعان از جناح چپ و راست به هر سه هافبک دیگر بهرامی، فرناندس و بارنتا کمک کند. هر کدام از این بازیکنان نقش خود را به خوبی می شناسند و از نظر تاکتیکی بازیکنانی آماده و قابل اعتماد هستند. اما کان سرمربی تیم خود نیز می پذیرد که تیمش از کمبود بازیکنانی که قادر باشند ریتم بازی را تغییر بدهند، رنج می برد، در خط حمله الکساندر فری مهاجم باتجربه تیم است که تمام بار گلزنی های تیم روی دوشش قرار دارد. یوهان وونلانتن، بلیس نکوفو، مارکو اشترلر و حتی ارن دردیورک سایر مهاجمانی هستند که می توانند زوج فری در خط حمله باشند، کوبی کان امیدوار است تیمش از مرحله مقدماتی صعود کند و شایستگی هایش را به معرض نمایش بگذارد.

پرتغال

پرتغالی ها با داشتن یک مربی برزیلی که قهرمان جهان را هم با قناری های امریکای جنوبی تجربه کرده، اعتمادبه نفس بیشتری نسبت به سایر اعضای گروه A دارند. روحیه تهاجمی تیم پرتغال همیشه مورد تحسین اروپاییان بوده است و با داشتن مهاجمانی چون کریس رونالدو، نانی، سیمائو و ریکاردو کوارسما این روحیه تهاجمی چندان عجیب به نظر نمی رسد... طی چند سال اخیر در بازی های یورو 2004 و جام جهانی 2006 آلمان، پرتغال توانست چهره موفقی از خود در ذهن فوتبال دوستان و کارشناسان جا بیندازد. اسکولاری یک فلسفه ساده دارد؛ اعتمادبه نفس و یکپارچگی، خط دفاعی کاملاً سازماندهی شده و دقیق، انگیزه و اشتیاقی درازمدت با قدرت انتقالی بالا برای بازی تهاجمی. شعار پرتغالی ها این است که «حریف نمی تواند به ما ضربه بزند» و این آنها هستند که به قلب دشمن حمله می برند. در میان هافبک های تیم از نقش بازی ساز بزرگ «دکو» نمی توان بی تفاوت گذشت. توپ رسانی او به جناحین و البته حرکت های پا به توپ رو به جلوی دکو در کنار آلمیدا یا نونوگومژ بسیار چشمگیر است. ستاره تیم بدون شک رونالدو است. این فصل فوتبال را با قدرت تمام و با دو قهرمانی لیگ برتر و لیگ قهرمانان اروپا به پایان برده و حالا اسکولاری این شانس را دارد تا بهترین و بزرگ ترین ستاره جزیره در ترکیب تیمش حضور داشته و نقطه اتکایی برای تیم باشد. مدافعان تیم میگوئل، مارکو کانیرا و پائولو فریرا تا جایی که فضا داشته باشند رو به جلو حرکت خواهند کرد. پرتغال برای دورهای بعدی رقابت ها انگیزه زیادی دارد و اسکولاری صعود تیمش را از مرحله گروهی حتمی می داند.

ترکیه

با توجه به بررسی آمار و شیوه بازی ترک ها در تورنمنت های قبلی، پیش بینی می شود با سیستم 2-4-4 در یورو حاضر شوند. فاتح تریم سرمربی تیم ملی ترکیه روی هافبک های تیمش تاکید زیادی دارد. «نیهات قهوه چی» ستاره تیم است و بیشترین امید گلزنی را هواداران از او دارند. در کنار قهوه چی دو بازی ساز تیم حضور دارند؛ ییلدیرای باشتورک و امره بلوزوگلو و البته حمید آلتینتاپ بازیکن بایرن مونیخ که چندین سال است در بوندس لیگا توپ می زند در جناح راست نقش هافبک رو به جلو را ایفا می کند. اما شاید یکی از نکاتی که دیدگاه هواداران ترک را نسبت به فاتح تریم و تاکتیک هایش منفی کرده است، دعوت نکردن «هاکان شوکور» گلزن حرفه یی و باسابقه ترک ها باشد.

جمهوری چک

تیم ملی جمهوری چک زیر نظر «کارل بروکنر» چند سالی است که پیشرفتی رو به جلو داشته. سیستم بازی چک ها به صلاحدید بروکنر از سیستم 2-4-4 به مدل 2-5-3 و 1-5-4 در طول مسابقات تغییر کرده است. چک بازیکنانی با قدرت تاکتیکی بالا دارد که به بازی در قالب تیمی بسیار اهمیت می دهند. چک ها در مجموع «تکرو» نیستند. هافبک های تیم در ارسال توپ های بلند مهارت خوبی دارند، اما یکی از بدشانسی های تیم ملی چک را باید مصدومیت سخت بازی ساز و کاپیتان تیم «توماس روسیچکی» دانست؛ بازیکن آرسنال که بازی خلاقانه یی دارد و تجربه های زیادی از تورنمنت های مختلف بین المللی در کارنامه اش ثبت کرده است. اگر روسیچکی واقعاً نتواند تحت هیچ شرایطی در ترکیب تیم قرار بگیرد، سرمربی ناچار است «پلاسیل»، «ماتئوفسکی» یا «یاروئیم» را به جای او در ترکیب تیم قرار دهد. اما شاید یکی از مشکلات بروکنر در انتخاب مهاجم اول تیمش باشد؛ یان کولر که در طول سال های گذشته گل های حیاتی و مهمی برای تیم زده یا میلان باروش که یک اسلحه مرگبار برای مدافعان تیم رقیب است،